نسبت آزمون اسیدی ارزیابی نقدینگی کوتاه‌مدت

نسبت آزمون اسیدی یک معیار مالی است که توانایی یک شرکت را در برآورده کردن تعهدات کوتاه‌مدت خود با استفاده از مایعات‌ترین دارایی‌هایش ارزیابی می‌کند. بر خلاف نسبت جاری که موجودی را شامل می‌شود، نسبت آزمون اسیدی بر روی نقدینگی، معادل‌های نقدی و حساب‌های دریافتنی تمرکز دارد و معیار سخت‌تری از نقدینگی ارائه می‌دهد. این نسبت به‌ویژه برای سرمایه‌گذاران و طلبکارانی که می‌خواهند ثبات مالی یک شرکت را بدون نوسانات احتمالی مرتبط با موجودی درک کنند، مفید است.

برای محاسبه نسبت آزمون اسیدی، درک اجزای آن ضروری است:

• نقد: این شامل ارز فیزیکی و سپرده‌های دیداری است که می‌توان به‌طور فوری به آن‌ها دسترسی پیدا کرد.

• معادل‌های نقدی: سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدتی که می‌توانند به سرعت به نقد تبدیل شوند، مانند اوراق خزانه و صندوق‌های بازار پول.

• دریافتنی‌ها: پولی که مشتریان به شرکت بابت کالاها یا خدمات ارائه شده اما هنوز پرداخت نشده‌اند، بدهکارند.

• بدهی‌های جاری: تعهداتی که شرکت باید در مدت یک سال تسویه کند، از جمله حساب‌های پرداختنی، وام‌های کوتاه‌مدت و سایر بدهی‌ها.

در حالی که نسبت آزمون اسیدی به طور کلی به صورت استاندارد اعمال می‌شود، تغییراتی می‌تواند بر اساس صنایع خاص یا نیازهای شرکت‌ها رخ دهد:

• نسبت آزمون اسیدی استاندارد: این محاسبه متداول شامل نقد، معادل‌های نقد و حساب‌های دریافتنی در برابر بدهی‌های جاری است.

• نسبت آزمون اسیدی تعدیل‌شده: در برخی موارد، شرکت‌ها ممکن است برخی از انواع دریافتنی‌ها را که احتمال جمع‌آوری سریع آن‌ها کمتر است، مستثنی کنند و دیدگاه محافظه‌کارانه‌تری از نقدینگی ارائه دهند.

برای نشان دادن نحوه عملکرد نسبت آزمون اسیدی، بیایید یک شرکت فرضی را در نظر بگیریم:

• شرکت ABC دارای:
  • نقدی: ۵۰,۰۰۰ دلار
  • معادل‌های نقدی: ۳۰,۰۰۰ دلار
  • دریافتنی‌ها: ۲۰,۰۰۰ دلار
  • بدهی‌های جاری: ۱۰۰,۰۰۰ دلار

با استفاده از فرمول:

محاسبه به صورت زیر خواهد بود:

در این مثال، شرکت ABC نسبت آزمون اسیدی برابر با ۱ دارد که نشان می‌دهد می‌تواند با دارایی‌های نقدی‌ترین خود، بدهی‌های جاری‌اش را پوشش دهد.

درک نسبت آزمون اسیدی همچنین شامل آگاهی از سایر معیارهای نقدینگی است:

• نسبت جاری: این یک معیار وسیع‌تر است که شامل موجودی کالا به علاوه نقد، معادل‌های نقدی و حساب‌های دریافتنی می‌باشد. این نسبت به‌صورت دارایی‌های جاری تقسیم بر بدهی‌های جاری محاسبه می‌شود.

• نسبت نقدی: این یک معیار حتی سخت‌گیرانه‌تر است که تنها نقد و معادل‌های نقدی را در برابر بدهی‌های جاری در نظر می‌گیرد.

• استراتژی‌های مدیریت نقدینگی: شرکت‌ها ممکن است استراتژی‌های مختلفی را برای بهبود نسبت آزمون اسیدی خود پیاده‌سازی کنند، مانند بهینه‌سازی جمع‌آوری حساب‌های دریافتی یا کاهش بدهی‌های جاری.

نسبت آزمون اسیدی به عنوان ابزاری حیاتی برای ارزیابی سلامت مالی کوتاه‌مدت یک شرکت عمل می‌کند. با تمرکز بر روی مایعات‌ترین دارایی‌ها، تصویری واضح‌تر از توانایی یک شرکت در برآورده کردن تعهداتش بدون اتکا به دارایی‌های کمتر مایع مانند موجودی کالا ارائه می‌دهد. درک این معیار، همراه با نسبت‌های مالی مرتبط، می‌تواند به سرمایه‌گذاران و ذینفعان کمک کند تا تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد ثبات و عملکرد یک شرکت اتخاذ کنند.