Definisi Kontrak Niaga Hadapan ialah perjanjian undang-undang piawai untuk membeli atau menjual aset tertentu pada harga yang telah ditetapkan pada tarikh masa hadapan yang ditetapkan. Kontrak ini didagangkan di bursa dan digunakan oleh pelabur untuk melindung nilai daripada risiko atau membuat spekulasi mengenai pergerakan harga. Kontrak hadapan boleh berdasarkan pelbagai aset asas, termasuk komoditi, mata wang dan instrumen kewangan.
Komponen Kontrak Niaga Hadapan Aset Dasar: Ini ialah aset yang menjadi asas kontrak, seperti minyak mentah, emas atau indeks seperti S&P 500.
Definisi Kontrak opsyen ialah derivatif kewangan yang memberikan pembeli hak, tetapi bukan kewajipan, untuk membeli atau menjual aset pendasar pada harga yang telah ditetapkan dalam tempoh masa yang ditetapkan. Ia berfungsi sebagai alat serba boleh dalam kewangan, membolehkan pelabur melindung nilai risiko atau membuat spekulasi mengenai pergerakan pasaran.
Komponen Kontrak Opsyen Kontrak opsyen terdiri daripada beberapa komponen utama:
Aset Dasar: Ini boleh jadi saham, indeks, komoditi atau mata wang, yang mana pilihan adalah berdasarkan.
Definisi Lindung nilai ialah strategi pengurusan risiko yang digunakan oleh pelabur dan syarikat untuk melindungi diri mereka daripada potensi kerugian. Ini biasanya dicapai melalui pelbagai instrumen kewangan, seperti derivatif, yang membolehkan peserta pasaran mengimbangi pendedahan mereka kepada potensi pergerakan harga yang buruk. Pada asasnya, lindung nilai berfungsi untuk mengurangkan turun naik pulangan ke atas portfolio pelaburan.
Komponen Utama Lindung Nilai Instrumen Kewangan: Alat biasa termasuk opsyen, kontrak niaga hadapan, swap dan hadapan, yang mewujudkan penimbal terhadap perubahan harga.
Definisi Margin dalam kewangan ialah konsep asas yang merujuk kepada perbezaan antara kos produk atau perkhidmatan dan harga jualannya. Dalam perdagangan dan pelaburan, margin selalunya menandakan jumlah yang diperlukan untuk membuka dan mengekalkan kedudukan berleveraj. Ia merupakan penunjuk kritikal bagi pengurusan keuntungan dan risiko dalam kewangan peribadi dan korporat.
Komponen Margin Memahami komponen margin membantu dalam memahami kepentingannya dalam kewangan:
Margin Kasar: Ini dikira dengan menolak kos barang dijual (COGS) daripada hasil dan membahagikannya dengan hasil.
Definisi Pasaran derivatif ialah pasaran kewangan di mana instrumen yang dikenali sebagai derivatif didagangkan. Nilai derivatif diperoleh daripada harga aset asas, yang boleh menjadi apa-apa sahaja daripada saham kepada komoditi, mata wang dan juga kadar faedah. Pasaran ini memainkan peranan penting dalam menyediakan peluang untuk pengurusan risiko, spekulasi dan arbitraj.
Komponen Pasaran Derivatif Pasaran derivatif terdiri daripada beberapa komponen utama, termasuk:
Aset Dasar: Aset dari mana derivatif memperoleh nilainya, seperti ekuiti, bon, komoditi atau mata wang.
Definisi Perjanjian Kadar Hadapan (FRA) ialah derivatif kewangan yang membenarkan dua pihak mengunci kadar faedah untuk tarikh masa hadapan, biasanya untuk melindung nilai daripada turun naik kadar faedah. Dalam istilah yang lebih mudah, FRA adalah seperti pertaruhan tentang kadar faedah pada titik tertentu pada masa hadapan. Jika anda fikir kadar akan meningkat, anda mungkin memasuki FRA untuk mendapatkan kadar yang lebih rendah sekarang. Sebaliknya, jika anda fikir kadar akan jatuh, anda mungkin mahu mengambil bahagian lain dalam kontrak.
Definisi Swap ialah instrumen kewangan yang menarik yang membolehkan dua pihak menukar aliran tunai atau liabiliti berdasarkan syarat yang ditetapkan. Pada asasnya, mereka membenarkan peserta menguruskan risiko kewangan mereka dengan berdagang pelbagai jenis pendedahan kewangan. Dengan melibatkan diri dalam pertukaran, individu dan institusi boleh mengoptimumkan strategi pelaburan mereka dan melindung nilai daripada turun naik pasaran.
Jenis Pertukaran Terdapat beberapa jenis swap, masing-masing memenuhi keperluan kewangan yang berbeza. Berikut adalah yang paling biasa:
Definisi Pertukaran Kadar Faedah (IRS) ialah kontrak kewangan antara dua pihak untuk menukar aliran tunai kadar faedah, berdasarkan jumlah prinsipal nosional yang ditentukan. Bentuk yang paling biasa melibatkan satu pihak membayar kadar faedah tetap semasa menerima kadar terapung, biasanya terikat pada penanda aras seperti LIBOR (Kadar Tawaran Antara Bank London). Pengaturan ini membolehkan kedua-dua pihak menguruskan pendedahan mereka kepada turun naik kadar faedah dengan cara yang kos efektif.
Komponen Swap Kadar Faedah Principal Nosional: Amaun hipotesis yang mana pembayaran faedah dikira.
Definisi Opsyen letak ialah sejenis derivatif kewangan yang memberi pemegang hak, tetapi bukan kewajipan, untuk menjual jumlah tertentu aset pendasar pada harga yang telah ditetapkan, dikenali sebagai harga mogok, sebelum atau pada tarikh tamat tempoh pilihan. Pelabur biasanya menggunakan opsyen jual untuk melindung nilai terhadap potensi penurunan harga aset atau untuk membuat spekulasi mengenai pergerakan harga menurun.
Komponen Pilihan Letak Aset Dasar: Ini ialah aset yang menjadi asas pilihan jual, seperti saham, komoditi atau indeks.
Definisi Pilihan panggilan ialah kontrak kewangan yang memberikan pembeli hak, tetapi bukan kewajipan, untuk membeli aset pendasar pada harga yang telah ditetapkan, dikenali sebagai harga mogok, sebelum tarikh tamat tempoh yang ditentukan. Opsyen panggilan sering digunakan oleh pelabur yang menjangkakan bahawa harga aset asas akan meningkat.
Komponen Pilihan Panggilan Memahami komponen pilihan panggilan adalah penting untuk mana-mana pelabur:
Aset Dasar: Ini ialah aset kewangan yang berkaitan dengan pilihan panggilan, seperti saham, komoditi atau indeks.