برچسب: ابزارهای مالی

تعریف مشارکت ذینفعان به فرآیندی اشاره دارد که در آن سازمان‌ها با افراد یا گروه‌هایی که به فعالیت‌های آن‌ها علاقه‌مند هستند، به ویژه در زمینه مالی، تعامل می‌کنند. این شامل نه تنها سهامداران بلکه همچنین کارکنان، مشتریان، تأمین‌کنندگان، نهادهای نظارتی و جوامعی است که در آن‌ها فعالیت می‌کنند. تعامل مؤثر با ذینفعان برای تقویت اعتماد، شفافیت و همکاری حیاتی است و در نهایت منجر به بهبود عملکرد مالی و رشد پایدار می‌شود.

تعریف حقوق سهامداران به حق‌ها و امتیازاتی اشاره دارد که سهامداران در ارتباط با یک شرکت دارند. این حقوق به منظور حفاظت از منافع سهامداران و اطمینان از شنیده شدن صدای آن‌ها در امور شرکتی طراحی شده‌اند. این حقوق شامل جنبه‌های مختلفی از جمله حق رأی، حق دریافت سود سهام و دسترسی به اطلاعات مالی است. اجزای کلیدی حقوق سهامداران حقوق رأی‌گیری: سهامداران معمولاً حق رأی‌گیری در تصمیمات عمده شرکتی، مانند ادغام‌ها، خریدها و انتخاب هیئت مدیره را دارند.

تعریف رشد اعتبار بخش خصوصی در واقع افزایش مقدار اعتباری است که به بخش خصوصی، شامل افراد و کسب‌وکارها، اعطا می‌شود. این رشد نقش حیاتی در اقتصاد ایفا می‌کند، زیرا نشان‌دهنده سطح سرمایه‌گذاری و مصرفی است که می‌تواند منجر به گسترش اقتصادی شود. زمانی که بانک‌ها و مؤسسات مالی بیشتر وام می‌دهند، معمولاً به افزایش هزینه‌ها، گسترش کسب‌وکار و ایجاد شغل منجر می‌شود. روندهای رشد اعتبار در بخش خصوصی در سال‌های اخیر، روندهای قابل توجهی در رشد اعتبار بخش خصوصی وجود داشته است:

تعریف سرمایه‌گذاری خالص خارجی (NFI) یک شاخص اقتصادی کلیدی است که تفاوت بین ارزش سرمایه‌گذاری‌های خارجی انجام شده توسط ساکنان یک کشور و ارزش سرمایه‌گذاری‌های داخلی انجام شده توسط ساکنان خارجی را نشان می‌دهد. این شاخص به‌طور اساسی جریان خالص سرمایه را در مرزها ثبت می‌کند و به‌عنوان ابزاری حیاتی برای تحلیل سلامت مالی یک کشور و موقعیت اقتصادی جهانی آن عمل می‌کند. اجزای سرمایه‌گذاری خالص خارجی NFI شامل دو جزء اصلی است:

تعریف سیاست‌های تضاد منافع چارچوب‌های اساسی هستند که سازمان‌ها، به‌ویژه در حوزه مالی، برای شناسایی، افشا و مدیریت موقعیت‌هایی که منافع شخصی ممکن است با مسئولیت‌های حرفه‌ای تداخل داشته باشد، استفاده می‌کنند. هدف این سیاست‌ها اطمینان از این است که تصمیمات اتخاذ شده در بهترین منافع سازمان و ذینفعان آن باشد و استانداردهای اخلاقی و اعتماد را حفظ کند. اجزای سیاست‌های تضاد منافع چندین مؤلفه کلیدی وجود دارد که سیاست‌های مؤثر تضاد منافع را تشکیل می‌دهند:

تعریف بازار سازی یک عملکرد حیاتی در بازارهای مالی است، جایی که شرکت‌ها یا افراد، که به عنوان بازار ساز شناخته می‌شوند، متعهد به ارائه نقدینگی با نقل قول مداوم قیمت‌های خرید و فروش برای ابزارهای مالی مختلف هستند. این فعالیت به تسهیل معاملات کمک می‌کند و اطمینان می‌دهد که همیشه بازاری برای خریداران و فروشندگان وجود دارد، که ورود و خروج سرمایه‌گذاران از موقعیت‌ها را آسان‌تر می‌کند. اجزای کلیدی بازارسازی تأمین نقدینگی: سازندگان بازار نقش حیاتی در اطمینان از وجود نقدینگی کافی در بازار ایفا می‌کنند.

تعریف پوشش ریسک دُم یک استراتژی است که در مالی برای محافظت از پرتفوی‌های سرمایه‌گذاری در برابر حرکات شدید بازار یا “رویدادهای دُم” استفاده می‌شود. این رویدادها، هرچند نادر، می‌توانند تأثیرات ویرانگری بر دارایی‌های مالی داشته باشند. هدف پوشش ریسک دُم کاهش خسارات بالقوه‌ای است که می‌تواند از این گونه رویدادها ناشی شود و اطمینان حاصل کند که استراتژی سرمایه‌گذاری مقاوم‌تری وجود دارد. اهمیت پوشش ریسک دمی در بازارهای مالی ناپایدار امروز، پوشش ریسک دمی به اهمیت بیشتری دست یافته است.

تعریف معاملات الگوریتمی، که اغلب به عنوان معاملات الگوریتمی شناخته می‌شود، استفاده از الگوریتم‌های کامپیوتری برای انجام معاملات در بازارهای مالی است. این الگوریتم‌ها می‌توانند داده‌های بازار را تجزیه و تحلیل کرده، فرصت‌های معاملاتی را شناسایی کرده و سفارشات را با سرعت و فرکانس‌هایی اجرا کنند که برای معامله‌گران انسانی غیرممکن است. هدف اصلی معاملات الگوریتمی حداکثر کردن بازده در حالی که ریسک‌ها را به حداقل می‌رساند، و در عین حال کاهش تأثیرات احساسی است که ممکن است با تصمیمات معاملاتی همراه باشد.

تعریف تجارت نوسانی یک رویکرد تجاری است که بر روی به دست آوردن حرکات قیمت کوتاه‌مدت تا میان‌مدت در بازارهای مالی تمرکز دارد. بر خلاف تجارت روزانه، که شامل انجام چندین معامله در یک روز است، معامله‌گران نوسانی معمولاً موقعیت‌ها را برای چند روز یا هفته نگه می‌دارند. هدف این است که از نوسانات قیمت سود ببرند، که می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند احساسات بازار، شاخص‌های اقتصادی و تحلیل تکنیکال قرار گیرد.

تعریف تسهیل کمی (QE) یک ابزار سیاست پولی غیرسنتی است که توسط بانک‌های مرکزی برای تحریک اقتصاد زمانی که روش‌های سنتی، مانند کاهش نرخ بهره، بی‌اثر می‌شوند، استفاده می‌شود. با خرید دارایی‌های مالی، عمدتاً اوراق قرضه دولتی، بانک مرکزی عرضه پول را افزایش می‌دهد و هدف آن کاهش نرخ بهره و ترویج وام‌دهی و سرمایه‌گذاری است. چگونه تسهیل کمی کار می‌کند؟ فرآیند QE شامل چندین مؤلفه کلیدی است: خرید دارایی‌ها: بانک مرکزی دارایی‌های مالی، معمولاً اوراق قرضه دولتی، را از مؤسسات مالی خریداری می‌کند.