گزینه‌های آمریکایی انواع، استراتژی‌ها و راهنمای تجارت

اختیارات آمریکایی نوعی مشتق مالی هستند که به دارنده این حق را می‌دهند، اما نه الزام، که یک دارایی پایه را به قیمت از پیش تعیین شده‌ای که به آن قیمت اعتصاب گفته می‌شود، در هر زمانی قبل از تاریخ انقضا یا در آن تاریخ خرید یا فروش کند. این انعطاف‌پذیری در استفاده از گزینه است که اختیارات آمریکایی را از اختیارات اروپایی متمایز می‌کند، که تنها در زمان انقضا قابل استفاده هستند.

زمانی که به گزینه‌های آمریکایی می‌پردازید، درک اجزای کلیدی آن‌ها ضروری است:

• دارایی پایه: این می‌تواند سهام، شاخص‌ها یا کالاهایی باشد که گزینه بر اساس آن‌ها است. عملکرد دارایی پایه به طور قابل توجهی بر ارزش گزینه تأثیر می‌گذارد.

• قیمت اعتصاب: قیمت تعیین‌شده‌ای که دارنده می‌تواند دارایی پایه را خرید یا فروش کند. این یک عامل حیاتی در تعیین سودآوری گزینه است.

• تاریخ انقضا: آخرین تاریخی که گزینه می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. گزینه‌های آمریکایی می‌توانند در هر زمانی تا این تاریخ مورد استفاده قرار گیرند که به جذابیت آن‌ها می‌افزاید.

• پریمیوم: هزینه خرید گزینه. این مبلغ توسط خریدار به فروشنده پرداخت می‌شود و تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد، از جمله نوسانات دارایی پایه و زمان تا انقضا.

اختیارات آمریکایی در اشکال مختلفی وجود دارند که هر کدام به استراتژی‌های سرمایه‌گذاری متفاوتی خدمت می‌کنند:

• گزینه‌های خرید: این‌ها به دارنده حق خرید دارایی پایه را با قیمت اعمال می‌دهند. سرمایه‌گذاران معمولاً گزینه‌های خرید را زمانی خریداری می‌کنند که پیش‌بینی می‌کنند قیمت دارایی افزایش خواهد یافت.

• اختیار فروش: این اختیارها به دارنده اجازه می‌دهند تا دارایی پایه را به قیمت اعمال بفروشد. اختیارهای فروش معمولاً به عنوان یک پوشش در برابر کاهش‌های احتمالی در ارزش دارایی استفاده می‌شوند.

برای نشان دادن نحوه عملکرد گزینه‌های آمریکایی، مثال‌های زیر را در نظر بگیرید:

• مثال 1: یک سرمایه‌گذار یک گزینه خرید برای شرکت XYZ با قیمت اعمال 50 دلار خریداری می‌کند که در یک ماه منقضی می‌شود. اگر قیمت سهام قبل از انقضا به 60 دلار برسد، سرمایه‌گذار می‌تواند گزینه را اعمال کند، سهام را به قیمت 50 دلار خریداری کند و احتمالاً آن‌ها را به قیمت بازار بفروشد و سود ببرد.

• مثال ۲: یک سرمایه‌گذار یک گزینه فروش برای شرکت ABC با قیمت اعمال ۴۰ دلار دارد. اگر قیمت سهام به ۳۰ دلار کاهش یابد، سرمایه‌گذار می‌تواند گزینه را برای فروش سهام به قیمت ۴۰ دلار اعمال کند و به این ترتیب خسارات را کاهش دهد.

هنگام معامله گزینه‌های آمریکایی، استراتژی‌های مختلفی می‌توانند برای حداکثر کردن سودهای بالقوه و حداقل کردن ریسک‌ها به کار گرفته شوند:

• پوشش کال: این استراتژی شامل نگهداری یک موقعیت بلند در دارایی پایه در حالی که گزینه‌های کال را بر روی همان دارایی می‌فروشد، می‌باشد. این استراتژی درآمدی از حق بیمه تولید می‌کند در حالی که برخی از حفاظت در برابر کاهش قیمت را فراهم می‌آورد.

• پوت حفاظتی: این شامل خرید گزینه‌های پوت برای دارایی‌ای است که قبلاً مالک آن هستید. این به عنوان بیمه‌ای در برابر کاهش ارزش دارایی عمل می‌کند.

• استرادل: استرادل شامل خرید همزمان یک گزینه خرید (call) و یک گزینه فروش (put) با همان قیمت اعتصاب و تاریخ انقضا است. این استراتژی از حرکات قیمتی قابل توجه در هر دو جهت سود می‌برد.

چشم‌انداز گزینه‌های آمریکایی به طور مداوم در حال تحول است و تحت تأثیر پیشرفت‌های فناوری و دینامیک‌های بازار قرار دارد:

• افزایش استفاده از الگوریتم‌ها: بسیاری از معامله‌گران اکنون از تجارت الگوریتمی برای اجرای استراتژی‌های گزینه‌ها استفاده می‌کنند. این فناوری می‌تواند شرایط بازار را تحلیل کرده و معاملات را به‌طور مؤثرتری نسبت به تجارت دستی انجام دهد.

• ظهور پلتفرم‌های آنلاین: افزایش پلتفرم‌های کارگزاری آنلاین، تجارت گزینه‌های آمریکایی را برای سرمایه‌گذاران فردی قابل دسترس‌تر کرده است و منجر به افزایش مشارکت در بازار گزینه‌ها شده است.

• تمرکز بر مدیریت ریسک: با افزایش نوسانات بازار، معامله‌گران تأکید بیشتری بر استراتژی‌های مدیریت ریسک هنگام معامله گزینه‌های آمریکایی دارند. این شامل استفاده از گزینه‌ها به همراه سایر ابزارهای مالی برای پوشش ریسک‌ها می‌باشد.

اختیارات آمریکایی ابزاری چندمنظوره برای سرمایه‌گذاران هستند که به دنبال بهره‌برداری از حرکات بازار هستند. قابلیت منحصر به فرد آنها برای اعمال در هر زمان قبل از انقضا، مزایای استراتژیک قابل توجهی را فراهم می‌کند. با درک اجزا، انواع و استراتژی‌های مرتبط با اختیارات آمریکایی، معامله‌گران می‌توانند بهتر به پیچیدگی‌های بازار گزینه‌ها بپردازند و تصمیمات سرمایه‌گذاری آگاهانه‌تری اتخاذ کنند.