تعریف ترکیب هیئت مدیره به ساختار و ترکیب هیئت مدیره یک شرکت اشاره دارد. این شامل تعداد اعضا، سوابق، مهارت‌ها و تجربیات آن‌ها، و همچنین تنوع آن‌ها از نظر جنسیت، قومیت و تخصص حرفه‌ای است. یک هیئت مدیره خوب ترکیب شده برای حاکمیت مؤثر، تصمیم‌گیری استراتژیک و موفقیت کلی سازمان حیاتی است. اجزای کلیدی ترکیب هیئت مدیره تنوع: هیئت‌های مدرن به طور فزاینده‌ای بر تنوع تمرکز دارند، که شامل جنسیت، نژاد، سن و پیشینه حرفه‌ای می‌شود.
تعریف شاخص احساسات اقتصادی جهانی (GESI) یک معیار ترکیبی است که حالت کلی شرکت‌کنندگان اقتصادی در سطح جهانی را منعکس می‌کند. این شاخص احساسات جمعی مصرف‌کنندگان، کسب‌وکارها و سرمایه‌گذاران را در مورد وضعیت فعلی و آینده اقتصاد ثبت می‌کند. با تحلیل این احساسات، تحلیلگران مالی و سیاستگذاران می‌توانند روندهای اقتصادی بالقوه را ارزیابی کرده و تصمیمات آگاهانه‌ای اتخاذ کنند. اجزای شاخص احساسات اقتصادی جهانی GESI از عناصر مختلفی تشکیل شده است که به درک کلی از احساسات اقتصادی کمک می‌کند:
تعریف شاخص تنوع صادرات (EDI) یک معیار حیاتی است که در مالی و اقتصاد برای ارزیابی تنوع کالاها و خدماتی که یک کشور صادر می‌کند، استفاده می‌شود. این شاخص بینشی درباره سلامت اقتصادی و تاب‌آوری یک ملت ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که پایه صادرات آن چقدر متنوع یا متمرکز است. یک EDI بالاتر نشان‌دهنده یک پرتفوی صادراتی متنوع‌تر است که معمولاً به کاهش آسیب‌پذیری در برابر نوسانات بازار جهانی منجر می‌شود.
تعریف نسبت بدهی ملی به تولید ناخالص داخلی (GDP) یک شاخص اقتصادی کلیدی است که بدهی ملی یک کشور را با تولید ناخالص داخلی آن مقایسه می‌کند. این نسبت به صورت درصد بیان می‌شود و به عنوان معیاری برای توانایی یک ملت در پرداخت بدهی‌هایش عمل می‌کند. این نسبت بینش‌هایی درباره سلامت مالی یک کشور ارائه می‌دهد و بر اعتماد سرمایه‌گذاران و تصمیمات سیاست‌گذاری دولت تأثیر می‌گذارد. اجزاء اجزای نسبت بدهی ملی به تولید ناخالص داخلی شامل:
تعریف هزینه‌های دولتی به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی (GDP) یک معیار حیاتی است که اندازه هزینه‌های دولتی را نسبت به کل اقتصاد اندازه‌گیری می‌کند. این معیار بینش‌هایی درباره سیاست مالی یک کشور ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که دولت چقدر در خدمات عمومی، زیرساخت‌ها و رفاه نسبت به کل تولید اقتصادی سرمایه‌گذاری می‌کند. اهمیت معیار درک این درصد به دلایل متعددی ضروری است: این به اقتصاددانان و سیاستگذاران کمک می‌کند تا اثربخشی هزینه‌های دولتی در تحریک رشد اقتصادی را ارزیابی کنند.
تعریف استراتژی‌های زمان‌بندی بازار به رویکرد سرمایه‌گذاری اشاره دارد که در آن تصمیمات خرید یا فروش دارایی‌های مالی بر اساس پیش‌بینی‌های حرکات آینده بازار اتخاذ می‌شود. هدف بهینه‌سازی بازده‌ها با ورود و خروج از بازار در مناسب‌ترین لحظات است. در حالی که ممکن است به نظر ساده بیاید، زمان‌بندی موفق بازار می‌تواند به طرز شگفت‌انگیزی چالش‌برانگیز باشد، زیرا نیاز به درک عمیق از دینامیک‌ها و شاخص‌های مختلف بازار دارد.
تعریف استراتژی‌های فقط خرید، رویکردهای سرمایه‌گذاری هستند که بر خرید اوراق بهادار با این انتظار تمرکز دارند که قیمت‌های آن‌ها در طول زمان افزایش خواهد یافت. بر خلاف فروش کوتاه، جایی که سرمایه‌گذاران از کاهش قیمت‌ها سود می‌برند، سرمایه‌گذاران فقط خرید دارایی‌ها را نگه می‌دارند تا از افزایش سرمایه بهره‌مند شوند. این استراتژی به طور گسترده‌ای توسط انواع مختلف سرمایه‌گذاران، از جمله سرمایه‌گذاران فردی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و سرمایه‌گذاران نهادی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تعریف پاداش ریسک جایگزین (ARP) به بازده‌های اضافی اشاره دارد که سرمایه‌گذاران می‌توانند از تنوع بخشیدن به پرتفوی‌های خود با استراتژی‌های جایگزین که به طور مستقیم به ریسک بازار سنتی مرتبط نیستند، کسب کنند. برخلاف پاداش‌های ریسک متعارف که از سهام یا اوراق قرضه ناشی می‌شوند، ARP می‌تواند از منابع مختلفی از جمله سوگیری‌های رفتاری، عوامل کلان اقتصادی و ناکارآمدی‌های ساختاری بازار به دست آید. عناصر پریمیای ریسک جایگزین ARP می‌تواند به چندین جزء کلیدی تقسیم شود:
تعریف خرید و نگهداری با تنظیمات زمان‌بندی یک استراتژی سرمایه‌گذاری است که اصول انباشت دارایی در بلندمدت را با انعطاف‌پذیری در ایجاد تنظیمات بر اساس شرایط بازار ترکیب می‌کند. این رویکرد به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که یک پرتفوی اصلی را برای مدت طولانی حفظ کنند در حالی که به‌طور پویا به تغییرات در چشم‌انداز اقتصادی پاسخ می‌دهند. اجزای کلیدی تمرکز بر بلندمدت: اساس این استراتژی تعهد به نگهداری سرمایه‌گذاری‌ها به مدت طولانی است، که اجازه می‌دهد تا قدرت ترکیب به نفع سرمایه‌گذار عمل کند.
تعریف شاخص بیگ مک یک معیار شوخ‌طبع اما بینش‌مند است که توسط The Economist در سال 1986 برای ارزیابی برابری قدرت خرید (PPP) بین ارزهای مختلف طراحی شده است. این شاخص از قیمت یک همبرگر بیگ مک از مک‌دونالد به عنوان معیاری برای ارزیابی اینکه آیا ارزها در مقایسه با دلار آمریکا بیش‌ارزش یا کم‌ارزش هستند، استفاده می‌کند. ایده اصلی ساده است: اگر یک بیگ مک در یک کشور به طور قابل توجهی بیشتر از کشور دیگر هزینه داشته باشد، ممکن است نشان‌دهنده این باشد که ارز در کشور گران‌تر بیش‌ارزش است.