راهنمای جامع مدیریت سرمایه گذاری جایگزین

مدیریت سرمایه گذاری جایگزین به فرآیند مدیریت دارایی های غیر سنتی، متمایز از سرمایه گذاری های معمولی مانند سهام، اوراق قرضه یا پول نقد اشاره دارد. این دارایی ها شامل سهام خصوصی، صندوق های تامینی، املاک و مستغلات، کالاها و دیگر فرصت های سرمایه گذاری کمتر تنظیم شده است. سرمایه‌گذاری‌های جایگزین می‌توانند به سرمایه‌گذاران تنوع‌بخشی، ریسک‌های منحصربه‌فرد و پتانسیل بازدهی بالاتر را ارائه دهند، که آنها را به یکی از جنبه‌های ضروری تنوع پرتفوی تبدیل می‌کند.

سرمایه گذاری های جایگزین را می توان به چندین کلاس دارایی طبقه بندی کرد که هر کدام استراتژی ها و مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهند:

• **سهام خصوصی **
• صندوق های تامینی
• مشاور املاک
• کالاها
• کلکسیون و هنر

سهام خصوصی شامل سرمایه گذاری در شرکت های خصوصی یا خصوصی کردن شرکت های دولتی است. این سرمایه گذاری ها معمولاً توسط شرکت های سهام خصوصی از طریق خرید، سرمایه گذاری خطرپذیر و سرمایه رشد انجام می شود.

• خریدها: به دست آوردن سهام کنترلی در یک شرکت برای بهبود عملیات آن و فروش آن به منظور سود.

• سرمایه خطرپذیر: سرمایه گذاری در شرکت های در مراحل اولیه با پتانسیل رشد بالا.

• سرمایه رشد: تامین مالی برای شرکت های بالغی که به دنبال توسعه یا بازسازی هستند.

• پتانسیل بازدهی بالا: فرصتی برای بازدهی قابل توجه در مقایسه با بازارهای عمومی.

• مدیریت فعال: رویکرد عملی برای بهبود عملکرد شرکت.

• نقد نقدینگی: سرمایه گذاری ها معمولاً برای چندین سال قفل می شوند.

• ریسک بالا: احتمال زیان کل در صورت شکست شرکت.

صندوق های تامینی، صندوق های سرمایه گذاری تلفیقی هستند که از استراتژی های متنوعی برای کسب بازده فعال برای سرمایه گذاران خود استفاده می کنند. این استراتژی ها می تواند شامل اهرم، فروش کوتاه مدت و مشتقات باشد.

• دارایی بلند / کوتاه: خرید سهام کم ارزش و کوتاه کردن سهام دارای ارزش بیش از حد.

• کلان جهانی: سرمایه گذاری بر اساس دیدگاه های اقتصادی و سیاسی کل کشورها یا مناطق.

• رویداد محور: سرمایه گذاری در رویدادهای شرکتی مانند ادغام، اکتساب یا ورشکستگی.

• تنوع: همبستگی کم با طبقات دارایی سنتی.

• پتانسیل برای بازده بالا: مدیریت فعال و استراتژی های پیچیده می تواند دستاوردهای قابل توجهی داشته باشد.

• کارمزدهای بالا: اغلب شامل هزینه مدیریت و هزینه عملکرد می شود.

• ریسک: استراتژی های پیچیده می توانند منجر به زیان های قابل توجهی شوند.

سرمایه گذاری در املاک و مستغلات شامل خرید ملک برای ایجاد درآمد یا افزایش سرمایه است. این می تواند شامل املاک مسکونی، تجاری و صنعتی باشد.

• املاک مسکونی: خانه های تک خانواده، آپارتمان ها و کانکس ها.

• املاک تجاری: ساختمان های اداری، فضاهای خرده فروشی و هتل ها.

• املاک صنعتی: انبارها، کارخانجات و مراکز پخش.

• درآمد پایدار: درآمد منظم اجاره از مستاجران.

• قدردانی: پتانسیل افزایش ارزش ملک در طول زمان.

• مدیریت: به مدیریت و نگهداری فعال نیاز دارد.

• ریسک بازار: ارزش املاک می تواند بر اساس شرایط اقتصادی نوسان داشته باشد.

کالاها مواد خام یا محصولات کشاورزی اولیه هستند که قابل خرید و فروش هستند. سرمایه گذاری در کالاها می تواند شامل دارایی های فیزیکی یا ابزارهای مالی باشد.

• فلزات: طلا، نقره، پلاتین.

• انرژی: نفت، گاز طبیعی.

• محصولات کشاورزی: گندم، ذرت، قهوه.

• پرچین تورمی: ارزش کالاها اغلب در دوره های تورمی افزایش می یابد.

• تنوع: همبستگی کم با طبقات دارایی سنتی.

• نوسان: قیمت ها می توانند به دلیل نوسانات عرضه و تقاضا بسیار نوسان باشند.

• هزینه های ذخیره سازی: کالاهای فیزیکی نیاز به ذخیره سازی و بیمه دارند.

آثار کلکسیونی و هنری شامل اقلامی مانند سکه های کمیاب، تمبر، عتیقه جات و هنرهای زیبا است. این اقلام اغلب برای افزایش ارزش بالقوه آنها در طول زمان خریداری می شوند.

• سکه و تمبر: اقلام کمیاب و تاریخی.

• هنرهای زیبا: نقاشی، مجسمه و سایر آثار هنری.

• اشیای عتیقه: مبلمان، جواهرات و آثار تاریخی.

• دارایی های ملموس: اقلام فیزیکی که می توان از آنها در حالی که قدردانی می کنند لذت برد.

• ارزش منحصر به فرد: اغلب به دلیل نادر بودن و اهمیت تاریخی هدایت می شود.

• ارزش گذاری: می تواند ذهنی باشد و تعیین آن دشوار است.

• نقدینگی: فروش سریع و بدون ضرر می تواند چالش برانگیز باشد.

• مدیریت ریسک: شامل ارزیابی ریسک های منحصر به فرد سرمایه گذاری های جایگزین، مانند عدم نقدشوندگی، نوسانات بازار و ریسک های عملیاتی است. چارچوب های جامع ریسک به شناسایی، اندازه گیری و کاهش موثر این ریسک ها کمک می کند.

• تنوع پورتفولیو: تنوع بخشیدن به سرمایه گذاری های جایگزین در طبقات مختلف دارایی، مانند املاک، صندوق های تامینی و سهام خصوصی، برای کاهش ریسک کلی سبد.

• دقت دقیق: برای ارزیابی قابلیت سرمایه گذاری بسیار مهم است. این شامل تجزیه و تحلیل عمیق سرمایه گذاری های بالقوه، از جمله عملکرد مالی، موقعیت بازار و ریسک های عملیاتی است.

• ملاحظات مالیاتی: بسیاری از سرمایه گذاری های جایگزین مزایای مالیاتی را ارائه می دهند، مانند سود سرمایه معوق در سهام خصوصی یا ساختارهای دارای مزیت مالیاتی در سرمایه گذاری در املاک و مستغلات.

• مدیریت فعال: شامل نظارت مستمر و مدیریت عملی دارایی ها برای سرمایه گذاری در شرایط بازار است.

• تخصیص تاکتیکی دارایی: انجام تنظیمات کوتاه مدت در یک سبد برای جذب فرصت های بازار یا کاهش خطرات.

• نگهداری بلندمدت: به ویژه در سهام خصوصی و املاک و مستغلات، که در آن سرمایه گذاری ها برای دوره های طولانی برای به حداکثر رساندن ارزش نگهداری می شوند.

• تنوع: دارایی های جایگزین معمولاً همبستگی کمی با سرمایه گذاری های سنتی دارند و ریسک کلی پرتفوی را کاهش می دهند.

• پرچین تورمی: دارایی هایی مانند کالاها و املاک و مستغلات می توانند در برابر تورم محافظت کنند.

• پتانسیل برای بازدهی بالا: دارایی های جایگزین خاص، به ویژه سهام خصوصی و صندوق های تامینی، می توانند بازدهی بیش از حد در مقایسه با سهام و اوراق قرضه ارائه دهند.

• نقدینگی: بسیاری از سرمایه گذاری های جایگزین نقدینگی ندارند، به این معنی که نمی توان آنها را به سرعت فروخت یا به پول نقد تبدیل کرد.

• پیچیدگی: به دانش تخصصی نیاز دارد و مدیریت این سرمایه گذاری ها می تواند چالش برانگیزتر از دارایی های سنتی باشد.

• کارمزدهای بالاتر: سرمایه گذاری های جایگزین، به ویژه صندوق های تامینی و سهام خصوصی، اغلب شامل کارمزدهای بالاتری هستند.

مدیریت سرمایه گذاری جایگزین نقش حیاتی در ایجاد یک سبد سرمایه گذاری متنوع ایفا می کند که شامل دارایی های غیر سنتی است. با درک انواع مختلف سرمایه گذاری های جایگزین، سرمایه گذاران می توانند ضمن مدیریت ریسک های منحصر به فرد، از پتانسیل بازده بالاتر استفاده کنند. با استراتژی‌های مناسب، سرمایه‌گذاری‌های جایگزین می‌توانند هم رشد و هم حمایت را در شرایط مختلف بازار ارائه دهند. به ویژه دفاتر خانوادگی و سرمایه گذاران نهادی می توانند از این فرصت ها با گنجاندن سهام خصوصی، صندوق های تامینی، املاک و مستغلات و کالاها در پرتفوی خود بهره مند شوند.