تعریف مدلهای خیریه سرمایهگذاری (Venture Philanthropy Models) رویکردهای نوآورانهای برای تأمین مالی هستند که اصول خیریه سنتی را با اصول سرمایهگذاری خطرپذیر ترکیب میکنند. در واقع، این مدلها نمایانگر تعهد به تغییر اجتماعی از طریق سرمایهگذاریهای استراتژیک در شرکتهای اجتماعی هستند. این مدل نه تنها به ارائه حمایت مالی میپردازد بلکه به ترویج شیوههای کسبوکار پایدار که میتواند منجر به تأثیر اجتماعی بلندمدت شود، نیز کمک میکند.
اجزای کلیدی مدلهای خیریه سرمایهگذاری سرمایهگذاری تأثیر اجتماعی: در قلب خیریههای سرمایهگذاری، مفهوم سرمایهگذاری تأثیر اجتماعی قرار دارد.
تعریف درآمد پایه جهانی (UBI) یک مدل مالی است که پیشنهاد میکند به همه شهروندان یک مبلغ منظم و بدون قید و شرط پول ارائه شود، صرفنظر از سایر منابع درآمد. ایده این است که استاندارد زندگی پایهای برای همه تضمین شود و بدین ترتیب فقر، نابرابری و فشارهای اقتصادی ناشی از از دست دادن شغل و کمکاری کاهش یابد.
اجزاء مدلهای درآمد پایه جهانی پرداختهای بدون قید و شرط: مدلهای UBI معمولاً شامل پرداختهایی هستند که نیاز به برآورده کردن شرایط خاصی از سوی دریافتکنندگان ندارند، مانند وضعیت شغلی یا سطح درآمد.
تعریف ارزیابی پوشش نقدینگی (LCA) یک چارچوب نظارتی است که برای اطمینان از این که مؤسسات مالی، مانند بانکها و شرکتهای سرمایهگذاری، داراییهای نقدی کافی برای تحمل فشار مالی کوتاهمدت را حفظ کنند، ایجاد شده است. هدف اصلی LCA ترویج ثبات در سیستم مالی با اطمینان از این است که مؤسسات میتوانند نیازهای جریان نقدی خود را در دورههای اختلال بازار برآورده کنند.
عناصر کلیدی ارزیابی پوشش نقدینگی داراییهای نقدی با کیفیت بالا (HQLA): این داراییها داراییهایی هستند که میتوان به راحتی آنها را به نقد تبدیل کرد بدون اینکه ارزش قابل توجهی از دست بدهند.
تعریف تحلیل پایداری بدهی (DSA) ابزاری حیاتی است که در دنیای مالی برای ارزیابی توانایی یک کشور یا سازمان در مدیریت سطوح بدهی خود استفاده میشود. به زبان سادهتر، این تحلیل کمک میکند تا مشخص شود آیا بدهی میتواند بدون افتادن به یک بحران مالی بازپرداخت شود یا خیر. این تحلیل شاخصها و پیشبینیهای اقتصادی مختلفی را در نظر میگیرد تا پایداری بلندمدت بدهی را ارزیابی کند.
اجزای تحلیل پایداری بدهی تحلیل معمولاً شامل چندین مؤلفه کلیدی است:
تعریف مدلهای بیمه همتا به همتا (P2P Insurance) یک تغییر مدرن در بیمههای سنتی را نمایان میسازند، جایی که افراد برای بهرهمندی متقابل منابع خود را جمع میکنند. به جای اتکا به یک شرکت بیمه بزرگ برای مدیریت ریسکها، شرکتکنندگان یک جامعه تشکیل میدهند که بار هزینههای غیرمنتظره را به اشتراک میگذارند. این مدل بهویژه در عصر دیجیتال امروز جذاب است، جایی که فناوری ارتباطات و شفافیت را تسهیل میکند.
تعریف بازده تا سررسید (YTM) یک معیار مالی کلیدی است که بازده کل را که یک سرمایهگذار میتواند انتظار داشته باشد اگر یک اوراق قرضه تا زمان سررسید نگهداری شود، نشان میدهد. این به صورت یک نرخ درصد سالانه بیان میشود و قیمت بازار فعلی اوراق قرضه، پرداختهای کوپن و زمان باقیمانده تا سررسید را در بر میگیرد. اساساً، YTM به سرمایهگذاران کمک میکند تا سودآوری بالقوه یک اوراق قرضه را نسبت به سایر گزینههای سرمایهگذاری درک کنند.
تعریف پلتفرمهای قرارداد هوشمند اکوسیستمهای غیرمتمرکزی هستند که امکان ایجاد، اجرای و مدیریت قراردادهای خوداجرا را فراهم میکنند، جایی که شرایط توافق به طور مستقیم در کد کامپیوتری رمزگذاری شده است. این پلتفرمها از فناوری بلاکچین بهره میبرند تا اطمینان حاصل کنند که قراردادها غیرقابل تغییر، شفاف و ایمن هستند. این نوآوری نیاز به واسطهها را از بین میبرد، هزینهها را کاهش میدهد و کارایی را در معاملات مختلف افزایش میدهد.
تعریف شاخصهای ریسک سیستماتیک معیارهایی هستند که بینشهایی درباره سلامت و ثبات کلی سیستم مالی ارائه میدهند. آنها به شناسایی آسیبپذیریهایی که میتوانند منجر به بحرانهای مالی شوند، کمک میکنند و بر روی تنها نهادهای فردی بلکه بر اقتصاد بهطور کلی تأثیر میگذارند. با نظارت بر این شاخصها، سیاستگذاران، نهادهای نظارتی و سرمایهگذاران میتوانند تصمیمات آگاهانهای برای کاهش ریسکها اتخاذ کنند.
اجزای شاخصهای ریسک سیستماتیک شاخصهای ریسک سیستماتیک از چندین عنصر کلیدی تشکیل شدهاند:
تعریف مدل قیمتگذاری داراییهای سرمایهای (CAPM) یک مفهوم بنیادی در مالی است که به سرمایهگذاران کمک میکند تا رابطه بین ریسک و بازده مورد انتظار را درک کنند. این مدل فرض میکند که بازده مورد انتظار یک سرمایهگذاری برابر با نرخ بدون ریسک به علاوه یک حق بیمه ریسک است که متناسب با ریسک سیستماتیک دارایی میباشد. CAPM به طور گستردهای برای قیمتگذاری اوراق بهادار پرریسک و تعیین نرخ بازده مورد نیاز مناسب استفاده میشود.
تعریف مدلهای ارزیابی ریسک اعتباری رویکردهای سیستماتیکی هستند که توسط مؤسسات مالی برای ارزیابی ریسک عدم پرداخت وامگیرنده به تعهداتشان استفاده میشوند. این مدلها عوامل مختلفی از جمله تاریخچه اعتباری، سطح درآمد و شرایط اقتصادی را تحلیل میکنند تا احتمال بازپرداخت را تعیین کنند.
اجزای مدلهای ارزیابی ریسک اعتباری تاریخچه اعتباری: یک رکورد دقیق از رفتار گذشته وامگیری و بازپرداخت یک وامگیرنده که به طور قابل توجهی بر ارزیابی ریسک تأثیر میگذارد.