برچسب: مشتقات مالی

تعریف استراتژی‌های پوشش مشتق، تکنیک‌های سرمایه‌گذاری پیچیده‌ای هستند که از مشتقات مالی برای مدیریت ریسک و افزایش بازده در یک پرتفوی سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند. این استراتژی‌ها به عنوان یک لایه اضافی از حفاظت یا بهبود بر روی پرتفوی موجود عمل می‌کنند و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که به طور پویا به نوسانات بازار پاسخ دهند بدون اینکه نیاز به فروش دارایی‌های پایه داشته باشند. اجزای استراتژی‌های پوشش مشتقه برای درک کامل مفهوم استراتژی‌های پوشش مشتق، ضروری است که اجزای اصلی آن‌ها را درک کنید:

تعریف معاملات واریانس ابزارهای مالی جذابی هستند که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا واریانس واقعی آینده یک دارایی را با واریانس ضمنی آن مبادله کنند. تصور کنید که بتوانید بر روی نوسانات یک سهام شرط ببندید بدون اینکه خود سهام را داشته باشید. این جوهره یک معامله واریانس است. این ابزار عمدتاً توسط معامله‌گران استفاده می‌شود که به دنبال پوشش سبدهای خود یا حدس زدن در مورد نوسانات بازار هستند.

تعریف شاخص نوسانات قیمت کالا (CPVI) معیاری است که برای ارزیابی درجه تغییرپذیری قیمت کالاها در یک دوره مشخص طراحی شده است. این شاخص به عنوان ابزاری حیاتی برای سرمایه‌گذاران، معامله‌گران و تحلیلگران عمل می‌کند و بینش‌هایی درباره ثبات بازار و عوامل ریسک بالقوه مرتبط با سرمایه‌گذاری در کالاها ارائه می‌دهد. با افزایش غیرقابل پیش‌بینی بودن بازارهای جهانی، درک CPVI از همیشه ضروری‌تر شده است. اجزای CPVI CPVI معمولاً از چند عنصر کلیدی تشکیل شده است:

تعریف معاملات بازگشت کل (TRS) ابزار مالی جالبی هستند که به دو طرف اجازه می‌دهند تا بازده یک دارایی را بدون انتقال مالکیت مبادله کنند. در یک توافق TRS معمولی، یک طرف که به عنوان پرداخت‌کننده بازگشت کل شناخته می‌شود، بازگشت کل یک دارایی مشخص، شامل هر گونه درآمد تولید شده و افزایش سرمایه، را به دریافت‌کننده بازگشت کل پرداخت می‌کند. در عوض، دریافت‌کننده نرخ بهره ثابت یا شناور را بر روی یک مبلغ اسمی به پرداخت‌کننده پرداخت می‌کند.

تعریف یک سوآپ ارزی متقابل، که اغلب به عنوان سوآپ XCCY شناخته می‌شود، یک مشتق مالی است که به دو طرف این امکان را می‌دهد تا اصل و پرداخت‌های بهره را در ارزهای مختلف مبادله کنند. این نوع سوآپ معمولاً توسط مؤسسات برای مدیریت مواجهه با نوسانات در نرخ‌های تبادل ارز و دسترسی به بازارهای سرمایه خارجی با نرخ‌های مطلوب‌تر استفاده می‌شود. اجزای یک سوآپ XCCY اجزای کلیدی یک مبادله ارز متقابل شامل:

تعریف کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) یک نهاد مستقل از دولت فدرال ایالات متحده است که بازارهای مشتقات ایالات متحده را که شامل معاملات آتی، سوآپ‌ها و انواع خاصی از گزینه‌ها می‌شود، تنظیم می‌کند. این کمیسیون در سال 1974 تأسیس شده و هدف اصلی آن حفاظت از شرکت‌کنندگان بازار در برابر تقلب، دستکاری و شیوه‌های سوءاستفاده مرتبط با مشتقات و ترویج بازارهای باز، رقابتی و مالی سالم است. اجزای کلیدی CFTC نظارت تنظیمی: CFTC بر معاملات آتی و گزینه‌های کالا نظارت می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که تمامی معاملات به طور منصفانه انجام می‌شوند.

تعریف گزینه‌های موانع یک زیرمجموعه جذاب از گزینه‌های عجیب و غریب در بازار مشتقات مالی هستند. بر خلاف گزینه‌های استاندارد که دارای ساختار پرداخت ثابت هستند، گزینه‌های موانع بر اساس عملکرد دارایی پایه نسبت به یک سطح مانع از پیش تعیین شده، اعتبار خود را به دست می‌آورند یا از دست می‌دهند. این ویژگی منحصر به فرد آن‌ها را به ویژه برای سرمایه‌گذاران و معامله‌گران باهوش که به دنبال مدیریت ریسک به شیوه‌ای سفارشی هستند، جذاب می‌سازد.

تعریف یک مبادله نقدینگی یک توافق مالی است که در آن دو طرف موافقت می‌کنند تا جریان‌های نقدی را مبادله کنند، معمولاً در ارزها یا ابزارهای مالی مختلف، تا موقعیت‌های نقدینگی خود را بهبود بخشند. این مبادله می‌تواند به ویژه برای نهادهایی که به دنبال مدیریت ریسک نقدینگی به طور مؤثرتر و بهینه‌سازی ساختار سرمایه خود هستند، مفید باشد. اجزای مبادلات نقدینگی معاملات نقدینگی معمولاً شامل چندین مؤلفه کلیدی هستند:

تعریف یک دارایی پایه اساساً بنیانی است که مشتقات مالی بر روی آن ساخته می‌شوند. این دارایی می‌تواند هر چیزی باشد، از جمله سهام، اوراق قرضه، کالاها، ارزها یا شاخص‌ها. ارزش و عملکرد این مشتقات به نوسانات دارایی پایه بستگی دارد. این مفهوم در مالیات بسیار مهم است، به ویژه زمانی که با قراردادهای اختیار و آتی سر و کار داریم. انواع دارایی‌های پایه چندین نوع دارایی پایه وجود دارد که معامله‌گران و سرمایه‌گذاران ممکن است با آن‌ها مواجه شوند:

تعریف استراتژی تماس تحت پوشش یک تکنیک سرمایه گذاری محبوب است که در آن یک سرمایه گذار در یک دارایی، مانند سهام، موقعیت طولانی دارد و به طور همزمان گزینه های خرید را در همان دارایی می فروشد. این روش به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا درآمد اضافی از حق بیمه های دریافتی از فروش اختیار خرید و در عین حال حفظ مالکیت دارایی پایه ایجاد کنند. اجزای استراتژی تماس تحت پوشش موقعیت طولانی: سرمایه گذار باید دارایی زیربنایی، مانند سهام یک سهام، برای اجرای یک استراتژی تماس تحت پوشش را داشته باشد.