مبادلات اصلی نرخ بهره نحوه عملکرد و مزایای مالی آنها

سوآپ نرخ بهره (IRS) یک قرارداد مالی بین دو طرف برای مبادله جریان های نقدی با نرخ بهره است که بر اساس مبلغ اصلی فرضی مشخص شده است. رایج ترین شکل شامل پرداخت یک طرف نرخ بهره ثابت در حالی که نرخ شناور دریافت می کند، معمولاً به معیاری مانند LIBOR (نرخ پیشنهادی بین بانکی لندن) وابسته است. این ترتیب به هر دو طرف اجازه می دهد تا به شیوه ای مقرون به صرفه، مواجهه خود را با نوسانات نرخ بهره مدیریت کنند.

• اصول فرضی: مبلغ فرضی که سود پرداختی بر اساس آن محاسبه می شود. توجه به این نکته ضروری است که اصل فرضی بین طرفین رد و بدل نمی شود.

• نرخ ثابت: نرخ بهره از پیش تعیین شده ای که یک طرف در طول مدت سوآپ می پردازد. این نرخ ثابت می ماند و قابلیت پیش بینی در جریان های نقدی را فراهم می کند.

• نرخ شناور: نرخ بهره ای که بر اساس شاخص معیار در نوسان است. اغلب در بازه های زمانی از پیش تعیین شده بازنشانی می شود که منعکس کننده شرایط فعلی بازار است.

• تاریخ پرداخت: تاریخ های مشخصی که در آن پرداخت های سود مبادله می شود. بسته به شرایط مورد توافق طرفین می تواند متفاوت باشد.

• سوآپ وانیلی: ساده ترین نوع، که در آن یکی از طرفین یک نرخ ثابت می پردازد و یک نرخ شناور دریافت می کند. این رایج ترین شکل مبادله نرخ بهره است.

• مبادله پایه : شامل مبادله دو نرخ شناور بر اساس معیارهای مختلف است. این نوع زمانی استفاده می شود که طرفین بخواهند قرار گرفتن در معرض شاخص های مختلف نرخ شناور را مدیریت کنند.

• معاوضه استهلاک: اصل فرضی در طول زمان کاهش می یابد و منعکس کننده وامی است که در حال پرداخت است. این امر در معاملات مربوط به وام مسکن رایج است.

• سوآپ قابل فراخوان: یکی از طرفین حق فسخ زودهنگام سوآپ را دارد که در صورت حرکت مطلوب نرخ بهره می تواند سودمند باشد.

شرکتی را تصور کنید که اوراق قرضه با نرخ بهره ثابت 5 درصد منتشر کرده است. اگر نرخ‌های بازار به 3 درصد کاهش یابد، شرکت ممکن است برای پرداخت نرخ شناور به جای آن، مبادله‌ای را انجام دهد و به آن اجازه می‌دهد از پرداخت‌های بهره کمتر و در عین حال دریافت پرداخت‌های ثابت از طرف مقابل، بهره مند شود.

از طرف دیگر، یک موسسه مالی ممکن است وام هایی با نرخ شناور داشته باشد و بخواهد جریان نقدی خود را با وارد کردن یک سوآپ برای پرداخت نرخ ثابت تثبیت کند، بنابراین خطر افزایش نرخ بهره را کاهش دهد.

• Hedging: سوآپ نرخ بهره معمولاً به عنوان ابزار پوشش برای محافظت در برابر ریسک نرخ بهره استفاده می شود. با قفل کردن یک نرخ ثابت، نهادها می توانند از خود در برابر افزایش نرخ در آینده محافظت کنند.

• سفته بازی: برخی از سرمایه گذاران ممکن است از سوآپ نرخ بهره برای گمانه زنی در مورد تغییرات نرخ بهره آتی استفاده کنند و روی جهت نرخ ها شرط بندی کنند تا از تغییرات مطلوب سود ببرند.

• مدیریت دارایی- بدهی: مؤسسات مالی از مبادله نرخ بهره به عنوان بخشی از استراتژی مدیریت دارایی-بدهی گسترده تر خود برای بهینه سازی ترازنامه و مدیریت ریسک ها استفاده می کنند.

مبادلات نرخ بهره ابزارهای مالی قدرتمندی هستند که نقش مهمی در امور مالی مدرن دارند. با اجازه دادن به طرفین برای مبادله پرداخت‌های بهره، آنها انعطاف‌پذیری و فرصت‌های مدیریت ریسک را فراهم می‌کنند که می‌تواند بر اساس استراتژی‌های مالی خاص تنظیم شود. چه برای پوشش ریسک استفاده شود و چه برای سفته بازی، درک پیچیدگی های مبادله نرخ بهره برای هر کسی که در امور مالی یا سرمایه گذاری مشارکت دارد ضروری است.