نسبت سورتینو اندازه‌گیری ریسک نزولی برای بازده‌ها

نسبت سورتینو یک معیار مالی است که برای اندازه‌گیری بازده تعدیل‌شده ریسک یک سرمایه‌گذاری یا یک پرتفوی طراحی شده است. بر خلاف نسبت شارپ، که هم نوسانات مثبت و هم منفی را در نظر می‌گیرد، نسبت سورتینو به‌طور خاص بر روی ریسک منفی تمرکز می‌کند. این تمرکز درک واضح‌تری از عملکرد یک سرمایه‌گذاری در دوره‌های زیان ارائه می‌دهد و برای سرمایه‌گذارانی که حفظ سرمایه را در اولویت قرار می‌دهند و نگران زیان‌های بالقوه هستند، به‌ویژه مفید است، نه فقط نوسانات کلی. با تأکید بر نتایج منفی، نسبت سورتینو دیدگاه دقیق‌تری از عملکرد ارائه می‌دهد، به‌ویژه در شرایط بازار ناپایدار.

برای درک کامل نسبت سورتینو، درک اجزای کلیدی آن ضروری است:

• بازده مورد انتظار: این نشان‌دهنده بازده متوسطی است که یک سرمایه‌گذار پیش‌بینی می‌کند از یک سرمایه‌گذاری در یک دوره مشخص به دست آورد. این معمولاً بر اساس عملکرد تاریخی یا درآمدهای پیش‌بینی‌شده آینده است.

• بازده هدف: حداقل بازده قابل قبول، که معمولاً در نرخ بدون ریسک (مانند بازده اوراق قرضه دولتی) یا یک بازده معیار از پیش تعیین شده تنظیم می‌شود. این خط پایه برای ارزیابی اینکه آیا سرمایه‌گذاری انتظارات عملکرد سرمایه‌گذار را برآورده می‌کند، حیاتی است.

• انحراف منفی: این معیار نوسانات بازده منفی را اندازه‌گیری می‌کند و به‌طور خاص انحراف معیار بازده‌هایی را که زیر بازده هدف قرار دارند، محاسبه می‌کند. با جداسازی نتایج منفی، انحراف منفی بینش‌هایی درباره خطرات بالقوه مرتبط با یک سرمایه‌گذاری ارائه می‌دهد.

فرمول نسبت Sortino را می توان به صورت زیر بیان کرد:

کجا:

• \({R_p}\) بازدهی سبد سرمایه‌گذاری است،
• \({R_t}\) بازده هدف است و
• \({\sigma_d}\) انحراف منفی است.

در حالی که نسبت استاندارد سورتینو به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، چندین نوع مختلف وجود دارد که سرمایه‌گذاران ممکن است در نظر بگیرند:

• نسبت سورتیو اصلاح‌شده: این نسخه به عدم تقارن توزیع بازده توجه می‌کند و در نتیجه درک دقیق‌تری از ریسک ارائه می‌دهد. این نسبت می‌تواند به‌ویژه برای سرمایه‌گذاری‌هایی با پروفایل‌های بازده نامتقارن مفید باشد.

• نسبت سورتینو برای بازه‌های زمانی مختلف: سرمایه‌گذاران می‌توانند نسبت سورتینو را در بازه‌های زمانی مختلف - روزانه، ماهانه، سالانه - محاسبه کنند تا بینش‌ها را به افق سرمایه‌گذاری خاص خود تطبیق دهند. این انعطاف‌پذیری امکان ارزیابی پویا‌تری از عملکرد نسبت به ریسک را فراهم می‌کند.

نسبت سورتینو در میان تحلیلگران مالی و مدیران پرتفوی به دلایل قانع‌کننده‌ای افزایش محبوبیت یافته است:

• تمرکز بر ریسک نزولی: با توجه به نوسانات شدید در بازارهای جهانی، سرمایه‌گذاران به طور فزاینده‌ای به معیارهایی که ریسک‌های نزولی را روشن می‌کنند، اهمیت می‌دهند، نه صرفاً نوسانات در بازده. این تغییر نشان‌دهنده یک روند گسترده‌تر به سمت سرمایه‌گذاری آگاه از ریسک است.

• ادغام با سایر معیارها: نسبت سورتینو اکنون اغلب در کنار سایر معیارهای عملکرد، مانند نسبت تراینور و نسبت شارپ، برای ارائه یک دید جامع از ریسک و بازده استفاده می‌شود. این رویکرد چندمعیاره امکان تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر را فراهم می‌کند.

• استفاده در سرمایه‌گذاری‌های جایگزین: با افزایش سرمایه‌گذاری‌های جایگزین، از جمله ارزهای دیجیتال، سرمایه‌گذاری خصوصی و صندوق‌های پوشش ریسک، نسبت سورتینو به عنوان ابزاری ارزشمند برای تحلیل این دارایی‌های غیر سنتی عمل می‌کند. این موضوع به‌ویژه حائز اهمیت است زیرا این سرمایه‌گذاری‌ها معمولاً ویژگی‌های ریسک منحصر به فردی را نشان می‌دهند که ممکن است معیارهای سنتی از آن‌ها غافل شوند.

یک مثال را در نظر بگیرید که شما یک پرتفوی با بازده مورد انتظار ۱۲٪، بازده هدف ۶٪ و انحراف منفی ۴٪ دارید. نسبت سورتینو به صورت زیر محاسبه می‌شود:

این نتیجه نشان می‌دهد که برای هر واحد ریسک نزولی که پذیرفته می‌شود، انتظار می‌رود که پرتفوی ۱.۵ واحد بازده اضافی بالاتر از بازده هدف تولید کند. این محاسبه اهمیت درک ریسک نزولی را در ارزیابی عملکرد کلی پرتفوی تأکید می‌کند.

در حوزه مدیریت سرمایه‌گذاری، روش‌ها و استراتژی‌های مختلفی به استفاده از نسبت سورتینو complement می‌کنند:

• تنوع: پخش سرمایه‌گذاری‌ها در کلاس‌های دارایی مختلف می‌تواند به کاهش ریسک‌ها و افزایش نسبت سورتینو کمک کند. با تنوع بخشیدن، سرمایه‌گذاران می‌توانند تأثیر عملکرد ضعیف در هر سرمایه‌گذاری واحد را کاهش دهند.

• چارچوب‌های مدیریت ریسک: گنجاندن نسبت سورتینو در استراتژی‌های گسترده‌تر مدیریت ریسک به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که رویکردی متعادل به سرمایه‌گذاری داشته باشند. این چارچوب می‌تواند در تصمیم‌گیری در شرایط بازار صعودی و نزولی راهنمایی کند.

• تحلیل نسبت تخصیص عملکرد: تحلیل اینکه کدام سرمایه‌گذاری‌ها به نسبت سورتینو به‌طور مثبت یا منفی کمک می‌کنند، به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که تصمیمات آگاهانه‌تری درباره پرتفوی خود بگیرند. این درک می‌تواند منجر به تخصیص مجدد استراتژیک دارایی‌ها برای بهینه‌سازی بازده در حالی که ریسک مدیریت می‌شود، شود.

نسبت سورتینو ابزاری ارزشمند برای سرمایه‌گذاران است که به ارزیابی عملکرد سرمایه‌گذاری‌های خود در ارتباط با ریسک نزولی می‌پردازد. با تمرکز صرف بر نوسانات منفی، این نسبت دیدگاه دقیق‌تری در مورد بازده‌های تعدیل‌شده بر اساس ریسک ارائه می‌دهد. با ادامه تحول بازارهای مالی، اهمیت درک و استفاده مؤثر از نسبت سورتینو تنها افزایش خواهد یافت و این موضوع برای سرمایه‌گذاران مبتدی و باتجربه به یک ضرورت تبدیل می‌شود. با تمرکز بر ریسک نزولی، نسبت سورتینو سرمایه‌گذاران را با بینش‌های لازم برای پیمایش در یک چشم‌انداز سرمایه‌گذاری به‌طور فزاینده‌ای پیچیده تجهیز می‌کند.