واریانس سواپ‌ها راهنمای جامع برای معامله‌گران و سرمایه‌گذاران

معاملات واریانس ابزارهای مالی جذابی هستند که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا واریانس واقعی آینده یک دارایی را با واریانس ضمنی آن مبادله کنند. تصور کنید که بتوانید بر روی نوسانات یک سهام شرط ببندید بدون اینکه خود سهام را داشته باشید. این جوهره یک معامله واریانس است. این ابزار عمدتاً توسط معامله‌گران استفاده می‌شود که به دنبال پوشش سبدهای خود یا حدس زدن در مورد نوسانات بازار هستند.

تبادلات واریانس شامل چندین جزء کلیدی است:

• مقدار نظری: این مقدار است که پایه‌گذار سوآپ می‌باشد و مقیاس پرداخت‌های بالقوه را بر اساس واریانس دارایی پایه تعیین می‌کند.

• قیمت اعتصاب: این به سطح واریانس ضمنی اشاره دارد که در آن مبادله آغاز می‌شود. در واقع، این پایه‌ای برای ارزیابی نوسانات آینده تعیین می‌کند.

• تسویه: در پایان دوره مبادله، واریانس محاسبه می‌شود و تفاوت بین واریانس واقعی شده و قیمت اعمال به صورت نقدی تسویه می‌شود.

• دارایی پایه: این می‌تواند هر دارایی قابل معامله‌ای باشد، معمولاً سهام، شاخص‌ها یا ETFها. انتخاب دارایی پایه می‌تواند به طور قابل توجهی بر قیمت‌گذاری سوآپ تأثیر بگذارد.

چند نوع مختلف از مبادلات واریانس وجود دارد که معامله‌گران ممکن است با آن‌ها مواجه شوند:

• معاملات واریانس استاندارد: اینها رایج‌ترین نوع هستند که اجازه می‌دهند واریانس واقعی شده در یک دوره مشخص در برابر واریانس ضمنی مبادله شود.

• معاملات نوسان: یک هم‌خانواده نزدیک به معاملات واریانس، معاملات نوسان به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که نوسان آینده یک دارایی را معامله کنند به جای واریانس آن. این می‌تواند به‌ویژه برای کسانی که می‌خواهند نظرات خود را در مورد نوسان بیان کنند بدون اینکه در پیچیدگی‌های محاسبات واریانس درگیر شوند، جذاب باشد.

• معامله واریانس با سقف یا کف: برخی از معاملات واریانس به گونه‌ای ساختاربندی شده‌اند که دارای سقف یا کف هستند تا خسارات یا سودهای بالقوه را محدود کنند و در نتیجه، مواجهه با ریسک را کنترل‌شده‌تر کنند.

در اینجا چند مثال عملی از استراتژی‌های مبادله واریانس آورده شده است:

• پوشش ریسک: اگر یک سرمایه‌گذار یک پرتفو از سهام داشته باشد و انتظار افزایش نوسانات را داشته باشد، ممکن است وارد یک مبادله واریانس شود تا در برابر کاهش‌های احتمالی پوشش دهد. با قفل کردن نوسان ضمنی، می‌تواند از سرمایه‌گذاری‌های خود در برابر حرکات منفی قیمت محافظت کند.

• حدس و گمان در مورد نوسان: معامله‌گران ممکن است در مورد نوسان حدس و گمان کنند با ورود به قراردادهای مبادله واریانس زمانی که معتقدند نوسان ضمنی فعلی به درستی قیمت‌گذاری نشده است. به عنوان مثال، اگر آنها انتظار داشته باشند که نوسان افزایش یابد، ممکن است یک قرارداد مبادله واریانس خریداری کنند تا از افزایش پیش‌بینی شده سود ببرند.

• آربیتراژ نوسانات: این شامل بهره‌برداری از اختلافات بین نوسانات ضمنی و واقعی است. معامله‌گران ممکن است در حالی که گزینه‌ها را به فروش می‌رسانند، قراردادهای تغییرات را خریداری کنند تا یک موقعیت بی‌طرف در بازار ایجاد کنند و از تفاوت‌های قیمت‌گذاری سود ببرند.

چشم‌انداز مبادلات واریانس به طور مداوم در حال تحول است و چندین روند جدید در حال ظهور است:

• افزایش محبوبیت: با آگاهی بیشتر شرکت‌کنندگان بازار از مزایای معامله نوسانات، مبادلات واریانس به طور فزاینده‌ای در میان سرمایه‌گذاران نهادی و صندوق‌های پوشش ریسک محبوب‌تر می‌شوند.

• پیشرفت‌های فناوری: ظهور الگوریتم‌های معاملاتی پیچیده، قیمت‌گذاری و اجرای مبادلات واریانس را کارآمدتر کرده است و به معامله‌گران این امکان را می‌دهد که از فرصت‌های زودگذر بازار بهره‌برداری کنند.

• ادغام با سایر مشتقات: روند رو به رشدی وجود دارد که در آن تبادل واریانس با سایر ابزارهای مالی، مانند گزینه‌ها و آینده‌ها، ترکیب می‌شود تا استراتژی‌های تجاری پیچیده‌تری ایجاد شود که می‌تواند بازده را افزایش دهد یا ریسک را کاهش دهد.

استراتژی‌های مبادله واریانس فرصتی منحصر به فرد برای معامله‌گران و سرمایه‌گذاران فراهم می‌آورد تا در پیچیدگی‌های نوسانات بازار حرکت کنند. با درک اجزا، انواع و کاربردهای عملی این ابزارهای مالی، می‌توان مبادلات واریانس را به طور مؤثر در سبد سرمایه‌گذاری خود گنجاند. با ادامه تحول بازار، آگاهی از آخرین روندها و استراتژی‌ها برای کسانی که به دنبال بهره‌برداری از نوسانات در تلاش‌های معاملاتی خود هستند، بسیار حیاتی خواهد بود.