مدل کارهارت راهنمای جامع برای درک

مدل کارهارت یک مدل قیمت‌گذاری دارایی چندعاملی است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا عوامل مختلف مؤثر بر بازده سهام را درک کنند. این مدل که توسط مارک کارهارت در سال ۱۹۹۷ توسعه یافته است، بر اساس مدل سه‌عاملی فاما-فرنچ بنا شده و یک مؤلفه چهارم به آن اضافه می‌کند: مومنتوم. در واقع، مدل کارهارت چارچوبی برای ارزیابی عملکرد پرتفوی‌های سرمایه‌گذاری با در نظر گرفتن ریسک بازار، اندازه، ارزش و عوامل مومنتوم ارائه می‌دهد.

مدل کارهارت شامل چهار عامل کلیدی است:

• ریسک بازار (بتا): این عامل حساسیت بازده‌های یک سهام به حرکات بازار را اندازه‌گیری می‌کند. بتای بالاتر نشان‌دهنده ریسک بالاتر و پتانسیل برای بازده‌های بیشتر است.

• اندازه (SMB - کوچک منهای بزرگ): این عامل به تمایل تاریخی شرکت‌های کوچک‌تر برای عملکرد بهتر نسبت به شرکت‌های بزرگ‌تر اشاره دارد. این موضوع حق بیمه اندازه را در بازده سهام منعکس می‌کند.

• ارزش (HML - بالا منهای پایین): این عامل حقایق ارزش را به تصویر می‌کشد، به این معنی که سهام با نسبت‌های قیمت به کتاب پایین معمولاً عملکرد بهتری نسبت به سهام با نسبت‌های بالا دارند.

• مومنتوم (WML - برندگان منهای بازندگان): این عامل تازه اضافه شده تمایل سهام‌هایی را که در گذشته عملکرد خوبی داشته‌اند اندازه‌گیری می‌کند تا به عملکرد خوب خود ادامه دهند، در حالی که آن‌هایی که عملکرد ضعیفی داشته‌اند تمایل دارند به عملکرد ضعیف خود ادامه دهند.

روندهای اخیر در کاربرد مدل کارهارت شامل:

• ادغام عوامل ESG: بسیاری از سرمایه‌گذاران اکنون معیارهای زیست‌محیطی، اجتماعی و حکمرانی (ESG) را در کنار عوامل سنتی در نظر می‌گیرند. این روند نشان‌دهنده تمرکز فزاینده بر سرمایه‌گذاری پایدار است.

• استفاده از یادگیری ماشین: الگوریتم‌های پیشرفته و تکنیک‌های یادگیری ماشین برای بهبود قابلیت‌های پیش‌بینی مدل کارهارت استفاده می‌شوند که امکان تنظیمات پویاتر پرتفوی را فراهم می‌کند.

• ادغام با داده‌های جایگزین: سرمایه‌گذاران به‌طور فزاینده‌ای از منابع داده‌های جایگزین، مانند احساسات رسانه‌های اجتماعی و تصاویر ماهواره‌ای، برای تکمیل معیارهای مالی سنتی در استراتژی‌های سرمایه‌گذاری خود استفاده می‌کنند.

چندین نوع مختلف از مدل کارهارت وجود دارد که سرمایه‌گذاران می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند:

• مدل کارهارت تک عاملی: به طور انحصاری بر روی مومنتوم به عنوان نیروی محرکه بازده سهام تمرکز دارد.

• مدل کارهارت چندعاملی: شامل چهار عامل (ریسک بازار، اندازه، ارزش و مومنتوم) برای یک تحلیل جامع است.

• مدل کارهارت تطبیقی: وزن‌های هر عامل را بر اساس شرایط بازار تنظیم می‌کند و اجازه می‌دهد تا استراتژی سرمایه‌گذاری پاسخگوتر باشد.

در اینجا چند مثال عملی برای توضیح مدل کارهارت آورده شده است:

• ساخت پرتفوی: یک مدیر سرمایه‌گذاری ممکن است از مدل کارهارت برای ساخت یک پرتفوی متنوع استفاده کند که به‌طور بهینه وزن سهام را بر اساس ویژگی‌های بتا، اندازه، ارزش و مومنتوم آن‌ها تعیین می‌کند.

• ارزیابی عملکرد: یک مدیر صندوق می‌تواند عملکرد صندوق خود را در مقایسه با یک معیار با استفاده از مدل کارهارت ارزیابی کند و بررسی کند که آیا بازده‌ها ناشی از مهارت است یا صرفاً به دلیل قرارگیری در معرض عوامل ریسک.

سرمایه‌گذاران می‌توانند از روش‌ها و استراتژی‌های مختلف در کنار مدل کارهارت استفاده کنند:

• سرمایه‌گذاری فاکتوری: این استراتژی شامل انتخاب اوراق بهادار بر اساس قرارگیری آن‌ها در معرض عوامل ریسک خاصی است که در مدل کارهارت شناسایی شده‌اند.

• برابری ریسک: روشی که سرمایه را بر اساس ریسک تخصیص می‌دهد و اطمینان حاصل می‌کند که هر عامل به طور مساوی به ریسک کلی پرتفوی کمک می‌کند.

• تخصیص دارایی پویا: تنظیم تخصیص پرتفوی بر اساس تغییرات شرایط بازار و عوامل ریسک شناسایی شده توسط مدل کارهارت.

مدل کارهارت ابزاری قدرتمند برای سرمایه‌گذاران است که به دنبال افزایش درک خود از بازده سهام از طریق یک دیدگاه چندعاملی هستند. با در نظر گرفتن عواملی مانند ریسک بازار، اندازه، ارزش و مومنتوم، سرمایه‌گذاران می‌توانند استراتژی‌های سرمایه‌گذاری قوی‌تری توسعه دهند. با ظهور روندهای جدید، مانند ادغام عوامل ESG و تحلیل‌های پیشرفته داده، مدل کارهارت همچنان مرتبط و مفید در پیمایش پیچیدگی‌های بازارهای مالی مدرن باقی می‌ماند.