قراردادهای بازخرید (Repos) یک راهنمای جامع

قراردادهای خرید مجدد، که به طور معمول به عنوان Repo شناخته می‌شوند، ابزارهای مالی حیاتی هستند که عمدتاً در بازارهای پول برای پاسخگویی به نیازهای تأمین مالی کوتاه‌مدت استفاده می‌شوند. در یک معامله Repo، یک طرف یک اوراق بهادار، که معمولاً یک ابزار مالی با کیفیت بالا است، به طرف دیگر می‌فروشد با تعهد به خرید مجدد آن در یک تاریخ و قیمت از پیش تعیین شده در آینده. این توافق مشابه یک وام تضمینی عمل می‌کند، جایی که اوراق بهادار فروخته شده به عنوان وثیقه عمل می‌کند و بنابراین یک شبکه ایمنی برای وام‌دهنده فراهم می‌آورد.

ساختار یک معامله Repo شامل چندین جزء اساسی است:

• وثیقه: معمولاً، اوراق بهادار با کیفیت بالا، مانند اوراق قرضه دولتی، بدهی شرکتی یا اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن، به عنوان وثیقه در معاملات Repo استفاده می‌شوند. استفاده از وثیقه با درجه بالا به طور قابل توجهی ریسک اعتباری را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود Repoها انتخاب محبوبی در میان سرمایه‌گذاران نهادی باشند.

• قیمت خرید مجدد: این به قیمتی اشاره دارد که فروشنده با آن موافقت می‌کند تا اوراق بهادار را خریداری مجدد کند. به طور کلی، این قیمت بالاتر از قیمت فروش اولیه است و هزینه بهره یا بازده ضمنی وام را در طول مدت Repo منعکس می‌کند.

• اصطلاح: ریپوها از نظر مدت زمان متفاوت هستند و از توافقات شبانه تا توافقاتی که چند هفته یا حتی چند ماه به طول می‌انجامند، متغیرند، که این بستگی به نیازهای نقدینگی طرفین دارد. انعطاف‌پذیری در شرایط به مؤسسات این امکان را می‌دهد که استراتژی‌های تأمین مالی خود را برای برآورده کردن نیازهای خاص جریان نقدی تنظیم کنند.

دو دسته اصلی از توافق‌نامه‌های خرید مجدد وجود دارد:

• ریپوهای شبانه: این توافقات کوتاه‌مدت روز بعد تسویه می‌شوند و به همین دلیل انتخاب محبوبی برای مؤسسات مالی به منظور مدیریت نقدینگی روزانه هستند. آنها معمولاً برای اطمینان از اینکه بانک‌ها الزامات ذخیره خود را که توسط نهادهای نظارتی تعیین شده است، برآورده کنند، استفاده می‌شوند.

• توافق‌نامه‌های مدت‌دار: این توافق‌نامه‌ها دارای مدت زمان طولانی‌تری هستند که معمولاً از چند روز تا چند هفته به طول می‌انجامند. توافق‌نامه‌های مدت‌دار به‌ویژه برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال تأمین مالی برای یک دوره طولانی هستند، مفید است و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که استراتژی‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت را بدون محدودیت‌های نقدی فوری پیاده‌سازی کنند.

سناریویی را در نظر بگیرید که یک بانک به نقدینگی فوری نیاز دارد. ممکن است این بانک به فروش اوراق قرضه خزانه به ارزش ۱ میلیون دلار به یک مؤسسه مالی دیگر بپردازد و توافق کند که روز بعد آن‌ها را به قیمت ۱.۰۰۰۱ میلیون دلار بازخرید کند. در این حالت، ۱۰۰۰ دلار اضافی نمایانگر هزینه بهره برای نقدینگی یک شبه است.

در مثال دیگری، یک صندوق پوشش ممکن است برای تأمین مالی سرمایه‌گذاری خود در اوراق قرضه شرکتی، به یک توافق Repo مدت‌دار به مدت دو هفته وارد شود و از خود اوراق قرضه به عنوان وثیقه استفاده کند. این به صندوق پوشش اجازه می‌دهد تا سرمایه‌گذاری خود را اهرم کند در حالی که در طول دوره نگهداری، نقدینگی را حفظ می‌کند.

ریپوها جزء جدایی‌ناپذیر استراتژی‌های سرمایه‌گذاری گسترده‌تر هستند و معمولاً با موارد زیر مرتبط هستند:

• مدیریت نقدینگی: مؤسسات مالی از رپوها برای مدیریت بهتر جریان نقدی خود استفاده می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که نقدینگی کافی برای نیازهای عملیاتی و رعایت مقررات را حفظ می‌کنند.

• اهرم: سرمایه‌گذاران می‌توانند از رپوها برای افزایش اهرم بر روی سرمایه خود استفاده کنند، که به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا در مجموعه وسیع‌تری از اوراق بهادار سرمایه‌گذاری کنند نسبت به آنچه که با سرمایه خود به تنهایی می‌توانستند. این استراتژی می‌تواند بازده‌ها را افزایش دهد اما همچنین خطرات را نیز بزرگ‌تر کند.

• فرصت‌های آربیتراژ: معامله‌گران به‌طور مکرر در معاملات Repo شرکت می‌کنند تا از نواقص موقتی قیمت‌گذاری بین بازارهای نقدی و اوراق بهادار بهره‌برداری کنند. با استفاده از Repoها، آن‌ها می‌توانند از تفاوت‌های نرخ بهره یا قیمت‌گذاری دارایی‌ها برای دستیابی به نتایج سودآور استفاده کنند.

چشم‌انداز قراردادهای خرید مجدد در حال تجربه تغییرات قابل توجهی است که ناشی از پیشرفت‌های فناوری و تحولات دینامیک‌های بازار است. روندهای قابل توجه شامل:

• فناوری بلاک‌چین: برخی از مؤسسات مالی در حال بررسی پتانسیل بلاک‌چین برای بهینه‌سازی معاملات Repo هستند، که به افزایش شفافیت، امنیت و کاهش زمان تسویه کمک می‌کند. این نوآوری می‌تواند سرعت و کارایی تسویه‌های تجاری را متحول کند.

• افزایش مشارکت: بازار Repo شاهد افزایش مشارکت از سوی طیف وسیع‌تری از بازیگران است، از جمله مؤسسات مالی کوچک‌تر و حتی سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی. این تنوع باعث افزایش رقابت و نوآوری در بازار می‌شود و ممکن است به شرایط مطلوب‌تر و افزایش نقدینگی منجر شود.

• تغییرات مقرراتی: با تغییرات مداوم در مقررات مالی، به ویژه پس از بحران مالی ۲۰۰۸، بازار Repo در حال سازگاری با الزامات جدید انطباق است. این شامل افزایش نظارت بر نسبت‌های اهرمی و کیفیت وثیقه است که بر نحوه تعامل مؤسسات در معاملات Repo تأثیر می‌گذارد.

قراردادهای بازخرید (Repos) اجزای حیاتی اکوسیستم مالی هستند که نقدینگی و انعطاف‌پذیری ضروری را برای طیف وسیعی از شرکت‌کنندگان بازار فراهم می‌کنند. چه شما یک مؤسسه مالی باشید که جریان‌های نقدی روزانه را مدیریت می‌کند و چه یک سرمایه‌گذار که به دنبال اهرم است، درک جامع از نحوه عملکرد Repos می‌تواند به طور قابل توجهی استراتژی‌های مالی شما را بهبود بخشد. آگاه ماندن از روندهای نوظهور و دینامیک‌های بازار به شما این امکان را می‌دهد که با اطمینان به پیچیدگی‌های Repos بپردازید و به طور مؤثری از آن‌ها در رویکرد سرمایه‌گذاری خود استفاده کنید.