نسبت سورتینو اندازه گیری ریسک و بازده نزولی

تعریف

نسبت سورتینو یک معیار مالی است که هدف آن اندازه گیری بازده تعدیل شده بر اساس ریسک سرمایه گذاری یا پرتفوی است. برخلاف نسبت شارپ که تمام نوسانات را در نظر می گیرد، نسبت سورتینو صرفاً بر ریسک نزولی تمرکز می کند و تصویر واضح تری از عملکرد یک سرمایه گذاری در دوران رکود ارائه می دهد. این امر به ویژه برای سرمایه گذارانی مفید است که نگران احتمال زیان هستند و نه صرفاً نوسانات کلی.

اجزای نسبت سورتینو

درک نسبت Sortino شامل چند جزء کلیدی است:

بازده مورد انتظار: میانگین بازدهی است که سرمایه گذار پیش بینی می کند از یک سرمایه گذاری در یک دوره خاص به دست آورد.
بازده هدف: حداقل بازده قابل قبول که اغلب با نرخ بدون ریسک یا بازده معیار تعیین می شود که برای ارزیابی عملکرد استفاده می شود.
انحراف نزولی : این نوسان بازده منفی را اندازه گیری می کند. انحراف استاندارد بازده هایی را محاسبه می کند که کمتر از بازده هدف قرار می گیرند و فقط بر نتایج بد تمرکز می کنند.

فرمول نسبت Sortino را می توان به صورت زیر بیان کرد:

\text{نسبت سورتینو} = \frac{R_p - R_t}{\sigma_d}

کجا:

${R_p}$ بازدهی سبد سرمایه‌گذاری است،
${R_t}$ بازده هدف است و
${\sigma_d}$ انحراف منفی است.

انواع نسبت های سورتینو

در حالی که نسبت استاندارد Sortino یک معیار رایج است، تغییراتی وجود دارد:

نسبت سورتینو اصلاح شده: این نسخه برای چولگی توزیع بازده تنظیم می شود و نمای دقیق تری از ریسک ارائه می دهد.
نسبت سورتینو برای بازه های زمانی مختلف: سرمایه گذاران می توانند نسبت سورتینو را برای بازه های زمانی مختلف (روزانه، ماهانه، سالانه) محاسبه کنند تا بینش متناسب با افق سرمایه گذاری خود را دریافت کنند.

روندهای جدید در استفاده از نسبت Sortino

اخیراً، نسبت Sortino به چند دلیل در بین تحلیلگران مالی و مدیران پرتفوی مورد توجه قرار گرفته است:

تمرکز روی ریسک نزولی: با افزایش نوسانات بازار، سرمایه گذاران معیارهایی را اولویت بندی می کنند که ریسک های نزولی را نسبت به نوسانات صرف بازده برجسته می کند.
ادغام با سایر معیارها: نسبت Sortino به طور فزاینده ای در کنار سایر معیارهای عملکرد مانند نسبت Treynor و نسبت Sharpe برای ارائه دیدی جامع از ریسک و بازده استفاده می شود.
استفاده در سرمایه گذاری های جایگزین: با افزایش سرمایه گذاری های جایگزین مانند ارزهای دیجیتال و صندوق های تامینی، نسبت Sortino به سرمایه گذاران کمک می کند تا دارایی های غیر سنتی را تجزیه و تحلیل کنند که ممکن است ویژگی های ریسک منحصر به فردی را نشان دهند.

نمونه هایی از محاسبه نسبت Sortino

بیایید یک مثال را در نظر بگیریم:

تصور کنید پرتفویی دارید که بازده مورد انتظار 12 درصد با بازده هدف 6 درصد و انحراف نزولی آن 4 درصد است. نسبت Sortino به صورت زیر محاسبه می شود:

\text{نسبت سورتینو} = \frac{12\% - 6\%}{4\%} = 1.5

این به این معنی است که برای هر واحد ریسک نزولی پذیرفته شده، انتظار می رود پرتفوی 1.5 واحد بازده مازاد بالاتر از بازده هدف ایجاد کند.

روش ها و استراتژی های مرتبط

وقتی نوبت به مدیریت سرمایه‌گذاری می‌رسد، روش‌ها و استراتژی‌های مختلف مکمل نسبت Sortino هستند:

تنوع : با توزیع سرمایه گذاری ها در طبقات مختلف دارایی، سرمایه گذاران می توانند ریسک ها را کاهش داده و نسبت Sortino خود را افزایش دهند.
چارچوب های مدیریت ریسک: ادغام نسبت Sortino در استراتژی های مدیریت ریسک گسترده تر می تواند به حفظ رویکرد سرمایه گذاری متعادل کمک کند.
تحلیل اسناد عملکرد: درک اینکه کدام سرمایه گذاری به طور مثبت یا منفی به نسبت Sortino کمک می کند به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا تصمیمات آگاهانه ای در مورد پرتفوی خود بگیرند.

نتیجه

نسبت Sortino یک ابزار ارزشمند برای سرمایه‌گذارانی است که می‌خواهند عملکرد سرمایه‌گذاری خود را در رابطه با ریسک نزولی ارزیابی کنند. با تمرکز فقط بر نوسانات منفی، دیدگاه دقیق تری در مورد بازده تعدیل شده بر اساس ریسک ارائه می کند. همانطور که بازارهای مالی به تکامل خود ادامه می دهند، اهمیت درک و استفاده از نسبت Sortino فقط افزایش می یابد و آن را برای سرمایه گذاران جدید و باتجربه ضروری می کند.

سوالات متداول

نسبت Sortino چیست و چرا اهمیت دارد؟

نسبت Sortino بازده سرمایه گذاری تعدیل شده بر اساس ریسک را اندازه گیری می کند و بر نوسانات نزولی تمرکز دارد و آن را برای ارزیابی ریسک در پرتفوی ها بسیار مهم می کند.

نسبت سورتینو چه تفاوتی با نسبت شارپ دارد؟

در حالی که نسبت شارپ نوسانات کل را در نظر می گیرد، نسبت Sortino به طور خاص به ریسک نزولی نگاه می کند و تصویر واضح تری از پتانسیل نزولی سرمایه گذاری ارائه می دهد.