قراردادهای آتی ریسک ریسک و حدس و گمان با اطمینان

** قرارداد آتی** یک قرارداد قانونی استاندارد شده برای خرید یا فروش یک دارایی خاص با قیمت از پیش تعیین شده در تاریخ معینی در آینده است. این قراردادها در بورس معامله می شوند و توسط سرمایه گذاران برای محافظت در برابر ریسک یا برای سفته بازی در مورد تغییرات قیمت استفاده می شود. قراردادهای آتی می توانند بر اساس دارایی های زیربنایی مختلفی از جمله کالاها، ارزها و ابزارهای مالی باشند.

1. دارایی زیربنایی: دارایی است که قرارداد بر اساس آن است، مانند نفت خام، طلا یا شاخصی مانند S&P 500.

2. اندازه قرارداد: این مقدار دارایی زیربنایی که تحت پوشش قرارداد است را مشخص می کند. به عنوان مثال، یک قرارداد آتی برای نفت خام معمولاً 1000 بشکه است.

3. تاریخ انقضا: قراردادهای آتی دارای تاریخ انقضای مشخصی هستند و باید تا این تاریخ تسویه شوند، چه از طریق تحویل فیزیکی دارایی یا تسویه نقدی.

4. قیمت: این قیمت توافقی است که معامله در آن هنگام منقضی شدن قرارداد انجام می شود.

5. حاشیه: معامله گران برای انعقاد قرارداد آتی باید مارجین را واریز کنند که بخشی از ارزش کل قرارداد است. این به عنوان سپرده تضمینی عمل می کند تا اطمینان حاصل شود که هر دو طرف به تعهدات قراردادی خود عمل می کنند.

• آتی کالا : این قراردادها شامل کالاهای فیزیکی مانند محصولات کشاورزی (گندم، ذرت) یا منابع طبیعی (نفت، فلزات) می شود. آنها به تولیدکنندگان و مصرف کنندگان اجازه می دهند قیمت ها را قفل کنند.

• آتی مالی : اینها بر اساس ابزارهای مالی، از جمله شاخص های سهام (مانند S&P 500)، نرخ بهره یا ارز هستند. معامله گران از این موارد برای محافظت در برابر ریسک های مالی استفاده می کنند.

• نمایه آتی: این قراردادها بر اساس شاخص های بازار سهام هستند و به سرمایه گذاران این امکان را می دهند تا بدون خرید مستقیم سهام، در مورد جهت آینده بازار حدس و گمان کنند.

• معاملات آتی ارز : این قراردادها شامل مبادله یک ارز با ارز دیگر در تاریخ آینده است که به معامله گران کمک می کند تا در برابر نوسانات ارز محافظت کنند.

• افزایش استفاده از فناوری: ظهور پلتفرم ها و الگوریتم های معاملاتی، معاملات آتی را متحول کرده و آن را برای معامله گران فردی بیشتر در دسترس قرار داده است.

• ملاحظات پایداری و ESG : روند رو به رشدی به سمت قراردادهای آتی وجود دارد که عوامل محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) را در بر می گیرد، زیرا سرمایه گذاران به طور فزاینده ای به دنبال فرصت های سرمایه گذاری پایدار هستند.

• ظهور طبقات دارایی های جدید: با توجه به رشد ارزهای دیجیتال و دارایی های دیجیتال، قراردادهای آتی این دارایی ها رایج تر می شوند و به معامله گران اجازه می دهد تا در مورد ارزش های آتی خود حدس و گمان کنند.

• هجینگ: یکی از کاربردهای اولیه قراردادهای آتی، پوشش ریسک در برابر نوسانات قیمتی است. برای مثال، یک کشاورز ممکن است قراردادهای آتی محصول خود را برای تضمین قیمت قبل از برداشت بفروشد.

• سفته بازی: معامله گران همچنین می توانند از قراردادهای آتی برای سفته بازی در مورد تغییرات قیمت استفاده کنند. اگر تاجری معتقد باشد که قیمت نفت افزایش خواهد یافت، ممکن است قراردادهای آتی نفت را خریداری کند.

• آربیتراژ : این شامل بهره گیری از اختلاف قیمت بین بازارهای مختلف است. معامله گران ممکن است قرارداد آتی را در یک بازار بخرند در حالی که آن را در بازار دیگر بفروشند تا از مابه التفاوت سود ببرند.

یک تولیدکننده قهوه را تصور کنید که نگران کاهش قیمت قبل از برداشت است. آن‌ها می‌توانند قراردادهای آتی قهوه را بفروشند تا قیمت را قفل کنند و مطمئن شوند در صورت کاهش قیمت‌ها ضرر نمی‌کنند.

در مقابل، تاجری که معتقد است قیمت طلا افزایش خواهد یافت، ممکن است قراردادهای آتی طلا را خریداری کند، به این امید که بعداً آنها را با قیمت بالاتری بفروشد.

قراردادهای آتی نقش مهمی در بازارهای مالی ایفا می‌کنند و فرصت‌های پوشش ریسک و سفته‌بازی را ارائه می‌کنند. با تکامل بازارها و ظهور طبقات جدید دارایی، درک این قراردادها برای سرمایه گذاران فردی و نهادی اهمیت فزاینده ای پیدا می کند. چه به دنبال محافظت در برابر خطرات باشید و چه به دنبال استفاده از حرکات بازار باشید، قراردادهای آتی می توانند ابزار ارزشمندی در استراتژی سرمایه گذاری شما باشند.