تعریف قانون شرکت‌های سرمایه‌گذاری سال ۱۹۴۰ یک قطعه کلیدی از قانون‌گذاری در ایالات متحده است که شرکت‌های سرمایه‌گذاری را تنظیم می‌کند. این قانون به منظور حفاظت از سرمایه‌گذاران تصویب شد و از شرکت‌های سرمایه‌گذاری خواسته می‌شود که شرایط مالی و سیاست‌های سرمایه‌گذاری خود را افشا کنند. هدف این قانون ترویج شفافیت، کاهش تعارض منافع و اطمینان از این است که سرمایه‌گذاران به خوبی از خطرات موجود در سرمایه‌گذاری‌های خود آگاه باشند.
تعریف سرمایه‌گذاری مشترک در املاک یک استراتژی سرمایه‌گذاری همکاری است که در آن گروهی از سرمایه‌گذاران منابع خود را جمع‌آوری می‌کنند تا املاک و مستغلات را خریداری و مدیریت کنند. این رویکرد به افراد این امکان را می‌دهد که در پروژه‌های بزرگ‌تری مانند ساختمان‌های تجاری یا واحدهای چندخانواده سرمایه‌گذاری کنند که معمولاً فراتر از دسترس مالی آن‌ها خواهد بود. عناصر هم‌افزایی املاک و مستغلات سندیکاتور (حامی): فرد یا نهادی که سندیکاسیون را سازماندهی می‌کند، ملک را پیدا می‌کند، سرمایه‌گذاری را مدیریت می‌کند و بر عملیات آن نظارت دارد.
تعریف بانک مرکزی چین (PBoC) بانک مرکزی جمهوری خلق چین است. این بانک در سال 1948 تأسیس شده و وظایف اصلی آن شامل تدوین سیاست‌های پولی، تنظیم بخش مالی و تضمین ثبات مالی است. به عنوان یکی از تأثیرگذارترین بانک‌های مرکزی در سطح جهانی، PBoC نقش حیاتی در شکل‌گیری نه تنها اقتصاد چین بلکه چشم‌انداز مالی جهانی ایفا می‌کند. عملکردهای کلیدی PBoC تدوین سیاست پولی: بانک مرکزی چین (PBoC) مسئول تعیین نرخ بهره و کنترل عرضه پول برای دستیابی به ثبات و رشد اقتصادی است.
تعریف تخصیص دارایی استراتژیک (SAA) یک استراتژی سرمایه‌گذاری بنیادی است که بر تخصیص بلندمدت دارایی‌ها در دسته‌های مختلف سرمایه‌گذاری تمرکز دارد. این استراتژی به‌گونه‌ای طراحی شده است که پرتفوی یک سرمایه‌گذار را با اهداف مالی، تحمل ریسک و افق زمانی آن‌ها هماهنگ کند. با تعیین ترکیب بهینه کلاس‌های دارایی - مانند سهام، اوراق قرضه و سرمایه‌گذاری‌های جایگزین - SAA به دنبال حداکثر کردن بازده در حالی است که ریسک‌ها را به حداقل می‌رساند.
تعریف شیوه‌های کسب‌وکار پایدار، استراتژی‌ها و عملیاتی هستند که هدف آن‌ها کاهش تأثیرات منفی زیست‌محیطی در حالی که حداکثر منافع اجتماعی و اقتصادی را به دست می‌آورند، می‌باشد. این شیوه‌ها به طور فزاینده‌ای برای شرکت‌هایی که به دنبال حفظ رقابت‌پذیری در بازار آگاه به محیط زیست امروز هستند، ضروری می‌شوند. هدف ایجاد یک مدل کسب‌وکار است که نه تنها سودآور باشد بلکه همچنین مسئولانه و پایدار برای نسل‌های آینده باشد.
تعریف X-Efficiency یک اصطلاح است که توسط اقتصاددان هاروی لیبنشتاین در دهه ۱۹۶۰ ابداع شد. این اصطلاح به درجه‌ای از کارایی که شرکت‌ها در یک بازار حفظ می‌کنند، اشاره دارد، به‌ویژه در زمینه توانایی آن‌ها برای استفاده مؤثر از منابع به منظور حداکثر کردن تولید. برخلاف معیارهای سنتی کارایی که بر هزینه‌ها و خروجی‌ها تمرکز دارند، X-Efficiency به کارکردهای داخلی یک شرکت، از جمله شیوه‌های مدیریتی، انگیزه‌های کارکنان و ساختار سازمانی توجه می‌کند.
تعریف بازده اضافی، بازدهی است که یک سرمایه‌گذاری فراتر از یک معیار یا نرخ بدون ریسک کسب می‌کند. این بازده تصویر روشنی از عملکرد یک سرمایه‌گذاری نسبت به عملکرد مورد انتظار آن ارائه می‌دهد که برای سرمایه‌گذاران که به دنبال ارزیابی اثربخشی استراتژی‌های خود هستند، حیاتی است. عناصر بازده اضافی برای درک بازده‌های اضافی، درک اجزای آن ضروری است: بازده واقعی: اینها بازده کل تولید شده توسط یک سرمایه‌گذاری هستند، شامل سود سرمایه و سود سهام.
تعریف استراتژی‌های سرمایه‌گذاری با کارایی مالیاتی به روش‌ها و تکنیک‌هایی اشاره دارد که توسط سرمایه‌گذاران به‌کار گرفته می‌شود تا مسئولیت‌های مالیاتی خود را به حداقل برسانند در حالی که بازده سرمایه‌گذاری خود را به حداکثر می‌رسانند. هدف این است که سرمایه‌گذاری‌ها به گونه‌ای ساختاربندی شوند که بار مالیاتی کاهش یابد و امکان انباشت ثروت بیشتری در طول زمان فراهم شود. اهمیت استراتژی‌های سرمایه‌گذاری با کارایی مالیاتی استراتژی‌های سرمایه‌گذاری با کارایی مالی از چندین جهت حیاتی هستند:
تعریف قانون فرصت‌های برابر اعتباری (ECOA) یک قانون فدرال است که در سال ۱۹۷۴ به تصویب رسید و تبعیض در اعطای وام را ممنوع می‌کند. این قانون به منظور اطمینان از این که همه افراد به طور برابر به اعتبار دسترسی دارند، طراحی شده است، صرف نظر از ویژگی‌هایی مانند نژاد، رنگ، مذهب، ملیت، جنسیت، وضعیت تاهل، سن یا دریافت کمک‌های عمومی. اجزای ECOA ECOA از چندین مؤلفه کلیدی تشکیل شده است که به طور مشترک برای حفظ شیوه‌های عادلانه وام‌دهی کار می‌کنند:
تعریف گروه اقدام مالی (FATF) یک نهاد بین‌المللی است که در سال ۱۹۸۹ تأسیس شده است، به‌طور عمده برای مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم. این گروه شامل کشورهای عضو و سازمان‌های منطقه‌ای است که به‌طور مشترک برای توسعه و ترویج سیاست‌هایی که به این جرایم مالی مربوط می‌شود، همکاری می‌کنند. FATF توصیه‌هایی را صادر می‌کند که به‌عنوان نقشه‌راهی برای کشورها به منظور تقویت سیستم‌های مالی خود و کاهش آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر سوءاستفاده عمل می‌کند.