نسبت شارپ راهنمای جامع معیارهای مالی

نسبت شارپ که به افتخار برنده جایزه نوبل ویلیام اف. این ارزیابی می کند که چه مقدار بازده اضافی برای نوسانات اضافی تحمل شده با نگهداری دارایی پرریسک در مقایسه با دارایی بدون ریسک دریافت می شود.

نسبت شارپ از سه جزء اصلی تشکیل شده است:

• بازده پورتفولیو ( \({R_p}\)): این کل بازدهی است که یک سرمایه گذاری در یک دوره خاص ایجاد می کند، از جمله سود سهام و بهره.

• نرخ بدون ریسک ( \({R_f}\)): معمولاً با بازدهی اسناد خزانه نشان داده می شود، این بازده مورد انتظار از سرمایه گذاری با ریسک صفر است. .

• انحراف استاندارد پورتفولیو ( \({\sigma_p}\)): این نوسان یا ریسک پورتفولیو را اندازه گیری می کند. انحراف استاندارد بالاتر نشان دهنده نوسانات بیشتر و در نتیجه ریسک سرمایه گذاری بالاتر است.

فرمول محاسبه نسبت شارپ به صورت زیر است:

کجا:

• \({R_p}\) = بازگشت نمونه کارها
• \({R_f}\) = نرخ بدون ریسک (معمولاً بازده اوراق قرضه دولتی)
• \({\sigma_p}\) = انحراف استاندارد بازده مازاد پرتفوی (ریسک)

سرمایه گذاران می توانند از این فرمول برای ارزیابی میزان بازدهی که به ازای هر واحد ریسک کسب می کنند استفاده کنند. نسبت شارپ بالاتر نشان‌دهنده بازده تعدیل‌شده با ریسک مطلوب‌تر است.

انطباق های مختلفی از نسبت شارپ بر اساس استراتژی های مختلف سرمایه گذاری وجود دارد:

• نسبت شارپ سنتی: فرمول کلاسیک که برای طیف وسیعی از طبقات دارایی استفاده می شود.

• نسبت شارپ قبلی : با استفاده از داده های تاریخی برای ارزیابی عملکرد گذشته محاسبه می شود.

• نسبة شارب السابقة : بر اساس بازده مورد انتظار آتی و نوسانات، اغلب در پیش بینی استفاده می شود.

• نسبت شارپ اصلاح شده: تنظیم شده برای توزیع های غیرعادی بازده، ارائه انعکاس دقیق تری از ریسک در شرایط شدید بازار.

1. محاسبه مثال: اگر پورتفولیو بازدهی 10% داشته باشد ( \({R_p}\))، نرخ بدون ریسک 2% است ( \({R_f}\)) و انحراف معیار آن 15٪ است ( \({\sigma_p}\))، نسبت شارپ باشد:

   \( \text{نسبت شارپ} = \frac{0.10 - 0.02}{0.15} = 0.5333 \)

2. مقایسه سرمایه گذاری: سرمایه گذار با مقایسه دو پرتفوی ممکن است متوجه شود که یکی دارای نسبت شارپ 1.2 و دیگری دارای 0.8 است. این نشان می دهد که اولین پرتفوی بازدهی با ریسک تعدیل شده بهتری را ارائه می دهد، و آن را به گزینه جذاب تری علیرغم بازده کلی بالقوه مشابه تبدیل می کند.

سرمایه گذاران اغلب از نسبت شارپ در کنار سایر معیارها و روش های مالی استفاده می کنند، از جمله:

• نسبة سورتينو: تغییری از نسبت شارپ که فقط ریسک نزولی را در نظر می گیرد و تصویر واضح تری از ریسک های بازده ارائه می دهد.

• نسبت کالمار: این بازده سالانه را با حداکثر کاهش پرتفوی مقایسه می کند و بازده و ریسک را از نظر زیان برجسته می کند.

• آلفا و بتا: این معیارها به سرمایه گذاران کمک می کند عملکرد را در رابطه با شاخص بازار و ریسک بازار درک کنند.

در سال های اخیر، استفاده از نسبت شارپ در موارد زیر رایج شده است:

• تجارت کمی : الگوریتم ها از نسبت شارپ برای اصلاح استراتژی های معاملاتی بر اساس تحلیل عملکرد تاریخی استفاده می کنند.

• سرمایه گذاری پایدار: با بحرانی شدن عوامل ESG، سرمایه گذاران به طور فزاینده ای به نسبت شارپ در زمینه سرمایه گذاری های مسئولیت پذیر اجتماعی نگاه می کنند.

• تکنولوژی های مالی نوظهور: با ظهور هوش مصنوعی و یادگیری ماشین در امور مالی، اثربخشی نسبت شارپ در حال ارزیابی مجدد است و مدل های جدیدتری را به وجود می آورد که ممکن است ابعاد ریسک پیچیده تری را به خود اختصاص دهند.

نسبت شارپ به عنوان یک ابزار ضروری برای سرمایه گذارانی است که به دنبال ارزیابی عملکرد تعدیل شده با ریسک پرتفوی خود هستند. با درک نحوه محاسبه و تفسیر این نسبت، سرمایه گذاران می توانند تصمیمات آگاهانه تری در استراتژی های سرمایه گذاری خود بگیرند. با این حال، در نظر گرفتن نسبت شارپ به همراه سایر معیارهای ریسک برای به دست آوردن دیدی جامع از ریسک‌ها و پاداش‌های بالقوه در یک سبد سرمایه‌گذاری، حیاتی است.