درک کسری بودجه تعریف، تأثیر و مدیریت

یک کسری بودجه یک شاخص اقتصادی حیاتی است که زمانی به وجود می‌آید که مجموع هزینه‌های یک دولت از مجموع درآمدهای آن فراتر رود، به استثنای وجوهی که از طریق قرض گرفتن به دست آمده است. این موضوع سلامت مالی یک دولت را منعکس می‌کند و نشان می‌دهد که آیا دولت فراتر از امکانات موجود خود هزینه می‌کند یا خیر. یک کسری بودجه پایدار می‌تواند منجر به افزایش قرض‌گیری دولت شود که ممکن است نگرانی‌هایی درباره ثبات و پایداری اقتصادی در بلندمدت ایجاد کند. درک کسری‌های بودجه برای سیاست‌گذاران، اقتصاددانان و شهروندان به یک اندازه ضروری است، زیرا بر خدمات عمومی، توسعه زیرساخت‌ها و رشد اقتصادی کلی تأثیر می‌گذارد.

برای درک کامل کسری‌های مالی، ضروری است که آن‌ها را به اجزای کلیدی خود تقسیم کنیم:

• کل هزینه‌ها: این شامل تمام هزینه‌های دولتی است، از جمله حقوق کارکنان دولتی، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساخت و تأمین مالی خدمات ضروری مانند بهداشت و درمان و آموزش. نظارت بر کل هزینه‌ها بسیار مهم است زیرا به‌طور مستقیم بر کسری بودجه تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، در دوران رکود اقتصادی، دولت‌ها ممکن است هزینه‌ها را افزایش دهند تا رشد را تحریک کنند، که در صورت عدم افزایش درآمدها به طور متناسب، می‌تواند کسری‌ها را تشدید کند.

• کل درآمدها: این رقم تمام منابع درآمدی دولت را ترکیب می‌کند، مانند مالیات‌ها، هزینه‌ها و کمک‌ها. کاهش درآمدها، که اغلب به‌وسیله رکودهای اقتصادی یا اصلاحات مالیاتی تحریک می‌شود، می‌تواند کسری بودجه را به‌طور قابل توجهی افزایش دهد. به عنوان مثال، روند اخیر کاهش مالیات در برخی مناطق نگرانی‌هایی را در مورد تأثیرات بلندمدت آن بر سلامت مالی ایجاد کرده است.

• قرض‌گیری: زمانی که هزینه‌ها از درآمدها فراتر می‌رود، دولت‌ها معمولاً به قرض‌گیری روی می‌آورند. این می‌تواند به شکل انتشار اوراق قرضه یا دریافت وام از وام‌دهندگان داخلی و بین‌المللی باشد. در حالی که قرض‌گیری می‌تواند تسکین فوری و تأمین مالی برای خدمات ضروری را فراهم کند، اما مسئولیت‌هایی را در آینده به همراه دارد که باید به طور مسئولانه مدیریت شوند تا از سطوح بدهی غیرقابل تحمل جلوگیری شود.

کسری‌های مالی می‌توانند بر اساس مدت زمان و علل زمینه‌ای خود به انواع مختلفی طبقه‌بندی شوند:

• کسری اولیه: این معیار با حذف پرداخت‌های بهره بر روی وام‌های قبلی محاسبه می‌شود. این موضوع تصویر واضح‌تری از وضعیت مالی دولت ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که آیا دولت در حال فعالیت در چارچوب منابع خود است یا خیر. کسری اولیه نشان می‌دهد که دولت درآمد کافی برای پوشش هزینه‌های جاری خود، بدون در نظر گرفتن بدهی‌های گذشته، تولید نمی‌کند.

• کسری درآمد: این زمانی اتفاق می‌افتد که درآمد دولت برای پوشش هزینه‌های عملیاتی خود کافی نباشد و منجر به کمبود شود. کسری درآمد نیاز به اقدامات اصلاحی برای افزایش تولید درآمد را نشان می‌دهد و اغلب نشانه‌ای از مدیریت مالی نادرست است.

• کسری مالی مؤثر: این شامل تمام بدهی‌ها، از جمله وام‌گیری خارج از بودجه و بدهی‌های مشروط است که ممکن است از ضمانت‌ها یا سایر تعهدات ناشی شود. این یک دیدگاه جامع از سلامت مالی دولت ارائه می‌دهد و به ارزیابی تعهدات مالی واقعی دولت کمک می‌کند.

در سال‌های اخیر، چندین روند مهم در مورد کسری‌های مالی پدیدار شده است:

• افزایش قرض‌گیری: بسیاری از دولت‌ها در پاسخ به بحران‌های اقتصادی، مانند پاندمی COVID-19، قرض‌گیری را افزایش داده‌اند. کسری‌های مالی جهانی به شدت افزایش یافته است زیرا دولت‌ها بسته‌های حمایتی گسترده‌ای برای حمایت از شهروندان و کسب‌وکارها اجرا کرده‌اند. این روند نگرانی‌هایی را در مورد پایداری بلندمدت و پتانسیل تورم آینده به وجود آورده است.

• تمرکز بر رشد پایدار: تأکید فزاینده‌ای بر مدیریت کسری‌های مالی بدون به خطر انداختن رشد اقتصادی بلندمدت وجود دارد. سیاست‌گذاران در تلاشند تا تعادلی بین هزینه‌های ضروری برای تحریک اقتصاد و حفظ مسئولیت مالی پیدا کنند. ابتکاراتی که به بهبود مدیریت مالی عمومی می‌پردازند، به عنوان راهی برای دستیابی به این تعادل، مورد توجه قرار گرفته‌اند.

• تحول دیجیتال: دولت‌ها به طور فزاینده‌ای از فناوری برای بهبود جمع‌آوری مالیات و کاهش هزینه‌های غیرضروری استفاده می‌کنند. نوآوری‌هایی مانند ثبت‌نام الکترونیکی، ارزیابی‌های مالیاتی خودکار و تحلیل داده‌ها در مدیریت کسری‌های مالی مؤثر واقع شده‌اند. با بهبود کارایی و شفافیت، تحول دیجیتال می‌تواند به بهبود حکمرانی مالی کمک کند.

دولت‌ها می‌توانند از استراتژی‌های مختلفی برای مدیریت مؤثر کسری‌های مالی استفاده کنند:

• کاهش هزینه‌ها: این استراتژی ممکن است شامل کاهش هزینه‌ها در خدمات یا برنامه‌های غیرضروری باشد تا تعادل بودجه برقرار شود. با این حال، ارزیابی دقیق تأثیرات احتمالی این کاهش‌ها بر خدمات عمومی و رشد اقتصادی بسیار مهم است.

• افزایش درآمدها: دولت‌ها می‌توانند سیاست‌های مالیاتی جدیدی را بررسی کنند، رعایت مالیات را بهبود بخشند و پایه مالیاتی را گسترش دهند تا تولید درآمد را افزایش دهند. رویکردهای نوآورانه، مانند اجرای مالیات بر ثروت یا مالیات بر اقتصاد دیجیتال، در بسیاری از حوزه‌ها در حال بررسی هستند.

• تحریک رشد اقتصادی: با سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساخت و ایجاد شغل، دولت‌ها می‌توانند فعالیت اقتصادی را افزایش دهند که منجر به درآمدهای بالاتر در درازمدت می‌شود. سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک در فناوری سبز و توسعه پایدار به طور فزاینده‌ای به عنوان امری ضروری برای رشد آینده در حالی که به چالش‌های مالی رسیدگی می‌کند، در نظر گرفته می‌شود.

• ایالات متحده: ایالات متحده تجربه کسری بودجه قابل توجهی داشته است، به ویژه در دوران رکود اقتصادی. به عنوان مثال، کسری بودجه در سال 2020 به دلیل تلاش‌های گسترده برای کمک به پاندمی افزایش یافت و دفتر بودجه کنگره پیش‌بینی کرد که کسری حدود 3.1 تریلیون دلار خواهد بود. این روند بحث‌هایی را درباره مسئولیت مالی و پیامدهای بلندمدت افزایش بدهی ملی به وجود آورده است.

• هند: هند همچنین با کسری بودجه مواجه شده است که ناشی از افزایش هزینه‌ها در برنامه‌های اجتماعی و توسعه زیرساخت‌ها است. دولت هند اقداماتی را اجرا کرده است، مانند ابتکار آتمنیرbhar بهارات (هند خودکفا)، برای مقابله با این چالش‌ها از طریق ترویج تولید داخلی و کاهش وابستگی به واردات.

در نتیجه، درک کسری‌های مالی برای درک چشم‌انداز اقتصادی گسترده‌تر بسیار مهم است. آنها به عنوان شاخص‌های حیاتی سلامت مالی یک دولت و توانایی آن در مدیریت مؤثر منابع عمل می‌کنند. با نظارت مداوم بر کسری‌های مالی و اجرای استراتژی‌های صحیح، دولت‌ها می‌توانند به سمت دستیابی به رشد اقتصادی پایدار در حالی که انضباط مالی را حفظ می‌کنند، حرکت کنند. با تغییر شرایط اقتصادی جهانی، نیاز به مدیریت مالی مسئولانه به طور فزاینده‌ای برای اطمینان از ثبات و رفاه برای نسل‌های آینده اهمیت پیدا می‌کند.