برچسب: ابزارهای مالی

تعریف صندوق قابل معامله در بورس (ETF) نوعی صندوق سرمایه گذاری و اوراق بهادار قابل فروش است که شاخص، کالا، اوراق قرضه یا سبدی از دارایی ها را مانند صندوق شاخص ردیابی می کند. برخلاف صندوق های سرمایه گذاری مشترک، ETF ها مانند سهام عادی در بورس معامله می شوند. ETF ها در طول روز با خرید و فروش تغییرات قیمت را تجربه می کنند. اهمیت ETF ها ETFها برای ارائه انعطاف پذیری معاملات سهام به سرمایه گذاران در کنار مزایای متنوع سازی صندوق های سرمایه گذاری مهم هستند.

تعریف صندوق سرمایه گذاری متقابل یک وسیله سرمایه گذاری است که از مجموعه ای از وجوه جمع آوری شده از بسیاری از سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری در اوراق بهادار مانند سهام، اوراق قرضه، ابزارهای بازار پول و سایر دارایی ها تشکیل شده است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک توسط مدیران پول حرفه‌ای اداره می‌شوند که سرمایه‌گذاری‌های صندوق را تخصیص می‌دهند و تلاش می‌کنند سود سرمایه یا درآمد برای سرمایه‌گذاران صندوق ایجاد کنند.

تعریف تراست های سرمایه گذاری املاک و مستغلات، که معمولا به عنوان REIT شناخته می شوند، شرکت هایی هستند که املاک و مستغلات تولید درآمد در طیف وسیعی از بخش های دارایی را مالک، اداره یا تامین مالی می کنند. آنها راهی را برای سرمایه گذاران انفرادی فراهم می کنند تا بتوانند سهمی از درآمد حاصل از مالکیت املاک تجاری را بدون نیاز به خرید، مدیریت یا تأمین مالی خود، به دست آورند.

تعریف طرح به اشتراک گذاری سود یک طرح بازنشستگی است که به کارفرمایان اجازه می دهد تا بخشی از سود خود را به صندوق های بازنشستگی کارکنان اختصاص دهند. این طرح نه تنها به کارکنان کمک می کند تا برای آینده خود پس انداز کنند، بلکه احساس مالکیت و تعهد به موفقیت شرکت را نیز ارتقا می دهد. این کمک ها می تواند از سال به سال بر اساس سود شرکت متفاوت باشد و آن را به گزینه ای انعطاف پذیر هم برای کارفرمایان و هم برای کارمندان تبدیل می کند.

تعریف طرح مزایای هدف وسیله ای برای پس انداز بازنشستگی است که هدف آن ارائه یک مزیت خاص در زمان بازنشستگی به شرکت کنندگان است. برخلاف طرح‌های مزایا تعریف شده سنتی، که در آن کارفرما یک پرداخت خاص یا طرح‌های مشارکت تعریف‌شده را تضمین می‌کند، که به مشارکت کارکنان و عملکرد سرمایه‌گذاری بستگی دارد، یک طرح سود هدف یک رویکرد ترکیبی ارائه می‌دهد. این یک سطح سود هدفی را تعیین می کند که برنامه برای دستیابی به آن تلاش می کند، و امکان انعطاف پذیری در نحوه تأمین مالی و توزیع مزایا را فراهم می کند.

تعریف عرضه عمومی اولیه (IPO) نقطه عطف مهمی در توسعه یک شرکت است که نشان دهنده گذار آن از خصوصی به عمومی است. این فرآیند شامل فروش سهام یک شرکت به سرمایه گذاران نهادی و خرد است و به شرکت اجازه می دهد سرمایه خود را برای توسعه، کاهش بدهی یا سایر اهداف شرکتی افزایش دهد. پس از تکمیل فرآیند عرضه اولیه سهام، سهام شرکت در بورس اوراق بهادار عرضه می‌شود و سرمایه‌گذاران را قادر می‌سازد تا آنها را بخرند و بفروشند.

تعریف فروش کوتاه مدت که اغلب به عنوان شورتینگ از آن یاد می شود، یک استراتژی معاملاتی است که به سرمایه گذاران اجازه می دهد از کاهش قیمت اوراق بهادار سود ببرند. این تکنیک شامل قرض گرفتن سهام یا دارایی از یک کارگزار، فروش آنها در بازار آزاد و سپس خرید مجدد آنها با قیمت پایین تر برای بازگشت به وام دهنده است. مولفه های کلیدی فروش کوتاه مدت سهام استقراض: قبل از فروش کوتاه، سرمایه گذار باید سهام را از یک کارگزار قرض بگیرد که اغلب برای این خدمات کارمزد یا سودی دریافت می کند.

تعریف قراردادهای بازخرید که معمولاً به آنها Repos گفته می شود، ابزارهای مالی هستند که عمدتاً در بازارهای پولی برای مدیریت نیازهای مالی کوتاه مدت استفاده می شوند. در یک معامله Repo، یکی از طرفین اوراق بهاداری را به طرف دیگر می‌فروشد و قول می‌دهد که آن را در تاریخ و قیمت مشخصی در آینده خریداری کند. این قرارداد اساساً به عنوان یک وام با وثیقه عمل می کند که در آن اوراق بهادار فروخته شده به عنوان وثیقه عمل می کند.

تعریف کالاها کالاهای ضروری هستند که می توان آنها را خرید و فروخت که معمولاً به دو گروه اصلی طبقه بندی می شوند: کالاهای سخت و نرم. کالاهای سخت منابع طبیعی هستند که استخراج یا استخراج می شوند، مانند نفت و طلا. کالاهای نرم محصولات کشاورزی یا دام از جمله گندم، قهوه و گاو هستند. اهمیت کالاها در دنیای مالی قابل اغراق نیست. آنها به عنوان پوششی در برابر تورم عمل می کنند و اغلب به عنوان یک پناهگاه امن در طول رکود اقتصادی در نظر گرفته می شوند.

تعریف گزارش‌های حسابرسی داخلی اسناد رسمی هستند که ارزیابی از کنترل‌های داخلی یک سازمان، فرآیندهای مدیریت ریسک و شیوه‌های حاکمیتی را ارائه می‌دهند. این گزارش‌ها برای اطمینان از اینکه یک سازمان به طور مؤثر و مطابق با قوانین و مقررات مربوطه عمل می‌کند، حیاتی هستند. آنها به عنوان ابزاری برای مدیریت و ذینفعان برای ارزیابی اثربخشی کنترل‌های داخلی و شناسایی حوزه‌های نیازمند بهبود عمل می‌کنند. اجزای کلیدی گزارش‌های حسابرسی داخلی گزارش‌های حسابرسی داخلی معمولاً شامل چندین مؤلفه کلیدی هستند: