تخصیص دارایی چیست؟
تخصیص دارایی به استراتژی سرمایه گذاری برای متعادل کردن ریسک و پاداش با توزیع متناسب دارایی های یک سبد بر اساس اهداف فرد، تحمل ریسک و افق سرمایه گذاری اشاره دارد. سه طبقه دارایی اصلی - سهام، درآمد ثابت و وجه نقد و معادل - دارای سطوح متفاوتی از ریسک و بازده هستند، بنابراین هر کدام در طول زمان رفتار متفاوتی خواهند داشت.
سهام (سهام): عموماً سرمایه گذاری های رشدی در نظر گرفته می شوند که پتانسیل بازدهی بالاتر را ارائه می دهند اما با افزایش نوسانات و ریسک.
با درآمد ثابت (اوراق قرضه): هدف ارائه درآمد ثابت، معمولاً با ریسک و بازده کمتر در مقایسه با سهام است.
نقد و معادل: شامل دارایی هایی مانند وجوه بازار پول، اسناد خزانه و سایر سرمایه گذاری های کوتاه مدت با نقدشوندگی بالا با حداقل ریسک.
تخصیص دارایی بسیار مهم است زیرا تأثیر عمده ای بر روی ریسک و بازده سبد سرمایه گذاری دارد. تنوع بخشیدن به سرمایه‌گذاری‌ها در بین طبقات دارایی می‌تواند ریسک را با جبران ضرر در یک طبقه با سود در طبقه دیگر کاهش دهد و می‌تواند احتمال دستیابی به بازده با ثبات‌تر و قابل پیش‌بینی‌تر را بهبود بخشد.
تخصیص استراتژیک دارایی: با هدف حفظ یک استراتژی ثابت در بلندمدت، مطابقت با تحمل ریسک سرمایه گذار و اهداف سرمایه گذاری با یک سبد متوازن است.
تخصیص تاکتیکی دارایی: امکان تعدیل های کوتاه مدت بر اساس شرایط یا فرصت های بازار، انحراف از تخصیص دارایی اولیه برای پیگیری بازده اضافی.
تخصیص پویا دارایی: ترکیب دارایی را با افزایش و سقوط بازارها و با تقویت و تضعیف اقتصاد تنظیم می کند، در تلاش برای محدود کردن ضرر و سرمایه گذاری از فرصت ها.
مدیریت ریسک: با تنوع بخشیدن به سرمایه گذاری ها به مدیریت و کاهش ریسک های مرتبط با سرمایه گذاری کمک می کند.
هدف گذاری عملکرد: سرمایه گذاران را قادر می سازد تا سبد سرمایه گذاری خود را برای دستیابی به اهداف مالی خاص و جدول زمانی سرمایه گذاری تنظیم کنند.
انعطاف پذیری: به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا ترکیب دارایی خود را بر اساس تغییر شرایط بازار، شرایط شخصی یا تغییر اهداف مالی تنظیم کنند.
تخصیص دارایی یک مفهوم اساسی در مدیریت سرمایه گذاری است که به عنوان یک عامل تعیین کننده در دستیابی به اهداف بلند مدت مالی و در عین حال مدیریت ریسک های بالقوه عمل می کند. درک و اجرای موثر استراتژی های تخصیص دارایی می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی سرمایه گذار برای دستیابی به اهداف مالی خود تأثیر بگذارد.