نسبت پوشش بهره یک شاخص کلیدی از سلامت مالی

نسبت پوشش بهره (ICR) یک معیار مالی است که برای ارزیابی توانایی یک شرکت در برآورده کردن تعهدات بدهی خود، به‌ویژه پرداخت‌های بهره بر روی بدهی‌های معوقه‌اش استفاده می‌شود. این یک شاخص حیاتی از سلامت و ثبات مالی است که بینشی در مورد اینکه یک کسب‌وکار چقدر به‌راحتی می‌تواند هزینه‌های بهره خود را با درآمدهای قبل از بهره و مالیات (EBIT) پوشش دهد، ارائه می‌دهد.

نسبت پوشش بهره با استفاده از اجزای زیر محاسبه می‌شود:

• سود قبل از بهره و مالیات (EBIT): این نمایانگر سودآوری یک شرکت قبل از محاسبه هزینه‌های بهره و مالیات است. این عملکرد عملیاتی کسب‌وکار را منعکس می‌کند.

• هزینه بهره: این مجموع بهره‌ای است که باید در دوره‌ای خاص بر روی بدهی‌های معوق پرداخت شود. این شامل تمام اشکال پرداخت‌های بهره، مانند پرداخت‌های مربوط به اوراق قرضه، وام‌ها و خطوط اعتباری است.

فرمول محاسبه ICR به صورت زیر است:

دو نوع اصلی از نسبت‌های پوشش بهره وجود دارد:

• نسبت پوشش بهره پایه: این نسبت استاندارد است که با استفاده از EBIT و هزینه‌های بهره محاسبه می‌شود. این نسبت نمایی ساده از توانایی یک شرکت در برآورده کردن تعهدات بهره را ارائه می‌دهد.

• نسبت پوشش بهره تعدیل‌شده: این نسخه هزینه‌های غیرنقدی و سایر تعدیلات را در نظر می‌گیرد تا تصویری دقیق‌تر از سلامت مالی یک شرکت ارائه دهد. به عنوان مثال، افزودن استهلاک و کاهش ارزش به EBIT می‌تواند نمای واضح‌تری از جریان نقدی ارائه دهد.

در سال‌های اخیر، روند قابل توجهی به سمت شرکت‌هایی که نسبت پوشش بهره بالاتری را حفظ می‌کنند، مشاهده شده است. این روند نشان‌دهنده رویکرد احتیاط‌آمیز به مدیریت بدهی، به‌ویژه در شرایط اقتصادی ناپایدار است. شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای از خطرات مرتبط با اهرم بالا آگاه هستند و بر بهبود درآمدهای خود نسبت به تعهدات بهره تمرکز می‌کنند.

برای توضیح مفهوم، شرکتی را در نظر بگیرید که EBIT آن ۱ میلیون دلار و هزینه‌های بهره آن ۲۰۰,۰۰۰ دلار است. نسبت پوشش بهره به صورت زیر خواهد بود:

این نتیجه نشان می‌دهد که شرکت پنج برابر بیشتر از آنچه برای پوشش پرداخت‌های بهره خود نیاز دارد، درآمد دارد که نشان‌دهنده توانایی قوی آن در برآورده کردن تعهدات بدهی‌اش است.

سرمایه‌گذاران و تحلیلگران اغلب از نسبت پوشش بهره به همراه سایر معیارهای مالی مانند:

• نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام: این نسبت به ارزیابی کل اهرم یک شرکت کمک می‌کند و زمینه اضافی برای ICR فراهم می‌آورد.

• نسبت جاری: این نسبت نقدینگی بینش‌هایی را در مورد توانایی یک شرکت برای برآورده کردن تعهدات کوتاه‌مدت ارائه می‌دهد و اطلاعات ارائه شده توسط ICR را تکمیل می‌کند.

نسبت پوشش بهره ابزاری حیاتی در تحلیل مالی است که نمای واضحی از توانایی یک شرکت در پرداخت‌های بهره‌اش ارائه می‌دهد. با درک این معیار، سرمایه‌گذاران می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌تری اتخاذ کنند و ریسک مرتبط با سرمایه‌گذاری در یک شرکت خاص را ارزیابی کنند. نظارت بر روندها و تغییرات در نسبت پوشش بهره می‌تواند بینش‌های ارزشمندی درباره سلامت مالی و جهت‌گیری استراتژیک یک شرکت ارائه دهد.