قراردادهای نرخ آتی ریسک نرخ بهره پوششی

قراردادهای نرخ آتی (FRAs) مشتقات مالی هستند که به دو طرف اجازه می دهند تا نرخ بهره را برای یک تاریخ آینده قفل کنند، معمولاً برای محافظت در برابر نوسانات نرخ بهره. به عبارت ساده تر، FRA مانند شرط بندی است که نرخ بهره در یک نقطه خاص در آینده چقدر خواهد بود. اگر فکر می‌کنید نرخ‌ها افزایش می‌یابند، ممکن است برای تضمین نرخ پایین‌تر، وارد یک FRA شوید. برعکس، اگر فکر می کنید که نرخ ها کاهش می یابد، ممکن است بخواهید طرف دیگر قرارداد را انتخاب کنید.

درک FRA ها شامل چند جزء کلیدی است:

• مبلغ فرضی: این مبلغ فرضی اصل است که نرخ سود بر آن محاسبه می شود. توجه به این نکته ضروری است که مبلغ واقعی بین طرفین مبادله نمی شود. این فقط به عنوان مبنایی برای محاسبه پرداخت های بهره عمل می کند.

• تاریخ شروع: این تاریخ آتی است که FRA اعمال می شود، به این معنی که پرداخت بهره آغاز می شود.

• تاریخ پایان : تاریخ سررسید FRA و پرداخت سود نهایی.

• نرخ ثابت: این نرخ سود توافقی است که بین طرفین مبادله می شود که در شروع FRA تعیین می شود.

• نرخ شناور: معمولاً به یک نرخ بهره معیار (مانند LIBOR یا SOFR) مرتبط است، این نرخ متفاوت است و برای تعیین پرداختی که یک طرف به دیگری انجام می دهد استفاده می شود.

FRA ها را می توان بر اساس ساختار و هدفشان دسته بندی کرد:

• Single FRA: این یک توافق مستقیم بین دو طرف است که در آن آنها بر روی یک نرخ ثابت خاص برای مدت معین توافق می کنند.

• Capped FRA: در این نوع، خریدار در برابر افزایش نرخ بهره محافظت می شود، زیرا محدودیتی برای افزایش نرخ ثابت وجود دارد.

• Floored FRA: این حداقل نرخ بهره را برای خریدار فراهم می کند و تضمین می کند که از کاهش نرخ ها فراتر از یک نقطه خاص سود نخواهند برد.

• توافق‌نامه‌های نرخ پیش‌رو با گزینه‌ها: اینها ویژگی‌های FRA و گزینه‌ها را با هم ترکیب می‌کنند و به انعطاف‌پذیری بیشتری اجازه می‌دهند. برای مثال، یک طرف می‌تواند بسته به شرایط بازار، FRA را اجرا کند یا نه.

تصور کنید شرکتی انتظار دارد ظرف شش ماه یک میلیون دلار وام بگیرد و معتقد است که نرخ بهره افزایش خواهد یافت. این می تواند وارد یک FRA 6x12 شود، با نرخ بهره ثابت 2٪ برای شش ماه آینده. اگر نرخ بازار در آن زمان به 3٪ افزایش یابد، شرکت در پول خود صرفه جویی می کند زیرا فقط 2٪ پرداخت می کند.

مثال دیگر شامل سرمایه‌گذاری می‌شود که اوراق قرضه‌ای دارد که نرخ متغیری را پرداخت می‌کند. با ورود به FRA که نرخ ثابتی را پرداخت می کند، سرمایه گذار می تواند درآمد خود را بدون توجه به نوسانات بازار تثبیت کند.

هنگام استفاده از FRA، چندین استراتژی و روش وجود دارد که باید در نظر گرفته شود:

• Hedging: شرکت ها اغلب از FRA ها برای محافظت در برابر افزایش بالقوه در هزینه های استقراض استفاده می کنند و جریان های نقدی قابل پیش بینی را تضمین می کنند.

• حدس و گمان : معامله گران ممکن است با امید به سود بردن از تغییرات در نرخ های بهره در FRA ها شرکت کنند و بر روی حرکات بازار آینده شرط بندی کنند.

• مدیریت دارایی-بدهی: مؤسسات مالی از FRAها برای مطابقت با مشخصات نرخ بهره دارایی ها و بدهی های خود استفاده می کنند و ریسک نرخ بهره را به حداقل می رساند.

قراردادهای نرخ آینده (FRAs) ابزارهای قدرتمندی در دنیای مالی هستند که انعطاف پذیری و مزایای مدیریت ریسک را ارائه می دهند. چه شرکتی باشید که سعی در مدیریت هزینه‌های بهره دارد و چه سرمایه‌گذاری که به دنبال تثبیت بازده است، درک نحوه عملکرد FRAها می‌تواند استراتژی مالی شما را بهبود بخشد. با قفل کردن نرخ ها، می توانید از خود در برابر نوسانات بازار محافظت کنید و تصمیمات آگاهانه تری در مورد سرمایه گذاری خود بگیرید.