تعریف آربیتراژ به عمل استفاده از تفاوت قیمت ها در بازارهای مختلف یا اشکال یک دارایی برای ایجاد سود اشاره دارد. این استراتژی مالی در درجه اول به اصل “کم بخر، بالا بفروش” در یک بازه زمانی کوتاه متکی است، و تضمین می کند که سرمایه گذار با حداقل ریسک مواجه است و در عین حال بازده را به حداکثر می رساند.
اجزای آربیتراژ اختلاف قیمت: مبنای اساسی آربیتراژ وجود تفاوت قیمت برای یک دارایی در بازارهای مختلف است.
تعریف آربیتراژ آماری، که اغلب به عنوان Stat Arb شناخته می شود، اساساً یک استراتژی تجارت خنثی از بازار است که به دنبال بهره برداری از ناکارآمدی قیمت گذاری بین دارایی ها است. به مدلها و الگوهای آماری تکیه میکند و دادههای قیمتی تاریخی را تجزیه و تحلیل میکند تا قیمتگذاریهای نادرستی را که بازار ممکن است در طول زمان اصلاح کند، شناسایی کند.
این استراتژی به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که از اختلاف قیمت موقت بین اوراق بهادار همبسته استفاده کنند که منجر به سودهای بالقوه زمانی که این قیمت ها همگرا می شوند، می شوند.
تعریف آربیتراژ ادغام به یک استراتژی سرمایه گذاری تخصصی اشاره دارد که بر سود بردن از تفاوت قیمتی که قبل و بعد از ادغام یا اکتساب ایجاد می شود تمرکز دارد. ایده اساسی این است که از ناکارآمدی های بازار استفاده شود که زمانی رخ می دهد که یک شرکت قصد خود را برای ادغام یا تصاحب یک شرکت دیگر اعلام می کند.
هنگامی که ادغام اعلام می شود، قیمت سهام شرکت هدف معمولاً افزایش می یابد تا قیمت پیشنهادی را منعکس کند، در حالی که قیمت سهام شرکت خریداری کننده ممکن است کاهش یابد.
تعریف آربیتراژ قابل تبدیل یک استراتژی سرمایه گذاری پیچیده است که شامل خرید و فروش همزمان اوراق بهادار قابل تبدیل و سهام اساسی است. هدف این است که بر روی ناکارآمدی قیمت گذاری بین این دو سرمایه گذاری شود و به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که موقعیت خود را محافظت کنند و در عین حال سود را هدف قرار دهند. اساساً، آربیتراژ قابل تبدیل به دنبال بهرهبرداری از تفاوتهای قیمتی است که زمانی ایجاد میشود که بازار اوراق بهادار قابل تبدیل یا سهام زیربنایی را نادرست قیمتگذاری میکند.
تعریف صرافی که معمولاً به عنوان فارکس شناخته می شود، بازاری برای تجارت ارزهای جهان است. این یکی از بزرگترین بازارهای مالی در سطح جهان است که حجم معاملات روزانه آن بیش از 6 تریلیون دلار است. این بازار غیرمتمرکز به معامله گران امکان خرید، فروش، مبادله و سفته بازی روی ارزها را می دهد که می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند شاخص های اقتصادی، رویدادهای ژئوپلیتیکی و احساسات بازار باشد.
تعریف اسپین آف به فرآیندی اطلاق می شود که طی آن یک شرکت مادر یک شرکت مستقل جدید را با توزیع سهام شرکت تابعه یا بخش خود بین سهامداران فعلی ایجاد می کند. این حرکت استراتژیک اغلب برای سادهسازی عملیات، تمرکز بر حوزههای تجاری اصلی یا باز کردن ارزشهای پنهان در داراییهای شرکت مادر انجام میشود.
اجزای اسپین آف شرکت مادر: شرکت اصلی که قبل از اسپین آف، سهام کنترلی شرکت فرعی را در اختیار دارد.
تعریف استراتژی سبد متوازن یک رویکرد سرمایه گذاری است که هدف آن به حداکثر رساندن بازده و در عین حال به حداقل رساندن ریسک از طریق تنوع در طبقات مختلف دارایی است. هدف اصلی دستیابی به تعادل بین ریسک و پاداش است که آن را به یک انتخاب محبوب در میان سرمایه گذارانی تبدیل می کند که به دنبال رشد ثابت و نوسانات کمتر هستند.
اجزای کلیدی سرمایه گذاران معمولاً اجزای زیر را در یک سبد متوازن شامل می شوند:
تعریف استراتژی حفظ سرمایه یک رویکرد سرمایه گذاری محافظه کارانه با هدف حفاظت از مبلغ اصلی یک سرمایه گذاری است. هدف اصلی به حداقل رساندن خطر ضرر و حصول اطمینان از حفظ ارزش سرمایه گذاری در طول زمان است. در دنیای عدم اطمینان اقتصادی و بازارهای پر نوسان، این استراتژی در بین سرمایه گذاران ریسک گریز که ایمنی سرمایه خود را بر بازده بالقوه بالاتر اولویت می دهند، مورد توجه قرار گرفته است.
تعریف استراتژی خنثی بازار یک رویکرد سرمایه گذاری است که برای سود بردن از عملکرد نسبی اوراق بهادار مختلف و در عین حال به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض ریسک کلی بازار طراحی شده است. هدف سرمایهگذاران با حفظ موقعیتهای خرید و فروش، این است که اطمینان حاصل کنند که پرتفوی آنها از نوسانات بازار محافظت میشود و در نتیجه بر عملکرد داراییهای خاص به جای حرکات بازار تمرکز میکنند.
تعریف استراتژی گزینههای استرادل یک تکنیک معاملاتی پیشرفته است که شامل خرید یک اختیار خرید و یک اختیار فروش برای همان دارایی پایه، با همان قیمت و تاریخ انقضا است. این استراتژی به ویژه برای سرمایه گذارانی سودمند است که حرکت قیمت قابل توجهی را پیش بینی می کنند اما در مورد جهت آن حرکت نامطمئن هستند.
اجزای یک Straddle گزینه تماس: این به سرمایه گذار این حق را می دهد، اما نه تعهدی، که دارایی پایه را با قیمتی مشخص در یک بازه زمانی مشخص خریداری کند.