مدل رشد گوردون توضیح داده شده فرمول و مثال‌ها

مدل رشد گوردون (GGM)، که به عنوان مدل تخفیف سود سهام (DDM) نیز شناخته می‌شود، یک روش پرکاربرد برای ارزیابی سهام یک شرکت است که بر اساس این فرض استوار است که سود سهام به طور مداوم پرداخت و با نرخ ثابتی به طور نامحدود رشد خواهد کرد. این مدل به ویژه برای سرمایه‌گذارانی که بر روی شرکت‌هایی که سود سهام منظم پرداخت می‌کنند تمرکز دارند، مفید است و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که ارزش ذاتی یک سهام را بر اساس پرداخت‌های سود سهام آن تخمین بزنند.

برای استفاده مؤثر از مدل رشد گوردون، شما باید سه مؤلفه اصلی آن را درک کنید:

• سود تقسیمی مورد انتظار (D1): این سود تقسیمی است که پیش‌بینی می‌شود در دوره بعد پرداخت شود. داشتن یک برآورد قابل اعتماد از این رقم بسیار مهم است، زیرا این رقم اساس مدل را تشکیل می‌دهد.

• نرخ رشد (g): نرخ رشد نمایانگر افزایش سالانه مورد انتظار در سود سهام است. انتخاب یک نرخ رشد واقع‌گرایانه بر اساس داده‌های تاریخی یا روندهای صنعتی ضروری است.

• نرخ بازده مورد نیاز (r): این بازدهی است که سرمایه‌گذاران انتظار دارند از سرمایه‌گذاری خود در سهام کسب کنند. این معمولاً ریسک مرتبط با سرمایه‌گذاری را منعکس می‌کند و می‌تواند از مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای (CAPM) یا سایر معیارهای مالی استخراج شود.

استفاده از GGM نسبتاً ساده است. فرمول مدل به صورت زیر است:

کجا:

• \(P_0\) قیمت فعلی سهام است
• \(D_1\) سود تقسیمی مورد انتظار برای سال آینده است
• \(r\) نرخ مورد نیاز بازده است
• \(g\) نرخ رشد سود سهام است

بیایید به یک مثال عملی نگاه کنیم تا نشان دهیم مدل رشد گوردون چگونه کار می‌کند:

• فرض کنید یک شرکت انتظار دارد که در سال آینده سود تقسیمی به مبلغ ۲.۰۰ دلار پرداخت کند ( \(D_1\) = ۲.۰۰ دلار).

• انتظار می‌رود سود سهام به میزان ۵٪ در سال رشد کند ( \(g\) = 0.05).

نرخ بازده مورد نیاز برای این سهام ۱۰٪ است ( \(r\) = 0.10).

استفاده از فرمول GGM:

در این حالت، ارزش ذاتی سهام بر اساس مدل رشد گوردون ۴۰.۰۰ دلار خواهد بود.

در سال‌های اخیر، مدل رشد گوردون شاهد افزایش محبوبیت در میان سرمایه‌گذاران بوده است، به‌ویژه با ظهور نجیب‌زادگان سود - شرکت‌هایی که به‌طور مداوم طی ۲۵ سال یا بیشتر، سود خود را افزایش داده‌اند. در اینجا برخی از روندها و استراتژی‌های کلیدی مرتبط با GGM آورده شده است:

• تمرکز بر سود تقسیمی: سرمایه‌گذاران به‌طور فزاینده‌ای به دنبال شرکت‌های پایدار هستند که سود تقسیمی منظم ارائه می‌دهند، که این امر GGM را به ابزاری ارزشمند برای ارزیابی چنین سرمایه‌گذاری‌هایی تبدیل می‌کند.

• تنظیم نرخ‌های رشد: با نوسانات اقتصادی، بسیاری از سرمایه‌گذاران در حال بازنگری فرضیات نرخ رشد خود هستند. استفاده از داده‌های تاریخی و تحلیل بازار می‌تواند به بهبود این برآوردها برای دقت بهتر کمک کند.

• ترکیب با مدل‌های دیگر: بسیاری از سرمایه‌گذاران از GGM به همراه روش‌های ارزیابی دیگر، مانند جریان نقدی تنزیل‌شده (DCF)، برای داشتن دیدی جامع‌تر از پتانسیل یک سهام استفاده می‌کنند.

مدل رشد گوردون (GGM) یک چارچوب اساسی برای سرمایه‌گذاران است که ارزش ذاتی سهام‌های پرداخت‌کننده سود را ارزیابی می‌کند. این مدل بر این فرض استوار است که سودها با نرخ ثابتی رشد خواهند کرد، که آن را به ویژه برای سرمایه‌گذاران بلندمدت که به دنبال درآمد پایدار هستند، مفید می‌سازد. برای اعمال مؤثر GGM، باید به‌طور دقیق نرخ رشد سود و نرخ بازده مورد نیاز را برآورد کرد، که می‌تواند تحت تأثیر شرایط بازار و عوامل اقتصادی قرار گیرد. روندهای اخیر نشان‌دهنده تمرکز فزاینده بر رشد پایدار سود است، که سرمایه‌گذاران را وادار می‌کند تا معیارهای زیست‌محیطی، اجتماعی و مدیریتی (ESG) را در ارزیابی‌های خود مد نظر قرار دهند. علاوه بر این، با ظهور فناوری و نوآوری، بخش‌هایی مانند انرژی‌های تجدیدپذیر به عنوان فرصت‌های رشد قابل توجهی در حال ظهور هستند. آگاهی از دینامیک‌های بازار و تنظیم پارامترهای مدل به‌طور مناسب برای بهینه‌سازی استراتژی‌های سرمایه‌گذاری و دستیابی به نتایج مالی مطلوب بسیار حیاتی است.