نسبت سریع معیار کلیدی نقدینگی برای مشاغل

نسبت سریع (Quick Ratio) که اغلب به آن نسبت اسید-آزمایش گفته می شود، یک معیار مالی است که نقدینگی کوتاه مدت یک شرکت را ارزیابی می کند. توانایی یک کسب و کار را برای انجام تعهدات کوتاه مدت خود با استفاده از نقدشونده ترین دارایی ها، بدون تکیه بر فروش موجودی، اندازه گیری می کند. این معیار برای سرمایه گذاران و ذینفعان بسیار مهم است زیرا بینشی از سلامت مالی یک شرکت ارائه می دهد.

• دارایی های جاری : دارایی هایی هستند که انتظار می رود ظرف یک سال به وجه نقد تبدیل یا مصرف شوند. آنها شامل وجه نقد، معادل های نقدی، حساب های دریافتنی و سایر دارایی های کوتاه مدت هستند.

• موجودی : برخلاف نسبت جاری، نسبت سریع موجودی را از دارایی های جاری خارج می کند. این به این دلیل است که موجودی ممکن است همیشه به راحتی در کوتاه مدت به پول نقد تبدیل نشود.

• بدهی های جاری : تعهداتی هستند که شرکت باید ظرف یک سال آن ها را پرداخت کند، شامل حساب های پرداختنی، وام های کوتاه مدت و سایر بدهی های مشابه.

نسبت سریع با استفاده از فرمول محاسبه می شود:

این فرمول ارزیابی دقیق تری از نقدینگی یک شرکت در مقایسه با نسبت فعلی که شامل موجودی است، ارائه می دهد.

اخیراً تمرکز فزاینده ای بر معیارهای نقدینگی مانند نسبت سریع (Quick Ratio) به ویژه در میان عدم قطعیت های اقتصادی صورت گرفته است. شرکت ها به طور فزاینده ای موقعیت های نقدینگی خود را اولویت بندی می کنند تا اطمینان حاصل کنند که می توانند طوفان های مالی را پشت سر بگذارند.

سرمایه‌گذاران همچنین توجه بیشتری به نسبت سریع (Quick Ratio) دارند زیرا این نسبت یک نمای کلی سریع از سلامت مالی یک شرکت ارائه می‌دهد، به‌ویژه در صنایعی که گردش موجودی کند یا غیرقابل پیش‌بینی است.

در حالی که نسبت سریع استاندارد همچنان به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، برخی از تغییرات عبارتند از:

• نسبت تست اسید: این نسبت به طور موثری مشابه نسبت سریع است، اما بر حذف موجودی حتی بیشتر تأکید می کند.

• نسبت سریع اصلاح شده: این نسخه ممکن است بسته به شیوه های خاص صنعت یا مدل عملیاتی منحصر به فرد شرکت، قطعات را بیشتر تنظیم کند.

شرکتی را با شرایط مالی زیر تصور کنید:

• دارایی های جاری: 500000 دلار
• موجودی: 200000 دلار
• بدهی های جاری: 300000 دلار

با استفاده از فرمول نسبت سریع می توانیم محاسبه کنیم:

این نشان می دهد که شرکت دارای نسبت سریع 1.0 است، به این معنی که می تواند بدهی های جاری خود را با دارایی های نقدی خود پوشش دهد.

• افزایش دارایی های نقدی : شرکت ها می توانند با افزایش ذخایر نقدی یا مطالبات، نسبت سریع خود را بهبود بخشند.

• کاهش بدهی های جاری : این را می توان با پرداخت بدهی های کوتاه مدت یا مذاکره مجدد در مورد شرایط پرداخت با طلبکاران به دست آورد.

• مدیریت موجودی کارآمد: اگرچه موجودی از نسبت سریع حذف می شود، مدیریت کارآمد آن تضمین می کند که به بار مالی تبدیل نمی شود.

نسبت سریع یک معیار مالی حیاتی است که بینش های ارزشمندی را در مورد وضعیت نقدینگی شرکت ارائه می دهد. با درک مؤلفه ها و پیامدهای آن، ذینفعان می توانند تصمیمات آگاهانه ای در مورد سرمایه گذاری ها و استراتژی های مالی خود بگیرند. نظارت منظم بر نسبت سریع می‌تواند به کسب‌وکارها کمک کند نقدینگی سالم را حفظ کنند و ابهامات اقتصادی را به‌طور مؤثر مدیریت کنند.