طرح 457(f) توضیح جبران خسارت معوقه اجرایی

یک طرح 457(f) یک ترتیب غیرقابل قبول جبران تأخیر است که معمولاً توسط کارفرمایان معاف از مالیات (مانند سازمان‌های غیرانتفاعی یا نهادهای دولتی) برای ارائه مزایای بازنشستگی یا اجرایی اضافی فراتر از محدودیت‌های استاندارد 457(b) استفاده می‌شود. این طرح معمولاً به عنوان یک طرح “دستبند طلایی” شناخته می‌شود که برای تشویق مدیران کلیدی با جبران اضافی مرتبط با عملکرد یا مدت خدمت طراحی شده است.

• عمدتاً برای کارمندان با حقوق بالا یا مدیران اجرایی.
• در دسترس عموم کارکنان نیست—فقط برای افرادی که تحت یک توافق کتبی با کارفرما انتخاب شده‌اند.

• مشارکت‌های نامحدود: مشارکت‌ها به صورت سالانه مانند طرح‌های 457(b) محدود نیستند؛ مدیران می‌توانند مقادیر زیادی از جبران خسارت را به تعویق بیندازند.

• ریسک قابل توجه از دست دادن: وجوه تنها زمانی به مالکیت در می‌آیند که شرایطی مانند ادامه استخدام یا رسیدن به نقاط عطف برآورده شوند. تا زمانی که وجوه به مالکیت در نیامده‌اند، مبلغ مشمول مالیات نیست. اگر شرایط برآورده نشوند، پول از دست می‌رود.

• زمان‌بندی مالیات: مالیات بر درآمد (و FICA) زمانی اعمال می‌شود که وجوه به مالکیت درآیند—نه زمانی که توزیع می‌شوند—صرف‌نظر از زمان پرداخت.

• معرض طلبکار: دارایی‌ها بخشی از وجوه عمومی کارفرما باقی می‌مانند و برای طلبکاران آن قابل دسترسی هستند—زیرا طرح تأمین مالی نشده است.

• هیچ محدودیتی برای مشارکت سالانه: مدیران می‌توانند هر مقدار را بر اساس توافقنامه طرح به تعویق بیندازند.

• قوانین واگذاری: این طرح شرایط واگذاری را مشخص می‌کند که معمولاً بر اساس سال‌های خدمت، اهداف عملکرد یا شرایط عدم رقابت است.

• مالیات بر اساس واگذاری: پس از واگذاری (دیگر مشمول ضبط نیست)، مبلغ واگذار شده در درآمد مشمول مالیات گنجانده می‌شود—حتی اگر وجوه هنوز توزیع نشده باشند.

• بدون تأمین مالی و پرخطر: این طرح دارایی‌های جداگانه‌ای ندارد؛ وجوه تخصیص‌یافته متعلق به کارفرما است تا زمانی که پرداخت شود و از طلبکاران محافظت نمی‌شود.

• عدم جریمه برداشت زودهنگام: از آنجا که توزیع‌ها وجوه بازنشستگی واجد شرایط نیستند، قوانین برداشت به حقایق و شرایط طرح بستگی دارد—اما جریمه‌های IRS مانند هزینه ۱۰٪ برداشت زودهنگام اعمال نمی‌شود.

1. ابزار نگهداری: با پیوند دادن حقایق به خدمت یا عملکرد، این ابزار کارکنان کلیدی را به ماندن تشویق می‌کند.

2. مزایای اضافی: اجازه می‌دهد تا پس‌اندازهای بازنشستگی اضافی فراتر از محدودیت‌های 457(b)، 403(b) یا 401(k) انجام شود.

3. پاداش‌های سفارشی: مشارکت‌ها و برنامه‌های واگذاری به‌گونه‌ای تنظیم شده‌اند که با اهداف سازمانی هم‌راستا شوند.

مزایا:

• بسیار قابل تنظیم برای نیازهای اجرایی می‌تواند حفظ و عملکرد را تشویق کند
• هیچ جریمه‌ای برای برداشت زودهنگام وجود ندارد

معایب:

مالیات معوقه در زمان واگذاری—حتی اگر پول پرداخت نشود

• هیچ گونه حفاظت از دارایی در برابر طلبکاران پیچیدگی در رعایت قوانین مالیاتی (مانند بخش 409A)

برنامه 457(f) می‌تواند ابزاری قدرتمند برای جبران خسارت اجرایی باشد—که گزینه‌های پرداخت معوقه با ارزش بالا و انعطاف‌پذیر را ارائه می‌دهد—اما شامل ملاحظات مالیاتی، زمانی و ریسک‌هایی است که به طور قابل توجهی با برنامه‌های 457(b) متفاوت است. برای کارفرمایان و شرکت‌کنندگان ضروری است که شرایط واگذاری، پیامدهای مالیاتی و ساختار برنامه را به طور کامل درک کنند قبل از اینکه یک توافق 457(f) را اتخاذ یا به آن بپیوندند.