وام‌های بانکی و وام‌های مشترک انواع، روندها، قرض‌گیری

وام‌های بانکی ابزارهای مالی هستند که توسط بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی ارائه می‌شوند و به وام‌گیرندگان این امکان را می‌دهند که به منابع مالی برای مقاصد مختلف دسترسی پیدا کنند، از جمله خرید خانه، تأمین مالی یک کسب‌وکار یا تجمیع بدهی‌های موجود. در واقع، یک وام بانکی شامل توافق وام‌گیرنده برای بازپرداخت مبلغ اصلی وام گرفته شده به همراه بهره در یک بازه زمانی توافق شده است که معمولاً در یک قرارداد وام مشخص شده است.

از سوی دیگر، وام‌های مشترک وام‌هایی هستند که توسط گروهی از وام‌دهندگان، که به‌طور جمعی به‌عنوان یک کنسرسیوم شناخته می‌شوند، به یک وام‌گیرنده واحد ارائه می‌شوند. این رویکرد همکاری به وام‌دهندگان این امکان را می‌دهد که ریسک مرتبط با اعطای مبالغ کلان پول را تقسیم کنند و منابع خود را تجمیع کنند، که این امر برای وام‌گیرندگانی که به دنبال تأمین مالی قابل توجهی هستند، تسهیل می‌کند. وام‌های مشترک معمولاً برای پروژه‌های بزرگ، ادغام‌ها یا خریدهایی که نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی دارند، استفاده می‌شوند.

• مبلغ اصلی: این مبلغ اولیه‌ای است که از وام‌دهنده قرض گرفته شده است. درک مبلغ اصلی بسیار مهم است زیرا پایه‌ای برای محاسبه بهره می‌باشد.

• نرخ بهره: نرخ بهره نمایانگر هزینه وام‌گیری است که معمولاً به‌صورت درصد سالانه (APR) بیان می‌شود. این نرخ می‌تواند ثابت باشد، به این معنی که در طول مدت وام ثابت می‌ماند، یا متغیر باشد که در این صورت بر اساس شرایط بازار نوسان می‌کند.

• مدت وام: مدت وام به مدت زمانی اشاره دارد که در آن وام‌گیرنده باید وام را بازپرداخت کند. وام‌های کوتاه‌مدت معمولاً یک سال یا کمتر طول می‌کشند، در حالی که وام‌های بلندمدت ممکن است برای چندین سال، گاهی تا ۳۰ سال، به ویژه در مورد وام‌های مسکن، ادامه یابند.

• برنامه بازپرداخت: این زمان‌بندی و ساختار بازپرداخت وام را مشخص می‌کند که می‌تواند ماهانه، سه‌ماهه یا سالانه باشد. وام‌گیرندگان باید به این برنامه توجه زیادی داشته باشند تا بتوانند به‌طور مؤثر مالیات خود را مدیریت کنند.

• وثیقه: برخی از وام‌ها ممکن است به وثیقه نیاز داشته باشند، که دارایی‌ای است که برای تأمین وام به عنوان تضمین ارائه می‌شود. در صورت عدم پرداخت، وام‌دهنده حق دارد وثیقه را ضبط کند تا مبلغ بدهی را بازیابی کند. اشکال رایج وثیقه شامل املاک و مستغلات، وسایل نقلیه یا سایر دارایی‌های با ارزش است.

• وام‌های شخصی: این‌ها معمولاً وام‌های بدون وثیقه هستند که برای هزینه‌های شخصی، مانند صورتحساب‌های پزشکی، تعطیلات یا هزینه‌های اضطراری طراحی شده‌اند. به دلیل عدم وجود وثیقه، معمولاً نرخ‌های بهره بالاتری نسبت به وام‌های با وثیقه دارند.

• وام‌های مسکن: وام‌های تضمین‌شده‌ای که به‌طور خاص برای خرید املاک و مستغلات ارائه می‌شوند، جایی که خود ملک به‌عنوان وثیقه عمل می‌کند. این وام‌ها معمولاً نرخ بهره کمتری نسبت به وام‌های بدون وثیقه دارند و در اشکال مختلفی از جمله وام‌های با نرخ ثابت و وام‌های با نرخ متغیر در دسترس هستند.

• وام‌های خودرو: وام‌هایی که برای تأمین مالی خرید یک وسیله نقلیه طراحی شده‌اند و معمولاً با خود وسیله نقلیه تضمین می‌شوند. وام‌های خودرو معمولاً دارای دوره‌های کوتاه‌تری هستند و می‌توانند از طریق بانک‌ها، اتحادیه‌های اعتباری یا نمایندگی‌ها دریافت شوند.

• وام‌های تجاری: طراحی شده برای کمک به کسب‌وکارها در رشد یا مدیریت جریان نقدی، وام‌های تجاری می‌توانند تضمین‌شده یا بدون تضمین باشند. این وام‌ها ممکن است به اشکال مختلفی مانند خطوط اعتباری، وام‌های مدت‌دار یا تأمین مالی تجهیزات ارائه شوند، بسته به نیازهای کسب‌وکار.

• ساختار: یک وام مشترک شامل چندین وام‌دهنده است که معمولاً به عنوان یک کنسرسیوم شناخته می‌شوند و توافق می‌کنند که به طور جمعی یک وام واحد را تأمین کنند. معمولاً، یک بانک به عنوان ترتیب‌دهنده اصلی عمل می‌کند که مسئول هماهنگی فرآیند وام، مدیریت روابط با وام‌گیرنده و اطمینان از اینکه همه وام‌دهندگان مطلع و راضی هستند، می‌باشد.

• مزایا: این رویکرد همکاری به وام‌گیرندگان این امکان را می‌دهد که به مقادیر بیشتری از سرمایه دسترسی پیدا کنند نسبت به آنچه که ممکن است از یک وام‌دهنده واحد به دست آورند. علاوه بر این، ریسک را در بین چندین نهاد متنوع می‌کند و آن را به گزینه‌ای پایدارتر برای تأمین مالی تبدیل می‌سازد.

• انواع وام‌های مشترک: وام‌های مشترک می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند، از جمله وام‌های مدت‌دار که مبلغی یکجا برای هدف خاصی ارائه می‌دهند، تسهیلات اعتباری چرخشی که به وام‌گیرندگان اجازه می‌دهد به‌طور نیازمندانه وجه برداشت کنند و وام‌های پل که تأمین مالی موقتی را تا زمانی که راه‌حل دائمی‌تری تأمین شود، ارائه می‌دهند.

• افزایش تقاضا: پس از تأثیرات اقتصادی ناشی از پاندمی COVID-19، افزایش قابل توجهی در تقاضا برای هر دو نوع وام بانکی و وام‌های مشترک مشاهده شده است. کسب‌وکارها و افراد به دنبال گزینه‌های تأمین مالی برای عبور از دوره بهبود و رشد هستند.

• تحول دیجیتال: چشم‌انداز مالی در حال تجربه یک تحول دیجیتال است، با نوآوری‌های فین‌تک که نحوه پردازش وام‌ها را تغییر می‌دهند. اکنون وام‌گیرندگان می‌توانند از درخواست‌های آنلاین ساده‌شده، تأییدیه‌های سریع‌تر و خدمات مشتری بهبود یافته از طریق پلتفرم‌های دیجیتال بهره‌مند شوند.

• تمرکز بر پایداری: یک روند رو به رشد در میان وام‌دهندگان، معرفی وام‌های سبز و وام‌های مرتبط با پایداری است. این محصولات مالی وام‌گیرندگان را تشویق می‌کنند تا به اهداف خاص عملکرد زیست‌محیطی دست یابند و اهداف مالی را با ابتکارات پایداری همسو کنند.

• تحقیق در مورد وام‌دهندگان: انجام تحقیقات جامع در مورد وام‌دهندگان مختلف، شرایط آن‌ها و هزینه‌های مرتبط می‌تواند به شرایط وام بهتری منجر شود. از ابزارهای مقایسه آنلاین استفاده کنید و نظرات مشتریان را بخوانید تا تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرید.

• بهبود امتیاز اعتباری: امتیاز اعتباری بالاتر می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر نرخ‌های بهره و پیشنهادات وام موجود برای وام‌گیرندگان داشته باشد. استراتژی‌های بهبود امتیازهای اعتباری شامل پرداخت به موقع صورتحساب‌ها، کاهش سطح بدهی و بررسی منظم گزارش‌های اعتباری برای نادرستی‌ها می‌باشد.

• به وام‌های مشترک برای پروژه‌های بزرگ توجه کنید: اگر به تأمین مالی قابل توجهی نیاز است، بررسی وام‌های مشترک ممکن است انتخاب عاقلانه‌ای باشد. این وام‌ها معمولاً با شرایط رقابتی ارائه می‌شوند و می‌توانند دسترسی به مبالغ بزرگ‌تری از تأمین مالی را فراهم کنند که برای ابتکارات یا سرمایه‌گذاری‌های بزرگ تجاری ضروری است.

در نتیجه، هم وام‌های بانکی و هم وام‌های مشارکتی نقش‌های حیاتی در اکوسیستم مالی ایفا می‌کنند و نیازهای مالی متنوعی را برای افراد و کسب‌وکارها برآورده می‌سازند. با درک اجزا، انواع و روندهای کنونی در این محصولات مالی، وام‌گیرندگان می‌توانند خود را توانمند سازند تا انتخاب‌های آگاهانه‌ای انجام دهند و مناسب‌ترین راه‌حل‌های مالی را متناسب با شرایط خاص خود انتخاب کنند.