تبادل بازده کل اعتبار یک مرور جامع

معاملات بازگشت کل اعتبار (TRS) ابزارهای مالی پیچیده‌ای هستند که به یک طرف این امکان را می‌دهند که بازگشت کل یک دارایی اعتباری را دریافت کند در حالی که نرخ بهره مشخصی را به طرف دیگر پرداخت می‌کند. این ترتیب منحصر به فرد به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد که به ریسک اعتباری دسترسی پیدا کنند بدون اینکه نیاز به مالکیت مستقیم دارایی پایه داشته باشند. طرفی که بازگشت کل را دریافت می‌کند معمولاً از افزایش ارزش دارایی و همچنین هر درآمدی که تولید می‌شود، مانند پرداخت‌های بهره یا سود سهام، بهره‌مند می‌شود. برعکس، پرداخت‌کننده بازگشت کل ریسک اعتباری مرتبط با آن دارایی را بر عهده می‌گیرد و این امر TRS را به ابزاری ضروری برای مدیریت ریسک و استراتژی‌های سفته‌بازی تبدیل می‌کند.

برای درک کامل نحوه عملکرد سوآپ‌های بازگشت کل اعتبار، بررسی اجزای کلیدی آن‌ها ضروری است:

• دارایی مرجع: دارایی مرجع ابزار اعتباری زیرین است که معمولاً یک اوراق قرضه یا وام می‌باشد. عملکرد مالی این دارایی به‌طور مستقیم بر جریان‌های نقدی در توافق‌نامه سواپ تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، اگر دارایی در ارزش افزایش یابد، دریافت‌کننده بازده کل از این افزایش بهره‌مند می‌شود.

• پرداخت‌های بازده کل: طرفی که بازده کل را دریافت می‌کند، حق دریافت پرداخت‌هایی بر اساس افزایش ارزش دارایی و هر درآمدی که تولید می‌کند، دارد. این شامل پرداخت‌های بهره و سودهای احتمالی است که پرداخت‌های بازده کل را به جنبه‌ای حیاتی از TRS تبدیل می‌کند.

• نرخ تأمین مالی: نرخ تأمین مالی، نرخ بهره‌ای است که دریافت‌کننده بازده کل به پرداخت‌کننده بازده کل پرداخت می‌کند. این نرخ می‌تواند ثابت یا شناور باشد و بر جریان‌های نقدی خالص و سودآوری کلی مبادله تأثیر بگذارد. درک نحوه مذاکره برای نرخ‌های تأمین مالی مطلوب می‌تواند به طور قابل توجهی بر نتیجه یک معامله TRS تأثیر بگذارد.

• رویدادهای اعتباری: رویدادهای اعتباری وقوع‌های خاصی هستند، مانند نکول، ورشکستگی یا کاهش اعتبار، که می‌توانند پرداخت‌ها یا تنظیمات را در توافق‌نامه سواپ تحریک کنند. این رویدادها برای جنبه مدیریت ریسک TRS بسیار حیاتی هستند، زیرا می‌توانند عواقب مالی قابل توجهی برای طرف‌های درگیر به همراه داشته باشند.

مبادلات بازگشت کل اعتبار به اشکال مختلفی برای برآورده کردن نیازهای متنوع سرمایه‌گذاران ارائه می‌شوند:

• توافق‌نامه بازپرداخت نام واحد: این نوع بر روی یک دارایی مرجع واحد تمرکز دارد و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که ریسک اعتباری مرتبط با یک نهاد خاص را جدا کرده و مدیریت کنند. این امر به‌ویژه برای نهادهایی که به دنبال پوشش ریسک یا حدس‌زنی در مورد اعتبار یک صادرکننده خاص هستند، مفید است.

• شاخص TRS: شاخص TRS بر اساس یک پرتفوی از دارایی‌های مرجع است که به سرمایه‌گذاران امکان دسترسی وسیع‌تری به ریسک اعتباری در میان چندین نهاد را می‌دهد. این تنوع می‌تواند به کاهش ریسک کمک کند در حالی که هنوز امکان بازدهی از منابع مختلف را فراهم می‌آورد.

• سبد TRS: مشابه TRS شاخص، سبد TRS شامل دارایی‌های متعدد است اما امکان سفارشی‌سازی در زمینه وزن‌دهی و معیارهای انتخاب را فراهم می‌کند. این انعطاف‌پذیری به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که ریسک‌پذیری و استراتژی سرمایه‌گذاری خاص خود را مطابق با نیازهایشان تنظیم کنند.

برای نشان دادن عملکرد سوآپ‌های بازگشت کل اعتبار، در اینجا چند کاربرد واقعی آورده شده است:

• پوشش ریسک اعتباری: یک مؤسسه مالی، مانند یک بانک، ممکن است یک پرتفوی از اوراق قرضه شرکتی را در اختیار داشته باشد اما در مورد احتمال نکول‌ها در دوران رکود اقتصادی نگران باشد. با ورود به یک TRS، بانک می‌تواند به طور مؤثر ریسک اعتباری را به طرف دیگری منتقل کند و در عین حال جریان نقدی خود را از پرداخت‌های بهره حفظ کند و در برابر زیان‌ها محافظت کند.

• موضع‌گیری سفته‌بازانه: یک سرمایه‌گذار ممکن است نسبت به رتبه اعتباری یک شرکت خاص دیدگاه صعودی داشته باشد و بر این باور باشد که این رتبه در طول زمان بهبود خواهد یافت. با ورود به یک TRS، سرمایه‌گذار می‌تواند به اوراق قرضه آن شرکت دسترسی پیدا کند بدون اینکه نیاز به خرید مستقیم آن‌ها داشته باشد، که این امکان را برای سفته‌بازی بر روی کیفیت اعتباری بدون مالکیت مستقیم فراهم می‌کند.

سرمایه‌گذاران از استراتژی‌های مختلفی هنگام استفاده از قراردادهای معاوضه بازگشت کل اعتبار برای حداکثر کردن نتایج مالی خود استفاده می‌کنند:

• استراتژی هجینگ: سرمایه‌گذاران می‌توانند از TRS برای جبران خسارات احتمالی در یک پرتفوی اوراق قرضه در دوران رکود اقتصادی استفاده کنند. این تکنیک هجینگ به‌طور مؤثری ریسک مرتبط با مواجهه اعتباری را مدیریت می‌کند و یک شبکه ایمنی برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌آورد.

• استراتژی اهرمی: سوآپ‌های بازگشت کل اعتبار به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که به موقعیت‌های بزرگ‌تری نسبت به سرمایه خود دسترسی پیدا کنند. با استفاده از TRS، سرمایه‌گذاران می‌توانند بازدهی بالقوه خود را افزایش دهند، اگرچه این استراتژی همچنین با ریسک بیشتری همراه است.

• استراتژی آربیتراژ: سرمایه‌گذاران می‌توانند با بهره‌برداری از اختلاف قیمت‌ها بین بازار TRS و بازار دارایی پایه، در آربیتراژ شرکت کنند. این استراتژی می‌تواند با استفاده از ناکارآمدی‌ها در قیمت‌گذاری ریسک اعتباری، سودهایی را به همراه داشته باشد.

قراردادهای مبادله بازده کل اعتباری نمایانگر ابزاری مالی پیچیده هستند که به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند تا ریسک را مدیریت کرده و بر کیفیت اعتباری بدون مالکیت مستقیم دارایی‌های زیرین، حدس و گمان کنند. با درک اجزا، انواع و استراتژی‌های مختلف آن‌ها، سرمایه‌گذاران می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌ای اتخاذ کنند که با اهداف مالی آن‌ها هم‌راستا باشد. با ادامه تحول بازارهای مالی، به‌روز ماندن در مورد روندها و تحولات در قراردادهای مبادله بازده کل اعتباری برای موفقیت در این چشم‌انداز پیچیده حیاتی خواهد بود.