معاوضه های پیش فرض اعتباری استراتژی های پوشش ریسک و سفته بازی

معاوضه‌های پیش‌فرض اعتباری (CDS) مشتقات مالی هستند که به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهند تا ریسک اعتباری وام گیرنده را به طرف دیگری “معاوضه” یا انتقال دهد. به عبارت ساده تر، آنها مانند بیمه نامه در برابر نکول یک وام گیرنده هستند. خریدار یک CDS حق بیمه ای را به فروشنده می پردازد، که در ازای خریدار موافقت می کند در صورت نکول یا سایر رویدادهای اعتباری مشخص شده مرتبط با دارایی پایه، به خریدار غرامت بدهد.

چندین مؤلفه کلیدی وجود دارد که ستون فقرات یک مبادله پیش فرض اعتباری را تشکیل می دهد:

• نهاد مرجع: وام گیرنده یا نهادی است که ریسک اعتباری آن در حال انتقال است. این می تواند یک شرکت، دولت یا هر نهاد دیگری باشد که بدهی صادر می کند.

• مبلغ فرضی: به مقدار پولی اشاره دارد که CDS بر اساس آن است. مبادله نمی شود اما به عنوان مبنایی برای محاسبه پرداخت ها عمل می کند.

• حق بیمه: اغلب به عنوان اسپرد CDS شناخته می شود، این هزینه ای است که خریدار برای محافظت در برابر پیش فرض به فروشنده می پردازد. این در امتیازات پایه بیان می شود و نشان دهنده پرداخت مکرر است.

• رویداد اعتباری: این ماشه ای است که قرارداد CDS را فعال می کند و منجر به پرداخت می شود. رویدادهای اعتباری معمولی شامل ورشکستگی، عدم پرداخت یا تغییر ساختار بدهی است.

انواع مختلفی از CDS وجود دارد که هر کدام اهداف متفاوتی دارند:

• CDS تک نامی: این نوع به یک نهاد مرجع اختصاص دارد. در درجه اول برای پوشش ریسک اعتباری آن واحد خاص یا سفته بازی استفاده می شود.

• شاخص CDS: این شامل سبدی از نهادهای مرجع است و به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا به جای یک واحد تجاری، ریسک اعتباری مرتبط با بخش وسیع تری از بازار را معامله کنند.

• Tranche CDS : اینها در امور مالی ساختاریافته استفاده می شوند، که در آن ریسک اعتباری به بخش ها یا قسمت های مختلف تقسیم می شود. هر بخش دارای مشخصات ریسک و بازده متفاوتی است.

تصور کنید شما یک سرمایه گذار هستید که اوراق قرضه یک شرکتی را که با مشکلات مالی مواجه است، نگهداری می کنید. برای محافظت از خود در برابر ضررهای احتمالی ناشی از پیش‌فرض، CDS را از طرف مقابل خریداری می‌کنید. شما یک حق بیمه معمولی می پردازید و در صورت پیش فرض شرکت، فروشنده CDS خسارت شما را جبران می کند.

مثال دیگر استفاده از شاخص CDS است، که در آن یک سرمایه گذار ممکن است از سبدی از اوراق قرضه شرکتی محافظت بخرد تا در برابر ریسک سیستمیک در بازار محافظت کند.

سرمایه گذاران از استراتژی های مختلفی که شامل CDS می شود، استفاده می کنند، مانند:

• Hedging: سرمایه گذاران می توانند با خرید قراردادهای CDS در برابر زیان های احتمالی در پرتفوی خود محافظت کنند و به طور موثر از خود در برابر خطرات اعتباری محافظت کنند.

• سفته بازی: برخی از معامله گران ممکن است با گرفتن موقعیت در قراردادهای CDS در مورد اعتبار یک واحد تجاری حدس بزنند و شرط بندی کنند که کیفیت اعتبار یا بهبود می یابد یا بدتر می شود.

• آربیتراژ : سرمایه گذاران باهوش می توانند از اختلاف قیمت گذاری بین بازار CDS و اوراق قرضه اساسی برای کسب سود سوء استفاده کنند.

همانطور که بازارهای مالی تکامل می یابند، سوآپ های پیش فرض اعتبار نیز تغییر می کنند. روندهای اخیر عبارتند از:

• افزایش مقررات: بدنبال بحران مالی، نهادهای نظارتی قوانین سختگیرانه تری را برای تجارت CDS به منظور افزایش شفافیت و کاهش ریسک سیستمی اعمال کرده اند.

• نوآوری های تکنولوژیکی: ظهور فین تک به پلتفرم های کارآمدتر برای تجارت و تسویه قراردادهای CDS منجر شده است و آنها را برای طیف وسیع تری از سرمایه گذاران در دسترس تر می کند.

• تلفیق عوامل ESG: با تمرکز فزاینده بر معیارهای زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG)، برخی از محصولات CDS اکنون این عناصر را در خود جای داده اند که نشان دهنده اعتبار شرکت ها بر اساس معیارهای ESG است.

معاوضه های پیش فرض اعتباری (CDS) ابزارهای پیچیده و در عین حال ضروری در امور مالی مدرن هستند که ابزاری برای مدیریت موثر ریسک اعتباری ارائه می دهند. درک اجزاء، انواع و کاربردهای استراتژیک آنها می تواند سرمایه گذاران را قادر سازد تا پیچیدگی های بازارهای مالی را ماهرانه تر هدایت کنند. چه در مقابل ضررهای احتمالی محافظت کنید یا به دنبال سرمایه گذاری از فرصت های بازار باشید، CDS می تواند نقشی حیاتی در استراتژی سرمایه گذاری شما ایفا کند.