درک خریدهای شرکتی یک راهنمای جامع

یک خریداری به معنای تصاحب یک سهم کنترلی در یک شرکت است که معمولاً با خرید اکثریت سهام آن شرکت انجام می‌شود. این اقدام استراتژیک می‌تواند توسط نهادهای مختلفی از جمله شرکت‌های سرمایه‌گذاری خصوصی، تیم‌های مدیریتی یا سایر شرکت‌ها انجام شود. اهداف اصلی یک خریداری معمولاً شامل خصوصی‌سازی شرکت، بازسازی عملیات آن برای بهبود عملکرد یا ادغام آن با یک نهاد دیگر به منظور بهره‌برداری از هم‌افزایی‌ها است. در سال‌های اخیر، چشم‌انداز خریداری با تأکید فزاینده‌ای بر عوامل زیست‌محیطی، اجتماعی و حکمرانی (ESG) تکامل یافته است که سرمایه‌گذاران را وادار می‌کند تا پایداری را در کنار سودآوری مد نظر قرار دهند.

خریدها نقش کلیدی در چشم‌انداز کسب‌وکار ایفا می‌کنند و انتقال مالکیت را تسهیل کرده و نقدینگی را برای بنیان‌گذاران یا سرمایه‌گذاران اولیه فراهم می‌آورند. آنها تغییرات استراتژیک در مدیریت و جهت‌گیری کسب‌وکار را ممکن می‌سازند که می‌تواند به رشد دوباره و افزایش رقابت‌پذیری منجر شود. علاوه بر این، خریدها می‌توانند نوآوری را تحریک کنند زیرا به مدیریت این امکان را می‌دهند که استراتژی‌های جدید را بدون محدودیت‌هایی که معمولاً توسط فشارهای بازار عمومی تحمیل می‌شود، اجرا کنند. روند خریدها همچنین با نرخ‌های بهره پایین و فراوانی سرمایه تقویت شده است و آنها را به گزینه‌ای جذاب برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال حداکثر کردن بازده هستند، تبدیل کرده است.

• خریدهای با اهرم (LBOs): این معاملات شامل استفاده از وجوه قرضی قابل توجه برای به دست آوردن سهم اکثریت در یک شرکت هستند. در حالی که LBOها می‌توانند بازدهی سرمایه را افزایش دهند، همچنین سطح بالاتری از ریسک مالی را به دلیل بار بدهی افزایش یافته معرفی می‌کنند. استفاده از اهرم به دقت محاسبه می‌شود، با تمرکز بر تولید جریان نقدی کافی برای خدمات‌دهی به بدهی و دستیابی به بازدهی سرمایه‌گذاری مورد نظر.

• خریدهای مدیریتی (MBOs): در یک MBO، مدیران شرکت یک سهم کنترلی را خریداری می‌کنند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بر جهت‌گیری و عملیات کسب‌وکار تأثیر بگذارند. این رویکرد معمولاً برای حفظ ارزش‌ها و فرهنگ‌های اصلی شرکت دنبال می‌شود، زیرا مدیریت معمولاً درک عمیقی از نقاط قوت و ضعف سازمان دارد. MBOها به طور فزاینده‌ای به عنوان یک استراتژی خروج قابل قبول برای شرکت‌های سرمایه‌گذاری خصوصی که به دنبال فروش سرمایه‌گذاری‌های خود هستند، دیده می‌شوند.

• خرید با اهرم (LBO): یک مثال کلاسیک از LBO خرید RJR Nabisco توسط Kohlberg Kravis Roberts & Co. در سال 1989 است که به یکی از بزرگترین و قابل توجه‌ترین معاملات زمان خود تبدیل شد. این معامله پتانسیل بازدهی بالا از طریق اهرم را نشان داد، اما همچنین خطرات مرتبط را نیز برجسته کرد، زیرا شرکت با چالش‌های قابل توجهی در بازپرداخت بدهی مواجه بود.

• خرید مدیریت (MBO): یک مورد برجسته از MBO خرید Dell Inc. در سال 2013 است، جایی که مدیریت به رهبری بنیان‌گذار مایکل دل، با سرمایه‌گذاران خصوصی همکاری کرد تا شرکت را خصوصی کند. این معامله به دل اجازه داد تا بر روی ابتکارات استراتژیک بلندمدت تمرکز کند بدون فشار گزارش‌های درآمد سه‌ماهه.

• خرید سهام توسط کارمندان (EBO): خرید سهام توسط کارمندان زمانی اتفاق می‌افتد که کارمندان به‌طور جمعی سهام اکثریت شرکت را خریداری کنند. یک نمونه قابل توجه، خرید سهام شرکت یونایتد ایرلاینز در دهه ۱۹۹۰ است، جایی که کارمندان سهم قابل توجهی را به دست آوردند و حس مالکیت و تعهد به موفقیت شرکت را تقویت کردند.

• تأمین مالی از طریق بدهی: این استراتژی شامل استفاده از وام‌ها یا اوراق قرضه برای تأمین مالی خرید است. در حالی که تأمین مالی از طریق بدهی می‌تواند بازدهی بر روی سرمایه را افزایش دهد، همچنین ریسک مالی بالاتری را به همراه دارد، زیرا شرکت باید جریان نقدی کافی برای برآورده کردن تعهدات بدهی تولید کند. ساختاردهی دقیق بدهی برای تعادل بین ریسک و پاداش ضروری است.

• تأمین مالی از طریق سهام: جمع‌آوری سرمایه از طریق فروش سهام جدید می‌تواند گزینه‌ای پایدارتر برای تأمین مالی فراهم کند و به شرکت این امکان را می‌دهد که ترازنامه‌ای سالم‌تر داشته باشد. تأمین مالی از طریق سهام معمولاً در شرایطی که هدف خرید پتانسیل رشد بالایی دارد، ترجیح داده می‌شود و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که بدون بار بازپرداخت بدهی، در سودهای آینده شریک شوند.

• مراقبت لازم: ارزیابی جامع از شرکت هدف برای سنجش عملکرد مالی، موقعیت بازار و پتانسیل رشد آن بسیار مهم است. این فرآیند شامل بررسی صورت‌های مالی، معیارهای عملیاتی و شرایط بازار به منظور شناسایی ریسک‌ها و فرصت‌های بالقوه است. مراقبت لازم مؤثر به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌ای بگیرند و شرایط مطلوبی را مذاکره کنند.

• مدل‌های ارزیابی: مدل‌های مالی مختلف، مانند تحلیل جریان نقدی تنزیل‌شده (DCF) و تحلیل شرکت‌های مشابه، برای تعیین ارزش منصفانه شرکتی که در حال خرید آن هستند، به کار گرفته می‌شوند. ارزیابی دقیق در خریدها حیاتی است، زیرا بر استراتژی‌های مذاکره و نتایج سرمایه‌گذاری تأثیر می‌گذارد و اطمینان حاصل می‌کند که سرمایه‌گذاران بیش از حد برای هدف پرداخت نکنند.

خریدها معاملات پیچیده‌ای هستند که نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و اجرای استراتژیک دارند. این معاملات می‌توانند منجر به تغییرات قابل توجهی در ساختار و رویکرد بازار یک شرکت شوند و رشد و کارایی را به همراه داشته باشند. با ادامه تحول محیط کسب‌وکار، درک جزئیات خریدها، از جمله ادغام ملاحظات ESG و استراتژی‌های تأمین مالی نوآورانه، برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال بهره‌برداری از این فرصت‌ها هستند، ضروری خواهد بود. روندهای جاری در خریدها منعکس‌کننده یک چشم‌انداز پویا است که از همه ذینفعان درگیر، انطباق و دوراندیشی را می‌طلبد.