استراتژی های مدیریت ریسک

مدیریت ریسک اساسی شامل شناسایی، ارزیابی و اجرای استراتژی هایی برای مدیریت و کاهش خطراتی است که می تواند بر یک سازمان یا پروژه منفرد تأثیر بگذارد. این یک بخش اساسی از مدیریت ریسک است که هدف آن به حداقل رساندن زیان های احتمالی یا اثرات منفی مرتبط با ریسک است. در اینجا خلاصه ای از روش ها و استراتژی های مدیریت ریسک ارائه شده است:

اولین گام در مدیریت ریسک، شناسایی ریسک های بالقوه ای است که می تواند بر اهداف یا عملیات شما تأثیر بگذارد. این شامل بررسی تمام جنبه های محیط شما برای یافتن هر چیزی است که می تواند یک تهدید باشد. منابع رایج عبارتند از عدم قطعیت های مالی، بدهی های قانونی، اشتباهات مدیریت استراتژیک، حوادث و بلایای طبیعی.

درک نمونه های واقعی از انواع مختلف خطرات می تواند به ایجاد استراتژی های مدیریت ریسک موثرتر کمک کند. در اینجا نمونه هایی از دسته های مختلف خطر آورده شده است:

• نوسانات بازار: بحران مالی 2008 نمونه ای از این است که چگونه رکود بازار می تواند ارزش سرمایه گذاری را از بین ببرد.

• نوسانات نرخ بهره: افزایش نرخ بهره می تواند هزینه های استقراض را افزایش دهد و بر مشاغل دارای بدهی قابل توجه و سرمایه گذاران در اوراق بهادار با درآمد ثابت تأثیر منفی بگذارد.

• ریسک ارز: شرکت هایی که در سطح بین المللی فعالیت می کنند، مانند اپل، ممکن است به دلیل تغییرات نامطلوب نرخ ارز که بر درآمد آنها در خارج از کشور تأثیر می گذارد، در صورت تبدیل به ارز اصلی خود، با ضرر مواجه شوند.

• ادعای مسئولیت محصول: در سال 2019، جانسون و جانسون با پرونده های قضایی متعددی مبنی بر اینکه محصولات پودر تالک آن باعث ایجاد سرطان شده و در نتیجه میلیاردها دلار تسویه حساب قانونی انجام شده، مواجه شد.

• دعوای حقوقی نقض داده ها: نقض داده های Equifax در سال 2017 منجر به شکایت دسته جمعی و تسویه حساب تا سقف 700 میلیون دلار به دلیل سوء استفاده از داده های شخصی شد.

• اختلافات مالکیت معنوی: سامسونگ و اپل در یک سری نبردهای حقوقی بر سر نقض حق اختراع درگیر شده اند که هزینه های قابل توجهی را برای هر دو شرکت در هزینه ها و تسویه حساب ها تحمیل کرده است.

• شکست کداک در انطباق با عکاسی دیجیتال: عدم تمایل کداک به استقبال از عکاسی دیجیتال، با وجود اختراع اولین دوربین دیجیتال، منجر به ورشکستگی آن در سال 2012 شد.

• زوال فیلم های پرفروش: Blockbuster نتوانست تغییر به سمت استریم و بارگیری های دیجیتال را تشخیص دهد که منجر به سقوط آن در برابر رقبایی مانند نتفلیکس شد.

• استراتژی گوشی های هوشمند نوکیا: واکنش دیرهنگام نوکیا به بازار گوشی های هوشمند تحت سلطه دستگاه های آیفون و اندروید اپل به طور قابل توجهی سهم بازار آن را کاهش داد.

• نشت نفت افق آب های عمیق (2010): انفجار در سکوی نفتی افق آب های عمیق تحت مدیریت BP منجر به یکی از بدترین بلایای زیست محیطی در تاریخ ایالات متحده شد.

• فاجعه هسته ای فوکوشیما (2011): به دنبال یک زلزله و سونامی عظیم، نیروگاه هسته ای فوکوشیما دایچی دچار ذوب شد که منجر به عواقب زیست محیطی و مالی قابل توجهی شد.

• طوفان کاترینا (2005): یکی از پرهزینه ترین بلایای طبیعی در تاریخ ایالات متحده، که بیش از 125 میلیارد دلار خسارت به بار آورد و به شدت بر مشاغل و زیرساخت ها در نیواورلئان و مناطق اطراف آن تأثیر گذاشت.

• آتش سوزی های بوته های استرالیا (2019-2020): آتش سوزی های ویرانگر بخش های بزرگی از استرالیا را تحت تاثیر قرار داد و باعث خسارت اقتصادی قابل توجه، تلفات جانی و تخریب زیست محیطی شد.

• همه گیر کووید-19 (2020-): یک بحران بهداشت جهانی که منجر به تعطیلی اقتصادی، نوسانات بازار و عدم اطمینان مالی گسترده برای مشاغل و افراد در سراسر جهان شد.

هنگامی که ریسک ها شناسایی شدند، گام بعدی تجزیه و تحلیل آنها برای درک تأثیر بالقوه و احتمال آنها است. این امر می تواند از طریق روش های کیفی (توصیف ریسک از نظر ماهیت و تأثیر آن) یا روش های کمی (با استفاده از مقادیر عددی برای برآورد احتمال و پیامدها) انجام شود. این تجزیه و تحلیل به اولویت بندی ریسک هایی که نیاز به توجه فوری دارند کمک می کند.

ارزیابی ریسک نتایج تحلیل ریسک را با معیارهای ریسک تعیین شده توسط سازمان یا فرد مقایسه می کند. این به تصمیم گیری در مورد اینکه کدام ریسک قابل قبول است و کدام یک نیاز به کاهش دارد کمک می کند. این مرحله اغلب شامل در نظر گرفتن هزینه کاهش ریسک در مقابل سود کاهش ریسک است.

چهار استراتژی اصلی برای مدیریت ریسک وجود دارد:

تغییر برنامه ها برای جلوگیری از خطر به طور کامل. به عنوان مثال، تصمیم به ادامه ندادن بخشی از پروژه که بسیار خطرناک است.

انجام اقداماتی برای کاهش احتمال یا تأثیر خطر. این می تواند شامل اجرای اقدامات ایمنی، توسعه طرح های پشتیبان یا انتخاب فناوری قابل اعتمادتر باشد.

انتقال ریسک به شخص ثالث، از جمله از طریق بیمه نامه یا برون سپاری برخی عملیات به کارشناسانی که می توانند ریسک های مرتبط را بهتر مدیریت کنند.

تصمیم به پذیرش ریسک بدون انجام اقداماتی برای کاهش آن. این استراتژی اغلب زمانی انتخاب می شود که هزینه کاهش بیشتر از منافع بالقوه باشد یا زمانی که ریسک در چارچوب اهداف کلی قابل قبول تلقی شود.

اجرای استراتژی مدیریت ریسک انتخابی شامل انجام اقدامات مشخص برای مدیریت ریسک های شناسایی شده با توجه به استراتژی انتخاب شده است. این مرحله نیاز به برنامه ریزی دقیق و تخصیص منابع برای موثر بودن دارد.

مدیریت ریسک یک فرآیند مداوم است. نظارت منظم بر ریسک ها و اثربخشی استراتژی های مدیریت ضروری است. با تغییر شرایط، خطرات شناسایی شده قبلی ممکن است در شدت تغییر کنند و خطرات جدیدی ظاهر شوند، که نیاز به ارزیابی مجدد طرح مدیریت ریسک دارد.

با وجود بهترین اقدامات پیشگیرانه، رویدادهای غیرمنتظره همچنان ممکن است رخ دهد. دفاتر خانواده باید یک برنامه مدیریت بحران شامل پوشش بیمه جامع متناسب با نیازهای منحصر به فرد خانواده داشته باشند. این طرح باید به طور منظم بررسی و به روز شود تا منعکس کننده چشم انداز خطر در حال تحول باشد.

مدیریت ریسک موثر برای حفاظت از دارایی ها، تضمین ایمنی و دستیابی به اهداف بسیار مهم است. چه مدیریت ریسک در یک پروژه شخصی، یک کسب و کار یا هر تلاش دیگری، این استراتژی های اساسی چارچوبی را برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد تهدیدات احتمالی فراهم می کند. با شناسایی، تجزیه و تحلیل، ارزیابی و مدیریت ریسک‌ها، افراد و سازمان‌ها می‌توانند با اطمینان بیشتر و ایمن‌تر به ابهامات بپردازند.