استراتژی‌های بازار خصوصی را بررسی کنید راهنمای سرمایه‌گذاری‌های جایگزین

استراتژی‌های بازار خصوصی شامل مجموعه‌ای از رویکردهای سرمایه‌گذاری است که بر روی دارایی‌هایی تمرکز دارند که در بورس‌های عمومی در دسترس نیستند. این شامل سرمایه‌گذاری‌های خصوصی، سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر، سرمایه‌گذاری‌های املاک و مستغلات و سرمایه‌گذاری‌های مستقیم در شرکت‌های خصوصی است. اهداف اصلی این استراتژی‌ها ارائه فرصت‌هایی برای بازدهی بالاتر، تنوع بیشتر و کاهش قرارگیری در معرض نوسانات بازار به سرمایه‌گذاران است. سرمایه‌گذاران در بازارهای خصوصی معمولاً به دنبال فرصت‌های منحصر به فردی هستند که بازارهای عمومی سنتی ممکن است ارائه ندهند، که این امر امکان تحقق سودهای سرمایه‌ای قابل توجه را در طول زمان فراهم می‌آورد.

• سرمایه‌گذاری خصوصی: این رویکرد سرمایه‌گذاری شامل خرید سهام در شرکت‌های خصوصی یا خرید شرکت‌های عمومی با هدف حذف آنها از فهرست است. شرکت‌های سرمایه‌گذاری خصوصی معمولاً به بهبودهای عملیاتی استراتژیک و بازسازی مالی برای افزایش ارزش این شرکت‌ها می‌پردازند. هدف بلندمدت فروش کسب‌وکارهای بهبود یافته با سود است، معمولاً از طریق فروش در بازار ثانویه یا عرضه‌های عمومی اولیه (IPO).

• سرمایه‌گذاری خطرپذیر: یک شاخه تخصصی از سرمایه‌گذاری خصوصی، سرمایه‌گذاری خطرپذیر به تأمین مالی شرکت‌های نوپا که پتانسیل رشد بالایی دارند، اختصاص دارد. سرمایه‌گذاران سرمایه را در ازای سهام تأمین می‌کنند و اغلب نقش فعالی در هدایت توسعه شرکت ایفا می‌کنند. این می‌تواند شامل مشاوره، راهنمایی استراتژیک و استفاده از شبکه‌های خود برای کمک به مقیاس‌پذیری شرکت باشد. چشم‌انداز سرمایه‌گذاری خطرپذیر تکامل یافته است و تمرکز بیشتری بر روی بخش‌هایی مانند فناوری، بهداشت و درمان و پایداری وجود دارد.

• املاک و مستغلات: این بخش شامل سرمایه‌گذاری در املاک یا صندوق‌های املاک و مستغلات است که به‌طور عمومی معامله نمی‌شوند. سرمایه‌گذاران می‌توانند بین مالکیت مستقیم املاک که کنترل و درآمد اجاره‌ای بالقوه را ارائه می‌دهد، یا سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری املاک خصوصی (REITs) که پرتفوی‌های متنوع املاک را مدیریت می‌کنند، انتخاب کنند. بخش املاک و مستغلات شاهد افزایش علاقه به فضاهای جایگزین مانند لجستیک و تأسیسات بهداشتی بوده است که ناشی از تغییر رفتارها و جمعیت‌شناسی مصرف‌کنندگان است.

• سرمایه‌گذاری‌های مستقیم: این استراتژی شامل سرمایه‌گذاری مستقیم در شرکت‌های خصوصی است که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد رویکردی عملی‌تر اتخاذ کنند. با تأثیرگذاری مستقیم بر تصمیمات مدیریتی و جهت‌گیری استراتژیک، سرمایه‌گذاران می‌توانند به‌طور بالقوه عملکرد شرکت را بهبود بخشند و ایجاد ارزش را تسریع کنند. این نوع سرمایه‌گذاری به‌ویژه برای افراد با دارایی خالص بالا و سرمایه‌گذاران نهادی که به دنبال فرصت‌های سرمایه‌گذاری سفارشی هستند، جذاب است.

• صندوق‌های خریداری: این صندوق‌ها بر روی خرید شرکت‌ها تمرکز دارند، معمولاً از طریق خریدهای با اهرم، آنها را بازسازی کرده و در نهایت هدفشان فروش آنها با سود است. صندوق‌های خریداری معمولاً به دنبال بهبود کارایی عملیاتی و اجرای استراتژی‌های رشد هستند که موقعیت بازار شرکت را تقویت می‌کند.

• سهام رشد: این استراتژی به شرکت‌های بالغی که آماده گسترش هستند اما به سرمایه اضافی برای مقیاس‌پذیری عملیات نیاز دارند، هدف‌گذاری می‌کند. سرمایه‌گذاران سهام رشد، تأمین مالی را بدون گرفتن کنترل ارائه می‌دهند و به بنیان‌گذاران شرکت اجازه می‌دهند تا نقش‌های مدیریتی خود را حفظ کنند در حالی که از تزریق سرمایه بهره‌مند می‌شوند.

• دارایی‌های distressed: سرمایه‌گذاری در دارایی‌های distressed شامل خرید شرکت‌ها یا دارایی‌هایی است که ارزش‌گذاری پایین‌تری دارند یا با مشکلات مالی مواجه هستند. سرمایه‌گذاران هدف دارند تا با اجرای تغییرات استراتژیک، بهبودهای عملیاتی یا بازسازی مالی، این موجودیت‌ها را بهبود بخشند و در نتیجه زمانی که دارایی‌ها ارزش خود را بازیابند، بازده‌های قابل توجهی را محقق کنند.

• تأمین مالی mezzanine: این روش تأمین مالی ترکیبی از عناصر بدهی و سرمایه است. سرمایه‌گذاران سرمایه را به شرکت‌ها ارائه می‌دهند به ازای سهام سرمایه یا بدهی قابل تبدیل، که می‌تواند در تاریخ بعدی به سهام تبدیل شود. تأمین مالی mezzanine معمولاً توسط شرکت‌هایی که به دنبال سرمایه رشد هستند، زمانی که تأمین مالی سنتی بانک کافی نیست، استفاده می‌شود.

• سرمایه‌گذاری تأثیرگذار: تعداد فزاینده‌ای از سرمایه‌گذاران به تأثیرات اجتماعی و زیست‌محیطی در کنار بازده مالی اهمیت می‌دهند. این روند منجر به ظهور صندوق‌هایی شده است که بر روی شیوه‌های پایدار، انرژی‌های تجدیدپذیر و عدالت اجتماعی تمرکز دارند و به نسل جدیدی از سرمایه‌گذاران آگاه اجتماعی جذب می‌شوند.

• پلتفرم‌های مبتنی بر فناوری: ظهور فین‌تک سرمایه‌گذاری در بازارهای خصوصی را با امکان‌پذیر کردن معاملات مستقیم از طریق پلتفرم‌های آنلاین متحول کرده است. این پلتفرم‌ها دسترسی به فرصت‌های بازار خصوصی را دموکراتیک می‌کنند و به سرمایه‌گذاران فردی اجازه می‌دهند در معاملاتی شرکت کنند که قبلاً محدود به سرمایه‌گذاران نهادی بود.

• دفاتر خانوادگی: به طور فزاینده‌ای، دفاتر خانوادگی در استراتژی‌های بازار خصوصی مشغول به فعالیت هستند زیرا به دنبال تنوع در پرتفوی‌های خود و دستیابی به حفظ ثروت در بلندمدت هستند. این نهادها معمولاً در سرمایه‌گذاری خصوصی و سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر سرمایه‌گذاری می‌کنند که نشان‌دهنده تمایل به رشد و ثبات در رویکردهای سرمایه‌گذاری آن‌ها است.

• بازارهای ثانویه: توسعه بازارهای ثانویه برای منافع سهام خصوصی، نقدینگی را برای سرمایه‌گذاران افزایش داده است. این بازارها به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا سهام خود را در صندوق‌های خصوصی خرید و فروش کنند و استراتژی خروجی را فراهم می‌کنند که قبلاً در دسترس نبود و به این ترتیب، شرکت‌کنندگان بیشتری را به استراتژی‌های بازار خصوصی جذب می‌کند.

استراتژی‌های بازار خصوصی فرصت‌های سرمایه‌گذاری منحصر به فردی را برای افرادی که به دنبال تنوع در پرتفوی‌های خود و دستیابی به بازدهی بالقوه بالاتر هستند، ارائه می‌دهند. با روندهای نوظهوری مانند سرمایه‌گذاری تأثیرگذار، پلتفرم‌های مبتنی بر فناوری و رشد بازارهای ثانویه، این استراتژی‌ها به طور مداوم در حال تکامل هستند و توجه طیف وسیع‌تری از سرمایه‌گذاران را جلب می‌کنند. درک اجزای مختلف و انواع استراتژی‌های بازار خصوصی برای هر کسی که به دنبال پیمایش در این چشم‌انداز سرمایه‌گذاری پیچیده اما پاداش‌دهنده است، ضروری است.