قراردادهای اختیاری راهنمای جامع برای سرمایه گذاران

قرارداد اختیار معامله یک مشتق مالی است که به خریدار حق خرید یا فروش یک دارایی پایه را به قیمت از پیش تعیین شده در یک بازه زمانی مشخص می دهد، اما نه تعهدی. این به عنوان یک ابزار همه کاره در امور مالی عمل می کند و به سرمایه گذاران اجازه می دهد ریسک ها را پوشش دهند یا در مورد حرکات بازار حدس و گمان بپردازند.

قراردادهای اختیار معامله شامل چندین جزء کلیدی است:

• دارایی زیربنایی: این می تواند سهام، شاخص ها، کالاها یا ارزها باشد که این اختیار بر اساس آنها است.

• قیمت اعتصاب: قیمت از پیش تعیین شده ای که می توان دارایی را با آن خریداری کرد (اختیار فراخوان) یا فروخت (اختیار فروش).

• تاریخ انقضا: تاریخی که در آن گزینه منقضی می شود. پس از این تاریخ، حق اعمال خیار ساقط می شود.

• پریمیوم: هزینه خرید آپشن که پیشاپیش توسط خریدار به فروشنده پرداخت می شود.

عمدتاً دو نوع قرارداد اختیار وجود دارد:

• گزینه های تماس: اینها به دارنده این حق را می دهد که دارایی پایه را با قیمت اعتصاب قبل از تاریخ انقضا خریداری کند. سرمایه گذاران معمولاً زمانی که پیش بینی می کنند قیمت دارایی پایه افزایش می یابد، گزینه های تماس را خریداری می کنند.

• گزینه های قرار دادن : اینها به دارنده این حق را می دهد تا قبل از تاریخ انقضا، دارایی پایه را به قیمت اعتصاب بفروشد. سرمایه گذاران زمانی که انتظار دارند قیمت دارایی پایه کاهش یابد، گزینه های فروش را خریداری می کنند.

معاملات گزینه ها در سال های اخیر به طور قابل توجهی تکامل یافته است که منعکس کننده روندهای گسترده تر بازار و پیشرفت های تکنولوژیکی است:

• افزایش مشارکت خرده‌فروشی: ظهور پلتفرم‌های معاملات آنلاین دسترسی به معاملات گزینه‌ها را دموکراتیک کرده است و به سرمایه‌گذاران خرد اجازه می‌دهد تا به روش‌هایی که قبلاً فقط در اختیار معامله‌گران نهادی بود، مشارکت کنند.

• استفاده از فناوری: الگوریتم ها و ربات های معاملاتی به طور فزاینده ای برای تجزیه و تحلیل داده های بازار و اجرای معاملات استفاده می شوند و معاملات گزینه ها را کارآمدتر می کنند.

• استراتژی های متنوع: سرمایه گذاران در حال بررسی استراتژی های پیچیده ای مانند اسپرد، straddles و stringles برای به حداکثر رساندن بازده و مدیریت ریسک هستند.

قراردادهای اختیار معامله می‌توانند در استراتژی‌های مختلفی برای همسویی با میزان تحمل ریسک سرمایه‌گذار و چشم‌انداز بازار مورد استفاده قرار گیرند:

• تماس تحت پوشش: یک سرمایه گذار موقعیت خرید سهام را در اختیار دارد و برای ایجاد درآمد از طریق حق بیمه، اختیار خرید را در همان سهام می فروشد.

• فروش حفاظتی: این استراتژی شامل خرید گزینه های فروش سهام برای سهامی است که قبلاً متعلق به آنها بوده و به عنوان بیمه در برابر کاهش قیمت سهام عمل می کند.

• Straddle: یک سرمایه گذار به طور همزمان یک خرید و یک اختیار فروش را با قیمت معامله و تاریخ انقضا یکسان خریداری می کند، به این امید که از نوسانات قابل توجه در هر جهت سود ببرد.

برای نشان دادن نحوه عملکرد قراردادهای اختیار معامله، به مثال‌های زیر توجه کنید:

• مثال 1: یک سرمایه گذار معتقد است که سهام XYZ که در حال حاضر 50 دلار قیمت دارد، افزایش خواهد یافت. آنها با پرداخت حق بیمه 2 دلار، یک گزینه تماس با قیمت اعتصاب 55 دلار خریداری می کنند. اگر سهام به بالای 55 دلار برسد، سرمایه‌گذار می‌تواند از این اختیار استفاده کند و با قیمت اعتصاب پایین‌تر خرید کند.

• مثال 2: سرمایه گذار دیگری دارای سهام سهام ABC است که در حال حاضر 40 دلار قیمت دارد. برای محافظت در برابر ضررهای احتمالی، آنها گزینه فروش را با قیمت 35 دلار برای حق بیمه 1 دلار خریداری می کنند. اگر سهام به زیر 35 دلار کاهش یابد، آنها می توانند با قیمت اعتصاب بالاتر بفروشند و ضرر را به حداقل برسانند.

قراردادهای اختیار معامله یک ابزار مالی قدرتمند است که انعطاف پذیری و فرصت های استراتژیک را برای سرمایه گذاران فراهم می کند. با درک اجزاء، انواع و استراتژی‌های مربوط به آن‌ها، می‌توان از گزینه‌هایی برای افزایش عملکرد پرتفوی، مدیریت ریسک‌ها و پیمایش پیچیدگی‌های بازارهای مالی استفاده کرد. همانطور که روندها در حال تکامل هستند، آگاه ماندن برای استفاده حداکثری از معاملات گزینه بسیار مهم است.