تعادل مجدد پورتفولیو حفظ ترکیب مناسب دارایی
توازن مجدد پرتفولیو فرآیند تنظیم مجدد وزن دارایی ها در یک سبد سرمایه گذاری برای حفظ سطح مطلوب ریسک و بازده است. با گذشت زمان، همانطور که دارایی های مختلف با نرخ های متفاوت رشد می کنند، تخصیص اصلی دارایی می تواند تغییر کند و به طور بالقوه سرمایه گذار را در معرض خطر بیشتری از آنچه در نظر گرفته شده است، قرار دهد. تعادل مجدد شامل فروش یا خرید دارایی‌ها برای بازگرداندن پرتفوی به تخصیص هدف خود است و اطمینان حاصل می‌کند که استراتژی سرمایه‌گذاری با اهداف سرمایه‌گذار و تحمل ریسک همسو می‌ماند.
مدیریت ریسک: تعادل مجدد به سرمایه گذاران کمک می کند تا سطح ریسک مورد نظر خود را حفظ کنند و اطمینان حاصل کنند که پرتفوی آنها متنوع و همسو با تحمل ریسک آنها است.
نظم و انضباط: یک رویکرد سرمایه گذاری منضبط را اعمال می کند، سرمایه گذاران را تشویق می کند که بالا بفروشند و پایین بخرند، که می تواند منجر به بازده بلندمدت بهتر شود.
اجتناب از تصمیمات احساسی: با پایبندی به استراتژی تعادل مجدد، سرمایه گذاران کمتر بر اساس حرکات بازار کوتاه مدت تصمیمات احساسی می گیرند.
تخصیص دارایی هدف: این ترکیب از پیش تعیین شده از طبقات دارایی (مانند سهام، اوراق قرضه، وجه نقد) است که تحمل ریسک و اهداف سرمایه گذاری سرمایه گذار را منعکس می کند.
رانش: جابجایی پورتفولیو زمانی اتفاق می‌افتد که تخصیص واقعی دارایی‌ها از تخصیص هدف منحرف شود به دلیل عملکرد متفاوت دارایی در طول زمان.
آستانه های تعادل مجدد: سرمایه گذاران اغلب آستانه های خاصی را تعیین می کنند (مثلاً انحراف 5٪) که نیاز به تعادل مجدد پرتفوی آنها را ایجاد می کند.
هزینه های معامله: تعادل مجدد می تواند شامل خرید و فروش دارایی ها باشد که ممکن است هزینه های مبادله ای را به همراه داشته باشد. این هزینه ها باید هنگام تصمیم گیری در مورد تعادل مجدد در نظر گرفته شوند.
تعادل مجدد مبتنی بر تقویم: این روش شامل متعادل کردن مجدد پرتفوی در فواصل زمانی منظم، مانند فصلی یا سالانه، صرف نظر از اینکه تخصیص دارایی ها چقدر تغییر کرده است.
توازن مجدد مبتنی بر آستانه: تعادل مجدد تنها زمانی آغاز می شود که تخصیص دارایی پرتفوی با درصد از پیش تعیین شده از تخصیص هدف منحرف شود.
تعادل مجدد پویا: رویکرد انعطاف پذیرتر، تعادل مجدد پویا به جای تکیه بر فواصل یا آستانه های ثابت، شرایط بازار و پیش بینی ها را برای تعیین زمان بهینه برای تعادل مجدد در نظر می گیرد.
توازن مجدد خودکار: با ظهور مشاوران روبو و پلتفرم های سرمایه گذاری خودکار، سرمایه گذاران بیشتری از فناوری برای خودکارسازی فرآیند تعادل استفاده می کنند و اطمینان حاصل می کنند که پرتفوی آنها همیشه با اهداف آنها هماهنگ است.
تعادل مجدد کارآمد مالیات: سرمایه گذاران به طور فزاینده ای از استراتژی های مالیاتی کارآمد مانند برداشت زیان سرمایه یا استفاده از حساب های دارای مزیت مالیاتی برای به حداقل رساندن تأثیر مالیاتی ناشی از تعادل مجدد استفاده می کنند.
تعادل مجدد شخصی: پیشرفت ها در تجزیه و تحلیل داده ها و هوش مصنوعی، استراتژی های تعادل مجدد شخصی سازی شده تری را امکان پذیر می کند که متناسب با اهداف خاص سرمایه گذاران، تحمل ریسک و چشم انداز بازار باشد.
تعادل مجدد استراتژیک: این رویکرد شامل تعادل مجدد پرتفوی به تخصیص دارایی استراتژیک آن به طور منظم، معمولاً بر اساس تقویم یا آستانه است.
تعادل مجدد تاکتیکی: سرمایه گذاران ممکن است رویکرد فعال تری داشته باشند و تخصیص پرتفوی خود را در پاسخ به شرایط تغییر بازار یا پیش بینی های اقتصادی تنظیم کنند، در حالی که همچنان یک چارچوب استراتژیک کلی را حفظ کنند.
تعادل مجدد هسته-ماهواره: در این استراتژی، بخش اصلی پرتفوی در دارایی های پایدار و بلندمدت سرمایه گذاری می شود، در حالی که بخش های ماهواره ای کوچکتر به دفعات بیشتر تنظیم می شوند تا از فرصت های کوتاه مدت استفاده کنند.
تعادل مجدد سهام و اوراق قرضه: سرمایه گذار با تخصیص سهام به اوراق قرضه 60/40 ممکن است متوجه شود که پس از افزایش بازار، پرتفوی آنها اکنون 70/30 است. تعادل مجدد شامل فروش برخی از سهام و خرید اوراق قرضه برای بازگشت به ترکیب اصلی 60/40 است.
تعادل مجدد جهانی: برای یک سبد دارای تنوع جهانی، تعادل مجدد ممکن است شامل تعدیل تخصیص بین دارایی های داخلی و بین المللی برای حفظ قرار گرفتن در معرض هدف در مناطق مختلف باشد.
تعادل مجدد سبد یک جنبه حیاتی از حفظ یک استراتژی سرمایه گذاری متنوع است که با تحمل ریسک و اهداف مالی سرمایه گذار همسو می شود. چه به صورت دستی و چه از طریق ابزارهای خودکار انجام شود، تعادل مجدد تضمین می کند که یک سبد در طول زمان در مسیر باقی می ماند و ثبات و ثبات در دستیابی به اهداف بلندمدت مالی را فراهم می کند.