درک برابری ریسک راهنمای جامع

برابری ریسک یک استراتژی سرمایه گذاری است که بر متعادل کردن سهم ریسک طبقات مختلف دارایی در یک سبد متمرکز است. به جای تخصیص سرمایه صرفا بر اساس بازده مورد انتظار، برابری ریسک سرمایه را به گونه ای تخصیص می دهد که ریسک را در سرمایه گذاری های مختلف یکسان می کند. این بدان معناست که هر طبقه دارایی به طور مساوی در ریسک کلی پرتفوی مشارکت می‌کند، که می‌تواند به افزایش تنوع و پتانسیل بازدهی با ریسک تعدیل‌شده بهتر منجر شود.

• طبقه دارایی: برابری ریسک معمولاً شامل چندین طبقه دارایی از جمله سهام، اوراق قرضه، کالاها و املاک و مستغلات است. ایده این است که به جای تمرکز آن در یک منطقه، ریسک را در بین این طبقات پخش کنیم.

• اندازه گیری ریسک: برای اجرای رویکرد برابری ریسک، سرمایه گذاران باید ریسک (نوسانات) مرتبط با هر طبقه دارایی را اندازه گیری کنند. این اغلب شامل معیارهای آماری مانند انحراف استاندارد یا ارزش در معرض خطر (VaR) است.

• اهرم: در بسیاری از موارد، استراتژی های برابری ریسک از اهرم برای افزایش بازده استفاده می کنند. با استقراض سرمایه، سرمایه‌گذاران می‌توانند قرار گرفتن در معرض دارایی‌های کم‌ریسک را افزایش دهند و تنوع ریسک بیشتری را فراهم کنند.

• برابری ریسک سنتی : این استراتژی بر یکسان سازی ریسک در بین طبقات دارایی تمرکز دارد که اغلب منجر به تخصیص قابل توجه در اوراق قرضه و سایر دارایی های کم نوسان می شود.

• برابری ریسک پویا : این رویکرد تخصیص دارایی ها را بر اساس شرایط متغیر بازار تنظیم می کند و هدف آن حفظ مشخصات ریسک ثابت در طول زمان است.

• برابری ریسک چند استراتژی : این استراتژی رویکردهای مختلف برابری ریسک را با سایر استراتژی های سرمایه گذاری، مانند استراتژی های پیروی از روند یا استراتژی های خنثی از بازار ترکیب می کند تا تنوع را بیشتر افزایش دهد.

• سرمایه گذاران نهادی: بسیاری از سرمایه گذاران نهادی بزرگ، مانند صندوق های بازنشستگی و موقوفات، از استراتژی های برابری ریسک برای تنوع بخشیدن به پرتفوی خود و بهبود بازدهی تعدیل شده بر اساس ریسک استفاده می کنند.

• صندوق های مدیریت شده: صندوق های پوشش ریسک و صندوق های مدیریت شده مختلفی وجود دارند که در استراتژی های برابری ریسک تخصص دارند و از الگوریتم ها و مدل های پیچیده برای تعیین تخصیص بهینه دارایی استفاده می کنند.

• بهینه سازی میانگین واریانس: در حالی که برابری ریسک به دنبال یکسان سازی ریسک است، بهینه سازی واریانس میانگین بر به حداکثر رساندن بازده برای سطح معینی از ریسک تمرکز دارد. هر دو روش می توانند در ساخت نمونه کارها مکمل یکدیگر باشند.

• نوسانات هدف: مشابه برابری ریسک، هدف استراتژی های نوسانات هدف حفظ سطح خاصی از نوسان پرتفوی، تنظیم تخصیص در صورت نیاز است.

• تخصیص دارایی: حوزه گسترده تر تخصیص دارایی شامل استراتژی های مختلفی برای توزیع سرمایه گذاری در بین طبقات دارایی است که برابری ریسک یک رویکرد منحصر به فرد است.

برابری ریسک نمایانگر دیدگاهی تازه در مدیریت پرتفوی است که برابری ریسک را بر توزیع سرمایه صرف اولویت می‌دهد. با تنوع بخشیدن به ریسک در بین طبقات مختلف دارایی، سرمایه گذاران به طور بالقوه می توانند به بازدهی پایدارتری دست یابند و تاثیر نوسانات بازار را کاهش دهند. همانطور که چشم انداز سرمایه گذاری تکامل می یابد، اصول برابری ریسک همچنان مورد توجه قرار می گیرد و یک استراتژی قانع کننده برای سرمایه گذاران نهادی و فردی به طور یکسان ارائه می دهد.