تعریف ارزیابی تحمل ریسک یک فرآیند حیاتی است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا ظرفیت و تمایل خود را برای تحمل ریسک‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری‌هایشان درک کنند. این فرآیند شامل عوامل مختلفی از جمله اهداف مالی، افق زمانی و نگرش‌های فردی نسبت به ریسک است. با ارزیابی دقیق تحمل ریسک، سرمایه‌گذاران می‌توانند استراتژی‌های سرمایه‌گذاری متناسب با وضعیت مالی شخصی خود را طراحی کنند. عناصر ارزیابی تحمل ریسک ارزیابی‌های تحمل ریسک معمولاً شامل چندین مؤلفه کلیدی است:
تعریف استراتژی‌های تاب‌آوری عملیاتی به چارچوب‌ها و شیوه‌هایی اشاره دارد که سازمان‌ها برای اطمینان از ادامه عملکرد خود در مواجهه با اختلالات ایجاد می‌کنند. این اختلالات می‌توانند از حملات سایبری و بلایای طبیعی تا تغییرات مقرراتی و پاندمی‌ها متغیر باشند. هدف ایجاد یک ساختار عملیاتی قوی است که نه تنها واکنشی باشد بلکه همچنین پیشگیرانه در شناسایی خطرات بالقوه و کاهش آن‌ها قبل از تشدید باشد. اجزای استراتژی‌های تاب‌آوری عملیاتی استراتژی‌های تاب‌آوری عملیاتی شامل چندین مؤلفه کلیدی هستند:
تعریف قانون پاتریوت عنوان III، که به طور رسمی به عنوان قانون کاهش پولشویی بین‌المللی و تأمین مالی ضدتروریسم در سال 2001 شناخته می‌شود، به منظور تقویت توانایی ایالات متحده در مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم تصویب شد. هدف اصلی آن محافظت از سیستم مالی در برابر سوءاستفاده برای مقاصد غیرقانونی است. اجزای کلیدی مقررات مبارزه با پولشویی (AML): عنوان III الزامات می‌کند که مؤسسات مالی برنامه‌های AML را برای شناسایی فعالیت‌های مشکوک توسعه و اجرا کنند.
تعریف ارزیابی ریسک رفتاری (BRA) یک فرآیند تحلیلی است که برای درک چگونگی تأثیر عوامل روانی بر تصمیم‌گیری مالی و مدیریت ریسک استفاده می‌شود. این فرآیند به تعصبات شناختی و واکنش‌های احساسی می‌پردازد که می‌توانند منجر به انتخاب‌های غیرمنطقی شوند و در نهایت بر نتایج سرمایه‌گذاری و ثبات مالی تأثیر بگذارند. در مالی، BRA برای شناسایی ریسک‌های بالقوه‌ای که از رفتار انسانی ناشی می‌شوند، ضروری است و به ایجاد استراتژی‌های آگاهانه‌تر و بهبود تصمیم‌گیری کمک می‌کند.
تعریف قانون ساربینز-آکسلی (SOX) یک قانون مهم است که در سال 2002 به منظور پاسخ به رسوایی‌های بزرگ شرکتی و حسابداری، از جمله مواردی که بر شرکت‌های انران و ورلدکام تأثیر گذاشت، به تصویب رسید. هدف اصلی آن تقویت حاکمیت شرکتی و پاسخگویی در شرکت‌های عمومی است و اطمینان حاصل می‌کند که سرمایه‌گذاران به اطلاعات مالی دقیق دسترسی دارند. اجزای کلیدی SOX SOX شامل چندین ماده کلیدی است که به منظور بهبود شیوه‌های حاکمیت شرکتی طراحی شده‌اند:
تعریف تحقیق دقیق جمع‌سپاری شده یک رویکرد پویا در بخش مالی است که از هوش جمعی و بینش‌های یک جمع متنوع برای ارزیابی سرمایه‌گذاری‌های بالقوه، شرکت‌ها یا فرصت‌های بازار استفاده می‌کند. این روش از قدرت جمع برای جمع‌آوری اطلاعات، تأیید داده‌ها و کشف بینش‌هایی که فرآیندهای تحقیق دقیق سنتی ممکن است نادیده بگیرند، بهره می‌برد. اجزای کلیدی مشارکت جامعه: درگیر کردن یک جامعه از سرمایه‌گذاران، تحلیلگران و افراد عادی که بینش‌ها و تجربیات خود را در مورد فرصت‌های سرمایه‌گذاری خاص به اشتراک می‌گذارند.
تعریف تحلیل ریسک ژئوپولیتیکی به ارزیابی تأثیرات بالقوه‌ای که رویدادهای سیاسی، روابط بین‌الملل و سیاست‌های اقتصادی بر بازارهای مالی و سرمایه‌گذاری‌ها دارند، اشاره دارد. این تحلیل به سرمایه‌گذاران و سازمان‌ها کمک می‌کند تا ریسک‌های مرتبط با مناطق یا کشورهای خاص را درک کنند و تصمیم‌گیری بهتری در استراتژی‌های سرمایه‌گذاری خود داشته باشند. عناصر تحلیل ریسک ژئوپلیتیکی ثبات سیاسی: این احتمال تغییرات دولتی، ناآرامی‌های مدنی یا خشونت‌های سیاسی که می‌تواند بر فعالیت‌های اقتصادی تأثیر بگذارد را ارزیابی می‌کند.
تعریف ارزش در ریسک (VaR) ابزاری است که به طور گسترده در مدیریت ریسک مالی استفاده می‌شود و میزان خسارت بالقوه در ارزش یک دارایی یا پرتفوی را در یک بازه زمانی مشخص، با توجه به یک سطح اطمینان خاص، اندازه‌گیری می‌کند. در واقع، این سوال را پاسخ می‌دهد: “حداکثر خسارتی که می‌توان با یک سطح اطمینان خاص انتظار داشت، چیست؟” اجزای VaR VaR به چندین مؤلفه کلیدی وابسته است:
تعریف نسبت پوشش نقدینگی (LCR) یک معیار مالی است که توسط چارچوب Basel III معرفی شده است و هدف آن اطمینان از این است که مؤسسات مالی سطح مناسبی از دارایی‌های نقدی را برای برآورده کردن تعهدات کوتاه‌مدت در زمان‌های فشار مالی حفظ کنند. در واقع، این نسبت توانایی یک بانک را برای بقا در یک بحران نقدینگی در یک دوره ۳۰ روزه اندازه‌گیری می‌کند. LCR با تقسیم موجودی دارایی‌های نقدی با کیفیت بالا (HQLA) یک بانک بر مجموع جریان‌های نقدی خالص آن در ۳۰ روز آینده محاسبه می‌شود.
تعریف مدیریت دارایی و بدهی (ALM) یک رویکرد استراتژیک است که توسط مؤسسات مالی و شرکت‌ها برای مدیریت ریسک‌هایی که از عدم تطابق بین دارایی‌ها و بدهی‌ها ناشی می‌شود، استفاده می‌شود. این فرآیند شامل تحلیل و بهینه‌سازی ترازنامه به منظور اطمینان از این است که یک سازمان می‌تواند به تعهدات مالی خود پاسخ دهد در حالی که بازدهی دارایی‌های خود را به حداکثر می‌رساند. با مدیریت مؤثر این اجزا، سازمان‌ها می‌توانند نقدینگی را حفظ کنند، ریسک را به حداقل برسانند و عملکرد مالی کلی را بهبود بخشند.