درک نسبت کسری مالی دولت

نسبت کسری مالی دولت یک معیار اقتصادی مهم است که فاصله بین آنچه یک دولت خرج می‌کند و آنچه در درآمد به دست می‌آورد، به جز هر گونه وام‌گیری را نشان می‌دهد. این نسبت یک شاخص حیاتی از سلامت مالی است که نشان می‌دهد یک دولت چقدر مایل است برای پوشش هزینه‌های خود وام بگیرد. درک این نسبت برای سیاستگذاران، اقتصاددانان و شهروندان به یک اندازه ضروری است، زیرا پیامدهای گسترده‌ای برای ثبات و رشد اقتصادی دارد.

درک اجزای این نسبت می‌تواند به روشن شدن پیامدهای آن کمک کند:

• کل هزینه‌ها: این شامل تمام هزینه‌های دولتی است که شامل حقوق، پروژه‌های زیرساختی، برنامه‌های اجتماعی و پرداخت‌های بهره بر روی بدهی‌های موجود می‌باشد.

• کل درآمد: این به تمام درآمدهایی اشاره دارد که توسط دولت تولید می‌شود، عمدتاً از طریق مالیات‌ها، هزینه‌ها و سایر منابع درآمد.

• قرض‌گیری: لازم به ذکر است که این نسبت شامل هیچ‌گونه وجوهی که از طریق قرض‌گیری جمع‌آوری شده‌اند، نمی‌شود. تمرکز تنها بر روی تراز عملیاتی است.

نسبت‌های کسری بودجه می‌توانند بر اساس زمینه و هدف دسته‌بندی شوند:

• کسری ساختاری: این نشان‌دهنده تعادل بلندمدت مالی یک دولت است و عدم تعادل دائمی بین درآمدها و هزینه‌ها را نشان می‌دهد.

• کسری چرخه‌ای: این نوع به عنوان نتیجه نوسانات اقتصادی رخ می‌دهد. در دوران رکود اقتصادی، درآمدها معمولاً کاهش می‌یابند در حالی که هزینه‌ها (مانند شبکه‌های ایمنی اجتماعی) ممکن است افزایش یابند.

• کسری واقعی: این اندازه‌گیری در زمان واقعی از کسری است که وضعیت مالی فعلی دولت را نشان می‌دهد.

در سال‌های اخیر، چشم‌انداز نسبت‌های کسری بودجه به طور قابل توجهی تغییر کرده است:

• افزایش شفافیت: دولت‌ها اکنون بیشتر در قبال سیاست‌های مالی خود پاسخگو هستند که منجر به بهبود شیوه‌های گزارش‌دهی شده است.

• تمرکز بر بدهی پایدار: تأکید فزاینده‌ای بر حفظ سطح پایدار بدهی وجود دارد، به طوری که بسیاری از کشورها به دنبال نسبت کسری بودجه‌ای هستند که از درصد معینی از تولید ناخالص داخلی فراتر نرود.

• تأثیر رویدادهای جهانی: رویدادهایی مانند پاندمی COVID-19 منجر به واکنش‌های مالی بی‌سابقه‌ای شده است که باعث شده بسیاری از دولت‌ها برای حمایت از اقتصادهای خود، کسری‌های بیشتری را متحمل شوند.

دولت‌ها از استراتژی‌های مختلفی برای مدیریت و کاهش کسری بودجه استفاده می‌کنند:

• افزایش درآمد: این ممکن است شامل اصلاحات مالیاتی، گسترش پایه مالیاتی و بهبود کارایی جمع‌آوری مالیات باشد.

• کنترل هزینه: اجرای تدابیر صرفه‌جویی یا اولویت‌بندی هزینه‌های ضروری می‌تواند به مدیریت کسری کمک کند.

• ابتکارات رشد اقتصادی: تحریک رشد اقتصادی می‌تواند منجر به افزایش درآمدها شود و در نتیجه نسبت کسری بودجه را بهبود بخشد.

برای نشان دادن اینکه کشورهای مختلف چگونه کسری بودجه خود را مدیریت می‌کنند، به مثال‌های زیر توجه کنید:

• ایالات متحده: ایالات متحده به طور تاریخی با نسبت بالای کسری بودجه عمل کرده است، به ویژه در دوران بحران‌های اقتصادی، و برای تأمین مالی بودجه خود به قرض گرفتن متکی بوده است.

• آلمان: به خاطر انضباط مالی خود شناخته شده است، آلمان هدف دارد نسبت کسری مالی خود را زیر آستانه ۳٪ اتحادیه اروپا نگه دارد و بر روی بودجه‌های متعادل تمرکز می‌کند.

• ژاپن: با یکی از بالاترین نسبت‌های بدهی به تولید ناخالص داخلی، کسری بودجه ژاپن چالش‌های حفظ رشد اقتصادی در حالی که سطوح بالای بدهی را مدیریت می‌کند، نشان می‌دهد.

درک نسبت کسری مالی دولت برای فهم چشم‌انداز اقتصادی گسترده‌تر بسیار مهم است. این نسبت سلامت مالی یک دولت و رویکرد آن در مدیریت منابع را منعکس می‌کند. با ظهور روندهای جدید و استراتژی‌های مختلف، نظارت بر این نسبت می‌تواند بینش‌هایی درباره ثبات و رشد اقتصادی آینده ارائه دهد. به عنوان شهروندان، آگاه بودن از این معیارها می‌تواند ما را قادر سازد تا در بحث‌های معنادارتری درباره سیاست‌های مالی و پیامدهای آن‌ها شرکت کنیم.