Strategieën voor risicobeheer

Basisrisicobeheer omvat het identificeren, evalueren en implementeren van strategieën om de risico’s die van invloed kunnen zijn op een individuele organisatie of project te beheren en te beperken. Het is een fundamenteel onderdeel van risicobeheer, met als doel potentiële verliezen of negatieve gevolgen die aan risico’s zijn verbonden tot een minimum te beperken. Hier volgt een overzicht van de basismethoden en strategieën voor risicobeheer:

De eerste stap bij het omgaan met risico’s is het identificeren van potentiële risico’s die van invloed kunnen zijn op uw doelstellingen of activiteiten. Dit houdt in dat u naar alle aspecten van uw omgeving kijkt om iets te vinden dat een bedreiging kan vormen. Veel voorkomende bronnen zijn onder meer financieel onzekerheden, juridische aansprakelijkheden, strategische managementfouten, ongevallen en natuurrampen.

Het begrijpen van voorbeelden uit de praktijk van verschillende soorten risico’s kan helpen bij het ontwikkelen van effectievere strategieën voor risicobeheersing. Hier zijn voorbeelden voor verschillende risicocategorieën:

• Marktvolatiliteit: De financieel crisis van 2008 illustreert hoe marktdalingen de beleggingswaarden kunnen uithollen.

• Renteschommelingen: De stijging van de rentetarieven kan de financieringskosten verhogen en een negatieve invloed hebben op bedrijven met aanzienlijke schulden en beleggers in vastrentende effecten.

• Valutarisico: Bedrijven die internationaal actief zijn, zoals Apple, kunnen te maken krijgen met verliezen als gevolg van ongunstige wisselkoersschommelingen die hun buitenlandse inkomsten beïnvloeden wanneer ze weer worden omgezet naar hun eigen valuta.

• Productaansprakelijkheidsclaims: In 2019 werd Johnson & Johnson geconfronteerd met talloze rechtszaken waarin werd beweerd dat zijn talkpoederproducten kanker veroorzaakten, wat resulteerde in miljarden aan juridische schikkingen.

• Geschillen over datalekken: Het datalek bij Equifax in 2017 leidde tot een class action-rechtszaak en een schikking van maximaal $700 miljoen vanwege het verkeerd omgaan met persoonlijke gegevens.

• Geschillen over intellectueel eigendom: Samsung en Apple zijn betrokken geweest bij een reeks juridische gevechten over patentinbreuken, wat beide bedrijven aanzienlijke bedragen aan juridische kosten en schikkingen heeft gekost.

• Kodaks onvermogen om zich aan te passen aan digitale fotografie: Kodaks onwil om digitale fotografie te omarmen, ondanks de uitvinding van de eerste digitale camera, leidde tot het faillissement van het bedrijf in 2012.

• Blockbuster’s achteruitgang: Blockbuster heeft de verschuiving naar streaming en digitale downloads niet onderkend, wat leidde tot zijn ondergang ten opzichte van concurrenten als Netflix.

• Nokia’s smartphonestrategie: Nokia’s late reactie op de smartphonemarkt die gedomineerd wordt door de iPhone- en Android-toestellen van Apple heeft zijn marktaandeel aanzienlijk doen afnemen.

• Deepwater Horizon Oil Spill (2010): Een explosie op het door BP beheerde boorplatform Deepwater Horizon resulteerde in een van de ergste milieurampen in de Amerikaanse geschiedenis.

• Kernramp in Fukushima (2011): Na een enorme aardbeving en tsunami kreeg de kerncentrale van Fukushima Daiichi te maken met meltdowns, wat aanzienlijke gevolgen had voor het milieu en de financiën.

• Orkaan Katrina (2005): Een van de duurste natuurrampen in de Amerikaanse geschiedenis, die meer dan $125 miljard aan schade veroorzaakte en ernstige gevolgen had voor bedrijven en infrastructuur in New Orleans en omliggende gebieden.

• Australische bosbranden (2019-2020): Verwoestende branden troffen grote delen van Australië en veroorzaakten aanzienlijke economische schade, verlies van mensenlevens en ecologische vernietiging.

• COVID-19-pandemie (2020-): Een wereldwijde gezondheidscrisis die heeft geleid tot economische stilleggingen, marktvolatiliteit en wijdverbreide financieel onzekerheden voor bedrijven en individuen over de hele wereld.

Zodra de risico’s zijn geïdentificeerd, is de volgende stap het analyseren ervan om inzicht te krijgen in de potentiële impact en waarschijnlijkheid ervan. Dit kan worden gedaan door middel van kwalitatieve methoden (die het risico beschrijven in termen van de aard en impact ervan) of kwantitatieve methoden (waarbij numerieke waarden worden gebruikt om de waarschijnlijkheid en gevolgen in te schatten). Deze analyse helpt bij het prioriteren van welke risico’s onmiddellijke aandacht behoeven.

Risico-evaluatie vergelijkt de resultaten van de risicoanalyse met de risicocriteria die door de organisatie of het individu zijn vastgesteld. Het helpt bij het bepalen welke risico’s acceptabel zijn en welke risico’s moeten worden beperkt. Deze stap houdt vaak in dat de kosten van risicobeperking worden afgewogen tegen de voordelen van risicovermindering.

Er zijn vier primaire strategieën voor het omgaan met risico’s:

Plannen wijzigen om het risico volledig te vermijden. Bijvoorbeeld het besluit om een deel van het project dat te riskant wordt geacht niet door te laten gaan.

Maatregelen nemen om de waarschijnlijkheid of impact van het risico te verkleinen. Denk hierbij aan het implementeren van veiligheidsmaatregelen, het ontwikkelen van back-upplannen of het kiezen van betrouwbaardere technologie.

Het verschuiven van het risico naar een derde partij, bijvoorbeeld via verzekeringspolissen of het uitbesteden van bepaalde werkzaamheden aan deskundigen die de daarmee samenhangende risico’s beter kunnen beheersen.

Beslissen om het risico te accepteren zonder stappen te ondernemen om het te beperken. Deze strategie wordt vaak gekozen wanneer de kosten van de mitigatie groter zijn dan de potentiële voordelen of wanneer het risico aanvaardbaar wordt geacht in de context van de algemene doelstellingen.

Het implementeren van de gekozen risicobeheersingsstrategie houdt in dat er concrete acties worden ondernomen om de geïdentificeerde risico’s te beheersen in overeenstemming met de gekozen strategie. Deze stap vereist een zorgvuldige planning en toewijzing van middelen om effectief te zijn.

Het omgaan met risico’s is een continu proces. Regelmatige monitoring van de risico’s en de effectiviteit van de behandelingsstrategieën is essentieel. Naarmate de omstandigheden veranderen, kunnen eerder geïdentificeerde risico’s in ernst veranderen en kunnen er nieuwe risico’s ontstaan, waardoor een herevaluatie van het plan voor risicobeheer nodig is.

Ondanks de beste preventieve maatregelen kunnen zich toch onverwachte gebeurtenissen voordoen. Family offices moeten beschikken over een crisismanagementplan, inclusief een uitgebreide verzekeringsdekking die is afgestemd op de unieke behoeften van het gezin. Dit plan moet regelmatig worden herzien en bijgewerkt om het veranderende risicolandschap te weerspiegelen.

Effectieve risicoafhandeling is van cruciaal belang voor het beschermen van activa, het waarborgen van de veiligheid en het bereiken van doelstellingen. Of het nu gaat om het beheersen van risico’s in een persoonlijk project, een bedrijf of een andere onderneming, deze basisstrategieën bieden een raamwerk voor het nemen van weloverwogen beslissingen over potentiële bedreigingen. Door het systematisch identificeren, analyseren, evalueren en omgaan met risico’s kunnen individuen en organisaties met meer vertrouwen en veiligheid omgaan met onzekerheden.